How was your week?

• Με το νέο συμβόλαιο του συνοδοιπόρου ανά χείρας, ξεκινήσαμε πουρνό - πουρνό για το controle des habitants ώστε να κάνουμε αίτηση για αναβάθμιση της άδειας παραμονής μας. 
• Πολύ ξένα σας ακούγονται όλα αυτά ε; Αν περνάμε εμείς δυσκολίες, και ασυνεννοησίες και γραφειοκρατίες ως ξένοι στην Ελβετία, φανταστείτε τι περνάνε οι αντίστοιχοι στην Ελλάδα!
• Εννοείται ότι βάλαμε και πρώτη μούρη τον αξιολάτρευτο Στεφάν μήπως κερδίσουμε την εύνοια της κυρίας!
• Παρασκευή βράδυ σηματοδότησε τον 1ο ύπνο του μικρού Στέφανου χωρίς την μαμά του. Τον κοίμησε βεβαίως ο μπαμπάς του αλλά το να λείπω από το σπίτι εκείνη την ώρα ήταν πραγματικά πρωτόγνωρο.
• Έκανε και έναν 2ωρο+ απογευματινό ύπνο και δεν κατάφερα να τον δω ούτε πριν φύγω. Και έφυγα μαγκωμένη, σαν να κάνω σκασιαρχείο! Σαν κάτι να μου λείπει. Όλα όμως πήγαν καλά και στα 3 μέτωπα: της μαμάς, του μπαμπά και του μωρού.
• Έτσι, ξεκινήσαμε με τους φίλους για Ζυρίχη ώστε να παρακολουθήσαμε την ελληνική παράσταση θεάτρου "Ρωμαίος και Ιουλιέτα για 2". Μετά από 100 λεπτά γεμάτα πολύ συχνές και συχνά 'ακραίες' εναλλαγές ρόλων - ύφους - συναισθήματος, φύγαμε από την παράσταση γεμάτοι, συγκινημένοι, με δέος για αυτό το περίεργο ον που λέγεται ηθοποιός και για αυτά που είναι ικανό να πράξει.
• Η παράσταση συνεχίζεται στην Αθήνα και σας την συνιστώ. Στην αρχή δεν με κέρδισε αμέσως γιατί το χιούμορ ήταν λίγο έντονο για τα δικά μου δεδομένα αλλά πολύ γρήγορα με πήρε και εμένα μαζί σε αυτό το ταξίδι χαμογελώντας, δακρύζοντας, θαυμάζοντας, συμμετέχοντας, χειροκροτώντας. Κάθαρσις.
• Να εκφράσουμε με αυτή την αφορμή ξανά τον απέραντο θαυμασμό και την αγάπη μας σε αυτή την μεγαλοφυΐα που λέγεται William Shakespeare.
• Και ενώ εμάς μας πήρε κάποιες ώρες να συνέλθουμε, αναρωτιόμασταν πώς συνέρχονται σωματικά - ψυχολογικά - συναισθηματικά οι ηθοποιοί. Απίστευτες δυνάμεις.
• Και ενώ μετά η βραδιά προμηνυόταν να συνεχιστεί α λα ελληνικά στο τοπικό - ελληνικό ψητοπωλείο της Ζυρίχης, το ωράριο της κουζίνας παρέμενε ελβετικό οπότε πέσαμε κατηγορία και φάγαμε - αναγκαστικά - κλασικά burgers.
• Και με αυτά και με εκείνα, πήγε 02.00 για να επιστρέψω σπίτι και να βρω τα αγόρια μου να κοιμούνται ήσυχα ήσυχα. Ευτυχία.
• Και το Σάββατο συνεχίστηκε εξίσου όμορφα με το τρίο αντρών (συνοδοιπόρος - Γιάννης - Λάζαρος) να παίζει τέννις στην γειτονική Bienne, και το τρίο κοριτσιών (Έλενα, Νεφέλη και εγώ) να παίζει με τον Στέφανο, να μαγειρεύει κολοκυθόσουπα και μακαρόνια με κιμά (έτσι μας βγήκε το μενού, τι να κάνουμε!), να συζητά και να κάνει σχέδια.
• Το μεσημεράκι ενώθηκαν οι παρέες στο ίδιο τραπέζι, απολαμβάνοντας φαγητό, κρασί και πολλά γέλια με τους 2 "γαλλομαθείς" (Γιάννη και συνοδοιπόρο) να κάνουν προφορικές μάχες γαλλικών. 
• Στο ενδιάμεσο, πέρασε και ο τυφώνας Μάθιου χωρίς κίνδυνο από την Φλόριντα, και επέστρεψε εσπευσμένα και ο μπαμπάς για να προλάβει την απεργία των ελεγκτών στην Ελλάδα.
• Πόσο την αγαπώ αυτή την Garance. Που κατορθώνει να είναι τόσο αληθινή, τόσο όμορφη, τόσο ειλικρινής, τόσο ταλαντούχα. Που μεταφέρει τόσο ζωντανά στο χαρτί τη δική της αντίληψη των πραγμάτων, χωρίς φόβο αλλά με πάθος. Και πολύ συχνά οι απόψεις μας ταυτίζονται. Αν έχετε χρόνο και διαβάζετε αγγλικά ή γαλλικά, σας προτείνω αυτό το άρθρο.
• Την Κυριακή είχε ο Στέφανος το πρώτο του παιδικό πάρτυ, για τα παιδάκια της φίλης Χριστίνας.
• Ακόμα και το κλάμα του είναι πλέον διαφορετικό. Στην γκάμα έχει προστεθεί και κλάμα που δεν ανήκει στην κατηγορία πεινάω - νυστάζω αλλά είναι κάτι -μάλλον- του τύπου τσαντίζομαι - βαριέμαι.
• Και μετά από τόσους μήνες συναντήσεων με τον φίλο Cesco, έφτασε και η ημέρα που τον άκουσα να μιλάει κινέζικα. Speechless! Μέχρι και ο Στέφανος τον κοιτούσε με γουρλωμένα μάτια.
• Κλείσαμε και τα αεροπορικά εισιτήρια για την κάθοδο των εορτών. Είναι τόσο ωραίο να έχεις έναν επόμενο, σχετικά κοντινό, χειροπιαστό στόχο.
• Ήρθε και η αγαπημένη μας μαία Sandra μάλλον για τελευταία φορά. Πόσος ήταν και πόσος έγινε! 7.300 αισίως. Θα μας λείψει, και αυτή, και οι συμβουλές της, και η ψυχραιμία της.
• Αισίως ο μικρός έβαλε μέχρι και σκούφο! Και είχε τόση πλάκα! Γιατί ήταν από αυτούς που είναι σαν καλικατζαράκι!
• Είναι μόλις 6 μηνών και εμάς μας φαίνεται ότι έχει μεγαλώσει τόσο! Είναι όμως κάποιες στιγμές που σε επαναφέρουν στο τότε που ήταν πραγματικά τόσο μικρός και τόσο αβοήθητος. Και συνειδητοποιείς πως ακόμα είναι.
• Αν ακούγατε την γκάμα μουσικών που ακούμε με τον μικρό θα τρελαινόσασταν! Από Αλκίνοο και Active Member μέχρι Ημισκούμπρια, Λιλιπούπολη και Imam Baldi.
• Και δεν μου έφταναν όλα αυτά που έχω να κάνω μέσα στην ημέρα, προσέθεσα και τη δημιουργία photo book που τόσο καιρό ετοιμάζω συλλέγοντας υλικό αλλά δεν είχα κάνει την αρχή. Ε, την έκανα Τετάρτη βράδυ που ο συνοδοιπόρος έπαιζε τέννις και δεν κουνήθηκα από την καρέκλα για 3 ώρες! Και έχουμε μέλλον....
• Πόσο όμορφα γεμάτη η Πέμπτη. Και ας είμασταν με 3 ώρες ύπνου.
• Μεσημεριανές κρέπες με Ρόζα και Έλενα και βραδινό, ελληνικό θέατρο σε σπίτι!
• Αυτή ήταν και η πρώτη μας αφορμή ώστε να δοκιμάσουμε τον Στέφανο, την Αλεξία αλλά κυρίως εμάς αφήνοντάς τον κοιμισμένο για 3 ώρες υπό την επίβλεψη κάποιου τρίτου - μη συγγενή. Ουφ. Έπρεπε να γίνει όμως και αυτή ήταν μία ιδανική ευκαιρία καθώς θα λείπαμε για λίγες ώρες και θα βρισκόμασταν σε κοντινή απόσταση.
• Και έτσι, αναχωρήσαμε στις 19.30 με την Αλεξία στο σαλόνι και τον Στέφανο ήσυχο στο κρεβάτι του.
• Και παρακολουθήσαμε εντός ενός σαλονιού, εμείς και καμιά 15αριά ακόμη Έλληνες, την παράσταση "8η ημέρα". Πολύ έντονη και η παράσταση και το όλο σκηνικό. Αν ενδιαφέρεστε μπορείτε και στην Αθήνα να την κλείσετε και για το δικό σας σαλόνι. Τόσο απλά.
• Γυρίσαμε άρον - άρον όπως καταλαβαίνετε από την αγωνία μας, αλλά ο μικρός δεν ήθελε να μας κάνει το χατήρι! Κάθε μισή ώρα σκοπιά! Πω πω!

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα