How was your week?

• Το διάβασα σε ένα αμερικάνικο blog και το βρήκα εξαιρετική ιδέα. Ξέρετε τη μανία που έχουν τα πιτσιρίκια με ότι δεν είναι δικό τους. Απλά αγνοούν τα χίλια παιχνίδια και τους τραβούν την προσοχή όλα τα των ενηλίκων (καλώδια, κουτάλες, βούρτσες, παπούτσια). Τι κάνουμε λοιπόν; Κάθε ημέρα φτιάχουμε ένα μυστικό κουτί με μερικά από τα πράγματα του σπιτιού που θα του αρέσουν. Έτσι κάθε ημέρα είναι και μία νέα εξερεύνηση.
• Εγώ λοιπόν συνήθως του βάζω 5-6 αντικείμενα με κριτήριο τις διαφορετικές υφές - υλικά - χρώματα - χρήσεις - ήχους. Πλαστικός, κίτρινος στύφτης, μεταλλικό κατσαρολάκι, ξύλινο διακοσμητικό, παλιά, λαχανί οδοντόβουρτσα, χαρτομάντηλα, χαρτόνι από το ρολό κουζίνας, μικρό μπουκαλάκι νερού με ρεβύθια, μεταλική θήκη τσαγιού με μαυρομμάτικα κτλ. 
• New era για την φίλη Ντόρα αλλά -ως παράπλευρη 'απώλεια'- και για την φίλη Ναταλία. Δέκα ολόκληρα χρόνια ήταν αυτά.
• Και μετά τον τσουχτερό αλλά ωραίο ήλιο, και ενώ οι ελπίδες μας ήταν στη συνέχιση της καλοκαιρίας και το πσκ, να ΄σου το πρωί της Παρασκευής το ωραιότατο χιόνι.
• Είναι τρελός αυτός ο -ελβετικός- καιρός!
• Πόσο ωραίο Σάββατο περάσαμε. Ξεκινήσαμε για την Βασιλεία αλλά τελικά πήγαμε λίγο πιο κάτω, στο Vitra Design Museum στη Γερμανία.
• Το είχαμε δει πριν καιρό τυχαία και είπαμε αυτή τη φορά να το επισκεφθούμε. Είμαστε ούτως ή άλλως θαυμαστές της vitra, και εμπράκτως.
• Και ήταν τόσο σωστή η επιλογή. Το flagship store το οποίο εκτείνεται σε 4 ορόφους είναι απλά το ονειρικό μου σπίτι. Δεν έχω λόγια για να σας το περιγράψω. Αν μπορούσα θα έβγαζα 1.000 φωτογραφίες (όχι ότι έβγαλα λιγότερες). Θα προσπαθήσω να σας γράψω για αυτό με την πρώτη ευκαιρία.
• Και στην ουσία είναι μια μικρή πολιτεία, με 20 κτίρια μεγάλου αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος, μουσείο, gallery, εργοστάσιο, πυροσβεστικό σταθμό, καφέ κτλ κτλ.
• Θα επανέλθουμε σίγουρα. Αυτή τη φορά ελπίζω να κάνουμε και το 2ωρο tour.
• Γυρνώντας, σταματήσαμε στη Βασιλεία για να φάμε σε ένα εστιατόριο που είχαμε βρει online το οποίο και μας παίδεψε για να το βρούμε (η είσοδός του ήταν μέσω ενός βιβλιοπωλείου) και δεν είχε παιδικό καθισματάκι για τον Στέφανο. Κρίμα...
• Η Αμερικάνικη οικογένεια παρακολούθησε Andrea Bocelli στο Miami και ήταν λέει εξαιρετικός!
• Η Κυριακή ήταν ηλιόλουστη και όμορφη! Ξεκίνησε με καφέ στο παραλίμνιο Beau Lac με τον Christian και την Βάγια, και συνεχίστηκε στο σπίτι των νεο-γονειών στην Bienne, με μακαρόνια με κιμά δια χειρός των ανδρών, παιχνίδια με τα μικρά αγόρια, αναλύσεις και γέλια.
• Την Κυριακή ήταν και οι ελληνικοί εορτασμοί της μαμάς που έγινε 60. Τόσο νέα μαμά και γιαγιά!
• Α! Ντύθηκε και ο Στεφανάκος πρίγκιπας με την στολή που μας έστειλε η γιαγιά του. Και είχε τόση πλάκα. Ούτε που τον ενόχλησε, και ας ήταν και μισό μέτρο μεγαλύτερη, και ας είχε και καπέλο, και φτερό κτλ. Γεννημένος πρίγκιπας.
• Η Δευτέρα συνεχίστηκε όμορφα... με τον Στέφανο στον παιδικό να δοκιμάζει πρώτη φορά δημητριακά για πρωϊνό, να μοιράζει αγκαλιές (με ρώτησαν οι δασκάλες αν αγκαλιάζει στο σπίτι γιατί τις αγκάλιαζε όταν έπαιζαν μαζί του) και 2ωρο σχεδόν ύπνο με την επιστροφή μας σπίτι.
• Και μετά, και φάγαμε, και παίξαμε με τόσο καλή διάθεση. Φτου φτου.
• Μιας και λοιπόν φαίνεται πως αυτές τις 2-3 πρωινές ώρες τις έχουμε διαθέσιμες (φτου φτου), καιρός να οργανωθούμε! Μήπως και χωρέσουμε όσα περισσότερα γίνεται, σε ένα μείγμα υποχρεώσεων και ευχαρίστησης, job & pleasure.
• Έτσι, την Τρίτη ξεκίνησα με yoga, μπάνιο με όλα τα κονφόρ, συνέχισα με δουλειά, μάζεμα, ψιλομαγείρεμα και off για να παραλάβω το μικρό φυστίκι.
• Και κοιμήθηκε 1,5 ώρες στο γυρισμό γιατί ακόμα στο σχολείο δεν καταφέρνει να κοιμηθεί. Εδώ δυσκολεύεται σπίτι να μου πείτε.
• Και το βραδάκι είχαμε Βαλεντίνικο δείπνο οι 2 μας, συνεργατικό και γαλλικό: είχα φτιάξει εγώ από το απόγευμα πατάτες au gratin και έψησε το βράδυ ο συνοδοιπόρος 2 filets de boeuf.
• Το φυστίκι όμως, πέραν της μπουκωμένης μύτης που έχει κανά - δυο εβδομάδες πια, τώρα συνεχίζει και με λίγο βήχα.
• Που σημαίνει ότι το βράδυ πέρασε δύσκολα και την Τετάρτη σχολείο δεν πήγε.
• Και ενώ την Τετάρτη κουτσά - στραβά τα πήγαμε καλά μέσα στην ημέρα, την Πέμπτη δεν τα καταφέραμε τόσο.
• Ξεκινήσαμε πρωί-πρωί για τον παιδίατρο ο οποίος μας επιβεβαίωσε ότι πρόκειται για ένα απλό κρυολόγημα (παιδικό δεν θέλατε; υπομονή τώρα!), κάναμε ωραία βόλτα στον παγωμένο ήλιο δίπλα στη λίμνη (μέχρι εδώ όλα καλά) και επιστρέψαμε σπίτι!
• Ε, για 2-3 ώρες απλά δεν ήξερε τι θέλει - πού πονά - γιατί δεν κοιμάται - αν πεινάει. Να μην μπορεί να κρατήσει τα μάτια του ανοιχτά από την κούραση και τη νύστα και να αρνείται να κοιμηθεί! Ακόμα και αγκαλιά! Απελπισία!
• Κανέναν παιδοψυχολόγο έχουμε στην παρέα; Πώς εξηγείται στο καρότσι και στο σούπερ-μάρκετ, και στη βόλτα να είναι απόλυτα ήρεμος, χαρούμενος, να κοιμάται και να χαμογελά, και στο σπίτι να "θυμάται" όλους του τους πόνους;
• Και είχαμε ωραία σχέδια για την Τσικνοπέμπτη, με ψησίματα και μαγειρικές σε σπίτι φίλων, και έφτιαξα πατάτες φούρνου "αλλιώς" και τζατζίκι. Και τελικά πήγαμε για λίγο και εννοείται ότι ο Στέφανος ξέχασε και πόνους, και μπουκώματα, και μύτες, και δόντια και καθόταν ήσυχος ήσυχος.
• Έτσι, τσικνιστήκαμε (κανονικότατα), φάγαμε ωραία, γελάσαμε, θυμηθήκαμε τα εφηβικά μας χρόνια, το clubbing στην Ελλάδα των 90s, τις καλοκαιρινές διακοπές και καψίματα.....
• Το βράδυ βέβαια της Πέμπτης να μην σας πω καλύτερα πώς πήγε.... "έκανα τη νύχτα μέρα". Ενώ δείχνει καλύτερα, κοιμάται πολύ χειρότερα. Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά.
• Στα καλά νέα της εβδομάδας, το Πάσχα θα πάμε στην Lyon! Γιούπι!

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα