Μήνας ♥6

Ο 6ος μας μήνας, ο Οκτώβριος δηλαδή βασικά, σήμανε την ουσιαστική αλλά και ψυχολογική μας επιστροφή στο Ελβετικό μας σπίτι. Με ήλιο -ευτυχώς- στην αρχή ώστε να είναι η προσαρμογή ευκολότερη, που σημαίνει πολλές βόλτες πάνω - κάτω στη λίμνη, στο κέντρο, στο διπλανό κέντρο. Με σταδιακή μεταβολή προς το φθινόπωρο ώστε στα τέλη του μήνα να θυμίζει μάλλον ελληνικό χειμώνα.

Ο μικρός Στέφανος αυτό τον μήνα μας έκανε το μεγαλύτερο δώρο: τον ύπνο! Ο 6ος ήταν λοιπόν μακράν -μέχρι στιγμής θέλω να πιστεύω- ο μήνας με τον καλύτερο, ποιοτικότερο και μεγαλύτερης διάρκειας ύπνο ολόκληρης της οικογένειας. Ο μικρός έχει θεσπίσει πλέον το 8ωρο ύπνο (με μερικές εξαιρέσεις βεβαίως) ο οποίος ξεκινά κατά τις 19.00 και μερικά βράδια χτυπάμε μέχρι και 12ωρα! Ω ναι! Σερί από την άποψη ότι δεν ξυπνάει και δεν τρώει, αλλά με μερικά διαλείμματα (2-3 συνήθως) για επαναφορά πιπίλας και επιστροφή στο κέντρο (γιατί standard έχει φτάσει πάνω - πάνω στο κρεβάτι και έχει στριμωχθεί). Η βελτίωση του ύπνου ήρθε και κατά τη διάρκεια της ημέρας. Όχι με την ίδια ευκολία αλλά με εξίσου θεαματικά αποτελέσματα αν σκεφτείτε ότι λίγες εβδομάδες πριν μπορεί να μην κοιμόταν ούτε για 5'. Στον 6ο λοιπόν μήνα κατορθώσαμε να κοιμάται συνήθως σε 2 δόσεις (κατά τις 10.00 και κατά τις 15.00) με μια διάρκεια που κυμαίνεται από μισή μέχρι και 2 ώρες! Θεαματικά σας λέω τα αποτελέσματα! Και θεαματικό είναι και το πόσο πιο ήρεμος και ευδιάθετος είναι μετά τους ύπνους του.

Με το φαγητό τα πηγαίνουμε σχετικά καλά... Αγαπάει πολύ τα φρούτα, λίγο λιγότερο τα λαχανικά και μάλλον όχι τόσο τα δημητριακά (τουλάχιστον μόνα τους). Οπότε συνήθως του τα κάνω mix, καρότο - κολοκύθι - βρώμη για παράδειγμα. Έχω πάψει όμως να επικεντρώνομαι στο φαγητό, και στις ώρες, και στις ποσότητες. Προσπαθώ τουλάχιστον. Φτάνει πια! Ας φάει όσο θέλει, όποτε θέλει. Έτσι, επικεντρωνόμαστε στο παιχνίδι και στην ανακάλυψη! Χαζεύουμε τα αυτοκίνητα που περνούν από τον δρόμο, και τη λίμνη, και τους ανθρώπους και μπορεί να κάτσει με τις ώρες να αγναντεύει έξω από το παράθυρο, σπρώχνουμε τις μπάλες, προσπαθούμε δειλά να μπουσουλήσουμε, τα βάζουμε όλα (μα όλα) στο στόμα, αγκαλιάζουμε σφιχτά, γελάμε κακαριστικά, ενθουσιαζόμαστε με το τραγούδι - το χειροκρότημα - τους ήχους των δαχτύλων και του στόματος, χαμογελάμε, και μιλάμε όλη μέρα! Πω πω πολυλογία! Κάτι μεταξύ ομιλίας - βαβούρας - μοιρολογιού. Ανάλογα με τα κέφια. Και συνήθως μιλάμε - μιλάμε μέχρι να τραβήξουμε την προσοχή. Μετά απλά χαμογελάμε! Και από το μονότονο "αααα" και "εεεεεει", έχουμε πλέον επεκταθεί και στο "αμπαμπαμπαμπα"! Πόση πλάκα έχει! Και ανοίγει το στόμα του διάπλατα! Και δεν του αρέσει καθόλου να του πειράζεις την μύτη! Από την άλλη, παρακολουθεί με μεγάλη προσήλωση όταν του κόβεις τα νύχια. Περίεργο παιδί!

Αυτό τον μήνα πήγε και στο 1ο του παιδικό πάρτυ, φόρεσε και τα πρώτα του παπουτσάκια (που του ήταν ακόμα μεγάλα αλλά δεν πειράζει), το πρώτο του χειμωνιάτικο μπουφάν με γούνα και τον 1ο του μάλλινο σκούφο. Α, και πολλές κουκούλες! Σχεδόν όλα του τα φουτεράκια - μπουφανάκια έχουν και κουκούλα και του πάει τόσο πολύ! Δεν έχει ακόμα και αρκετό μαλλί και είναι απαραίτητες για το κρύο. Στο θέμα ενδυμασίας δυσκολευόμαστε λιγάκι γιατί ενώ είναι 6 μηνών, τα περισσότερα ρούχα για 6-9 μηνών του είναι ακόμα τεράστια. Οπότε, είτε παραμένουμε σε αυτά των 4 περίπου μηνών ή κάνουμε πατέντες για να μπορέσει να φορέσει τα μεγαλύτερα. Έχει πάρει πάντως την άνοδο στο θέμα βάρους (αναμενόμενο με την εισαγωγή τροφών) και είναι κάθε μέρα και πιο δυνατός και πιο αποφασιστικός! Θέλει να περπατήσει! Ή τουλάχιστον να σταθεί. Με το που τον σηκώνεις απλώνει ένα τεράστιο χαμόγελο και δεν θέλει να ξανα-κάτσει. Του αρέσει επίσης να αλλάζει οπτικές. Είτε σηκώνοντάς τον ψηλά είτε γυρνώντας τον ανάποδα.... Ξεκαρδίζεται! Και τώρα καταλαβαίνει μάλλον και τον εαυτό του στον καθρέφτη και τον απολαμβάνει. Και η πλειοψηφία των παιχνιδιών του τώρα αποκτά πραγματική αξία για αυτόν... Και τα carousel με τα ζωάκια που γυρνάνε γύρω-γύρω, και το γυμναστήριο. Πλέον ενθουσιάζεται και μπορεί να εκμεταλλευτεί ότι έχουν να του προσφέρουν. Που σημαίνει ότι μάλλον σε λιγάκι θα πρέπει και αυτά να αναβαθμιστούν. Α! Και πλέον αντιλαμβάνεται το cause & effect. Ότι αν δηλαδή κουνήσει τις μπαλίτσες μέσα στον κύλινδρο θα κάνουν θόρυβο. Αν χτυπήσει το χέρι του πάνω στο ελεφαντάκι θα κουδουνίσει. Και έτσι ανακαλύπτει όλο και περισσότερες πτυχές του σπιτιού, των δραστηριοτήτων και των παιχνιδιών του.

Α! Είχαμε και άλλο ένα ορόσημο αυτό τον μήνα. Αποκτήσαμε νταντά. Την Αλεξία! Η οποία ήρθε να κάνει παρέα στον Στέφανο (ενώ αυτός βέβαια κοιμόταν) ένα βράδυ Πέμπτης ώστε να παρακολουθήσουμε με τον συνοδοιπόρο μία ελληνική παράσταση θεάτρου. Και όλα πήγαν κατ' ευχήν. Την αγωνία που είχαμε δεν μπορώ να σας την περιγράψω. Ούτε σε εξεταστική! Πιέσαμε όμως τους εαυτούς μας γιατί έπρεπε να γίνει και αυτό το βήμα, να υπάρχει και αυτή η εναλλακτική.

Κατά τ' άλλα, αυτό τον μήνα κάναμε μία όμορφη εκδρομή στο ηλιόλουστο και τόσο γραφικό Gruyeres, περπατήσαμε αρκετά, μαγειρέψαμε ωραία οι 3 μας, ήρθαν οι φίλοι σπίτι για κρέπες, πήγαμε εμείς για σούπα, παρακολουθήσαμε ελληνικό θέατρο, ξεκίνησα το photo book για την προετοιμασία (την εγκυμοσύνη δηλαδή) και τον 1ο χρόνο του μικρού φυστικού (και πρήστηκαν τα μάτια μου ώρες ατελείωτες να προσπαθώ να ξεκαθαρίσω φωτογραφίες γιατί απλά έχουμε χιλιάδες και είναι τόσο ωραίες που δεν θέλω να αφήσω καμία απέξω!), επανήθλε ο συνοδοιπόρος στα εβδομαδιαία του τένις, είπα και εγώ ότι θα επανέλθω στην yoga μου αλλά δεν τα κατάφερα ακόμη (ουφ). Ίδωμεν. Όλα καλά. 

Σας φιλόυμε... και οι τρεις.
ανδριάνα