Μήνας ♥8

Μήνας 8ος! Πόσα ζήσαμε και αυτό τον μήνα! Ζήσαμε τον μικρό Στέφανο να μπουσουλάει. Στην αρχή να κάνει 1-2 βήματα, να πέφτει, να σέρνεται, να τεντώνεται, να εκνευρίζεται... και μετά από λίγες ημέρες να μπουσουλάει κανονικότατα, να βγαίνει από το χαλί, να βγαίνει από το δωμάτιο και να ψάχνει να σε βρει. Και είναι τόσο γλυκούλης! Πώς σηκώνει τα χέρια του και ισορροπεί στο κενό για λίγα δευτερόλεπτα. Και πώς γλιστράνε τα πόδια του και προσπαθεί να βάλει κόντρα. Και πώς βρίσκει μόνος του τον τρόπο να περάσει το εμπόδιο -αυτό το ξύλο που χωρίζει κάθε δωμάτιο. Και πώς βάζει στόχο εκείνη την μπλε μπάλα που όλο του ξεφεύγει, και εκείνη τη σακούλα με το κορδόνι. Γιατί αγαπάει τα κορδόνια! Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο! Τα κορδόνια από τα φούτερ, τα κορδόνια από τις τσάντες, τα κορδόνια στις κουρτίνες, τα κορδόνια στα φωτιστικά, τα κορδόνια στα βραχιόλια... ότι κρέμεται δηλαδή! Στο πρεβάζι του δωματίου του μπορεί να σταθεί ώωωωωρες, κρατώντας το κορδόνι της κουρτίνας σαν να είναι στο τραμ, χαζεύοντας τους περαστικούς, τα τρένα, τα σκυλάκια, μιλώντας τους κιόλας κάποιες φορές. Και βάζει τόση δύναμη! Το κορδόνι που αναβοσβήνει το φωτιστικό δαπέδου του σαλονιού μας (είναι και κόκκινο βλέπετε και του τραβάει την προσοχή!), το τραβάει τόσο δυνατά που το ανοίγει και το κλείνει 100 φορές σε λίγα λεπτά. Κάποια στιγμή μάλλον θα τα ξεχαρβαλώσει όλα αυτά αλλά ποιος μπορεί να του αντισταθεί όταν του προσφέρουν τόση χαρά! Και από την χαρά του μπουσουλήματος (που χαμογελά με το ύφος της κατάκτησης!), και τη χαρά των κορδονιών, πάμε στη χαρά του στέκομαι και περπατώ! Καθόμαστε στο γνωστό σημείο στο πάτωμα του σαλονιού, απέναντι από τον ολόσωμο καθρέφτη και η χαρά του που στέκεται και βλέπει τον εαυτό του να στέκεται είναι τόση που χοροπηδάει! Χτυπάει τα χέρια του, κακαρίζει, σηκώνει τα πόδια σαν να θέλει να κάνει βήμα, λυγίζει και τεντώνει σαν να βρίσκεται σε τραμπολίνο... Και με λίγη προσπάθεια από εμάς, κάνει μερικά βήματα προς τον καθρέφτη και η χαρά του απογειώνεται που βλέπει ότι πλησιάζει το είδωλό του! Πλέον θέλει να στέκεται παντού! Σηκώνει την πλάτη του από το κάθισμα του αυτοκινήτου και από το καρότσι, ακόμη και στην μπανιέρα του! Και αφού βάζει τα δυνατά του να σηκωθεί καθιστός, εντοπίζει το καλώδιο (τι σας έλεγα;) του ντους, το πιάνει, βάζει δύναμη και σηκώνεται όρθιος!! Έχει τόση πλάκα! Γυμνός, ο μισός μέσα στο νερό, να κρατιέται από το τηλέφωνο του ντους και να προσπαθεί να πιάσει το μπλε σφουγγάρι που κρέμεται. Αν βάλει κάτι στο μάτι του, τίποτα δεν το σταματά.

Ζήσαμε επίσης κρύο και χιόνι για πρώτη φορά! Κρύο πολύ! Δεν φάνηκε να τον ενοχλεί αλλά σε μία βόλτα κοκκίνισε και η μυτούλα του. Και στην εκδρομή μας στην κοντινή, παγωμένη λίμνη, έπιασε τον πάγο και τον κοιτούσε καλά καλά. Στην κατηγορία φαγητό, ακολουθώντας τις συμβουλές τις τελευταίας μαίας, επεκτείναμε πολύ την γκάμα αλλά κυρίως τον τρόπο μαγειρέματος. Έτσι, δεν τα τρώει πια όλα βρασμένα αλλά και μαγειρεμένα. Έφαγε λοιπόν κιμά (όπως τον τρώμε και εμείς χωρίς όμως πολλά αλάτια - πιπέρια), έφαγε ψάρι στο φούρνο με πατάτες, έφαγε κοτόπουλο με ρύζι, έφαγε σπανάκι και φακές... και όλα του αρέσουν! Και κάνει θορύβους απόλαυσης ανάμεσα στις μπουκιές. Και έτσι και αργείς, ειδικά στο τελευταίο γεύμα με την κρέμα βρώμης, έχουμε και φωνές - κλάμματα! Αμέ! Έτσι, πλέον, το ημερήσιό του διατροφολόγιο έχει γάλα στο ξύπνημα, μεσημεριανό κατά τις 11.00-12.00 (ελβετική ώρα!), φρούτα το απόγευμα, και την κρέμα βρώμης με γάλα για βραδινό + όσο γάλα με μπιμπερό θέλει πριν κοιμηθεί.

Ευτυχήσαμε, επίσης, να ζήσουμε πλήρεις ύπνους! Αυτό τον μήνα θέλω να πιστεύω ότι θεσπίστηκε και ο βραδινός μας ύπνος σαν οικογένεια. Φτου φτου να μην το ματιάξω αλλά σχεδόν όλα τα βράδια πλέον κοιμάται σερί τουλάχιστον 10 ώρες! Και πλέον, αφού ξυπνήσει εκεί κατά τις 06.00-07.00, τρώει, παίζουμε, και κατά τις 09.00 νυστάζει πάλι και κοιμάται για 1-2 ώρες ακόμη! Παράδεισος! Πάνω στην ώρα για να προλάβω να κάνω και εγώ καμιά δουλειά! Και παίζουμε πολύ μέσα στην ημέρα, και στο καινούργιο του αφρολεξένιο χαλί, και στο κρεβάτι, και στο σαλόνι... Και αυτό βοηθάει πιστεύω στον ύπνο. Α! Και πλέον στα εμπορικά κέντρα ο κύριος κάθεται στο καρότσι του σούπερ-μάρκετ και χαζεύει ανθρώπους, βιτρίνες και προϊόντα. Και όλο και μοιράζει χαμόγελα και δέχεται κομπλιμέντα. Και όλη αυτή η υπερδιέργερση, μαζί με το γεγονός ότι είναι καθιστός τόση ώρα, βοηθούν ώστε κάποιες ημέρες να έχουμε και μία μικρή, απογευματινή, σιέστα. Έτσι κάθεται πλέον και στο παιδικό καρεκλάκι όταν είμαστε σε εστιατόρια ή καφέ. Από ομιλητικότητα, επίσης, καλά πάμε. Τώρα κάνει κάτι περίεργα με την γλώσσα του σαν να θέλει να πει "μπουρλουμ". Κάνει εξάσκηση το αγόρι! Και μάλλον η πρώτη του αναγνωρίσιμη λέξη είναι το "μαμ" το οποίο λέει κατ' επανάληψη όταν του βάλουμε την σαλιάρα και συνειδητοποιήσει ότι ήρθρε η ώρα του φαγητού. Λέει και "μαμαμαμα" και "μπαμπαμπαμπα" αλλά δεν μπορώ να σας πω με βεβαιότητα ότι είναι αυτό που νομίζετε ή απλά, ακαταλαβίστικα λόγια.

Και εκεί λίγο πριν ολοκληρώσει τον 8ο του μήνα, κάναμε ένα ακόμη ταξιδάκι στην Ελλάδα. Οχτώ μηνών και έχει ταξιδέψει στην Ελλάδα ήδη 4 φορές! Και οι αεροσυνοδοί είναι μάλλον από τα αγαπημένα του target groups! Τις εντοπίζει από μακριά καθώς πλησιάζουν στον διάδρομο, γέρνει το κεφάλι του, παίρνει θέση και τους προσφέρει το πιο πλατύ του χαμόγελο. Και τις ρίχνει όλες ανεξαιρέτως! Είναι αυτός ένας..... Τις γιορτές λοιπόν τις περάσαμε στο ελληνικό μας σπίτι. Εκεί, γνώρισε το σούπερ-ντούπερ τραμπολίνο (δεν ξέρω καν πώς λέγεται) που μας δάνεισε η φίλη Μαριάννα, στο οποίο στέκεται όρθιος και χοροπηδά, με παιχνίδια τριγύρω, φωτάκια και ήχους. Πω πω! Η ευτυχία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του! Ώρες μπορούσε να κάτσει. Και τι γυμναστική ε; Στο τέλος θα τον βρίσκαμε στο ταβάνι από την δύναμη που έβαζε. Και για να σταματήσει καθόταν στις μύτες. Και όταν είχε πάρει ρυθμό, έκανε και δεξιά - αριστερά. Όπως στο aerobic! Χαχα... Στην Ελλάδα λοιπόν, πέραν από το τραμπολίνο, έπαιξε με τα ξαδελφάκια του, έκανε επισκέψεις, μοίρασε χαμόγελα, γνώρισε κόσμο, χάζεψε το τζάκι, γέμισε χνούδια από τα χαλιά, είδε χιόνι (ω ναι! χιόνισε ακόμη και στη Βούλα και το έστρωσε για λίγες ώρες) αλλά κόλλησε και την πρώτη του ιωσούλα. Ευτυχώς την πέρασε ελαφριά με μερικές ημέρες συναχιού (μπουκωμένη μύτη, δάκρυα και φτέρνισμα), χωρίς όμως πυρετό και γκρίνιες. Απλά 2 βράδια ταλαιπωρήθηκε πολύ... και αυτός και εμείς. Ήταν και τα δόντια οπότε έδεσε το γλυκό. Τον είδε και ο έλληνας παιδίατρος και μας είπε ότι έχουμε μέλλον ακόμα για να φανούν τα δόντια. Αλλά από την άλλη, μάλλον ετοιμάζεται για περπάτημα. Δεν κρατιέται σας λέω!

Αυτά προς το παρόν. Ίσως στο επόμενο επεισόδιο να έχουμε και τα πρώτα βήματα. Λέτε;

ανδριάνα