How was your week?

• Δεύτερο βραβείο μέσα σε μία χρονιά για τον αγαπημένο μου συνοδοιπόρο. Και αξίζει χίλια βραβεία!
• Οι τελευταίες μας Παρασκευές είναι συνήθως κάπως έτσι... Αναχωρεί το πρωί ο συνοδοιπόρος για τη δουλειά, συναντιόμαστε το μεσημέρι για το lunch break, πεταγόμαστε και για ένα γρήγορο σούπερ-μάρκετ, επιστρέφουμε σπίτι ώστε να συνεχίσει τη δουλειά και το υπόλοιπο απόγευμα έχουμε οικογενειακά παιχνίδια!
• Πρωϊνό (πρωτότυπο!) ξύπνημα Σαββάτου και εκεί που λέγαμε να βγούμε για τις δουλειές και τις βόλτες, ύπνος βαρύς έπεσε πάνω στο φυστίκι!
• Και έτσι, ενώ εκείνος κοιμήθηκε για 1,5 ωρίτσες, εγώ προχώρησα στο πρώτο στάδιο των ατομικών cheesecakes για τον Κυριακάτικο εορτασμό της φίλης Έλενας.
• Και το μεσημέρι βγήκαμε οικογενειακώς για τις δουλειές μας (πω πω κρύο!) και καταλήξαμε στο εμπορικό κέντρο για ανεύρευση των υπόλοιπων δώρων, καφέ με τον Λάζαρο, και αγορά νέου βραστήρα (επιτέλους). 
• Μα πάντα να μου βγαίνουν περισσότερα τα γλυκά των αμερικάνικων συνταγών!
• Έτσι, το μεσημέρι έπρεπε κάπως να χρησιμοποιηθούν έστω κάποια από τα περισσεύουμενα philadelphia. Και βρήκαν την καλύτερη παρέα στα χέρια του συνοδοιπόρου: κοτόπουλο με πιπεριές και σάλτσα philadephia. Μούρλια!
• Το βραδάκι είχαμε επισκέψεις. New kids on the block, Christian + Vaia. Και έχει ένα βροντερό γέλιο ο Christian! Χαχα... 
• Συννεφιασμένη Κυριακή... και μετά από το τελικό βήμα στην προετοιμασία των mini cheecesakes, ήπια τον ωραίο μου καφέ εγώ και το ωραίο του spritz ο συνοδοιπόρος στο ωραιότατο Beau Rivage, με την εφημερίδα μας και τις συζητήσεις μας.
• Και το απόγευμα αναχωρήσαμε για τα Καπόγλεια! Τον καθιερωμένο δηλαδή εορτασμό των γενεθλίων της φίλης Έλενας. Και είμασταν πολλοί, και γνωρίσαμε νέα πρόσωπα, και ο Στεφανάκος πήγαινε από αγκαλιά σε αγκαλιά, και φάγαμε εξαιρετικά, και γελάσαμε, και διηγηθήκαμε, και φωτογραφηθήκαμε, και κοιμήσαμε και τον μικρό στο κρεβάτι που θα κοιμάται ο Παναγιωτάκης (με το καλό) και έτσι καταφέραμε να μείνουμε μέχρι τις 22.00. 
• Να μιλούν, να γελούν, να τσουγκρίζουν ποτήρια, να πηγαινοφέρνουν πιάτα, να παίζουν μέχρι και ηλεκτρική κιθάρα και να χειροκροτούν γύρω στα 15 άτομα, και στο διπλανό δωμάτιο να κοιμάται ατάραχος ο Στεφανάκος. Μαγεία!
• Βόλτα με το καρότσι του σούπερ-μάρκετ. Παγκόσμια πρώτη. Και ενθουσιάστηκε και εξαντλήθηκε από τα τόσα ερεθίσματα, τον τόσο κόσμο και την τόση ώρα καθισιό. Που σημαίνει ότι με την επιστροφή μας σπίτι κοιμήθηκε 1,5 ωρίτσες. 
• Η αδελφή μου έχει σχολικό reunion. Δεν θα σας πω των πόσων χρόνων μετά την αποφοίτητη... αλλά θα σας πω ότι ζήλεψα λιγάκι. Γιατί εμείς δεν έχουμε κάνει ποτέ. 
• Ήρθε και το καινούργιο tapis mousse για το δωμάτιο του μικρού. Αυτό που είναι μαλακό, σαν αφρολέξ, για να απορροφά τους κραδασμούς στην προσπάθεια μπουσουλήματος. Το δικό μας είναι γκριζο-κίτρινο.
• Σας έχω πει πόσο αγαπάει το κορδόνι της κουρτίνας ο μικρός Στέφανος;; Μπορεί να κάθεται ώρες στο περβάζι, να αγναντεύει τους περαστικούς και να τραβά το κορδόνι. Σαν να κρατιέται από την χειρολαβή του λεωφορείου.
• Ο κακόμοιρος ο ήλιος υπάρχει αλλά πού να φανεί με τόση ομίχλη;
• Ξεγελαστήκαμε και εμείς και είπαμε να βγούμε για την πάλαι ποτέ καθιερωμένη μας βόλτα με το καρότσι. Πω πω κρύο! Ευτυχώς πήρα γάντια, αλλά δεν είχα σκούφο. Τροχάδην την έκανα την διαδρομή.
• Βγήκε το ημερολόγιο και άρχισαν να κλείνουν οι Αθηναϊκές μας ημέρες και νύχτες. 
• Βραδινή yoga ενώ ο μικρός κοιμόταν και ο μεγάλος έπαιζε τέννις. Αχ, κάθε φορά αναρωτιέμαι γιατί δεν το κάνω πιο συχνά. Πού χρόνος όμως και πού κουράγια.
• Πειθάρχησα όμως και έκανα 2 βράδια σερί! 
• Τελευταίο για την χρονιά μάθημα και με την Ελά και το νέο έτος θα πρέπει να βρούμε νέες ημέρες και ώρες.
• Τελευταίο γεύμα της χρονιάς και με τον Τσέσκο και συζητήσαμε για τα Ιταλικά έθιμα.
• Και όλα αυτά, σε μία Πέμπτη μες στη γκρίνια... Θύμησε παλιές εποχές που φαντάζουν πολύ μακρινές αλλά είναι μόλις λίγους μήνες πίσω.
• Και με αυτά και με εκείνα, περνούν οι ημέρες και κοντοζυγώνει η κάθοδος! Και έχουμε δουλειές μέχρι τότε!

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα