How was your week?

• Σαββατιάτικη, μεσημεριανή βάφτιση με τον Στέφανο να μοιράζει χαμόγελα, το πρώτο τάισμα από την θεία του, συζητήσεις υπό τη συνοδεία τσίπουρου (για τους άντρες), updates για τις γυναίκες, ήλιο και μπόλικα πιτσιρίκια.
• Κυριακάτικη πρωϊνή βόλτα στην αγαπημένη Κηφισιά, στην όμορφη αυλή του Μουσείου Γουλανδρή με τις αγαπημένες φίλες και την "αντροπαρέα" (όλα τα πιτσιρίκια αγόρια! αυτό και αν είναι φαινόμενο για τις δικές μας παρέες που γυναικοκρατούνται). 
• Και ήταν όλα τα νέα τόσο αισιόδοξα (κάποια και τόσο αναπάντεχα) που σκίρτισε λιγάκι η καρδιά μου. Εξελίξεις παντού!
• Και αφού ξεκινήσαμε βόρεια, συνεχίσαμε βόρεια, με BBQ στον γνωστό κήπο για να δούμε τους επάνω φίλους.
• Μα πόσο πιτσιρίκια; Και πλέον δεν είναι μωρά. Ούτε καν παιδιά. Έχουμε και -σχεδόν- εφήβους! Που θα με περάσουν σε λίγο στο ύψος. Και είναι όλα τόσο όμορφα, ξεχωριστά και χαρούμενα παιδιά. Φτου φτου!
• Και τα είπαμε όσο μπορέσαμε με όλους, φάγαμε, ήπιαμε, και ξαναφάγαμε, και τα ξαναείπαμε και έφτασε απόγευμα που σήμανε τη αναχώρισή μας για το σπίτι.
• Δευτέρα και αυτή η εβδομάδα ήρθε σαν μεταβατική από τις διακοπές στην ελβετική πραγματικότητα.
• Παραμείναμε σε ελληνικό έδαφος, αλλά ο συνοδοιπόρος έφευγε στις 07.30 για δουλειά και μέναμε τα 2 μας πάλι. 
• Ευτυχώς κάναμε τις δουλειές μας και είχαμε παρέα τα πρωϊνά (κυρίως την γιαγιά μας και την Αρτεμούλα) και τα βραδάκια όλο και κάποιον συναντούσαμε.
• Μα πόσο καιρό είχαμε να τα πούμε τετ-α-τετ; Η Ντένια ήταν η 1η μου συνάδελφος! Και με αυτά και με εκείνα όλο τα λέγαμε αλλά με τις δουλειές και τις αποστάσεις δεν μας έβγαινε το πρόγραμμα. Αυτή τη φορά όμως τα καταφέραμε και πολύ το χάρηκα. Και τα νέα ήταν συγκλονιστικά!
• Και οι υπόλοιπες καθημερινές κύλησαν πάνω - κάτω στο ίδιο μοτίβο.... Δουλειές τοπικές τα πρωϊνά (ΚΕΠ, λογιστής, αλλαγές δώρων, μοδίστρες, τσαγκάριδες, δωράκια).
• Κάναμε και οικογενειακή επίσκεψη για να δούμε την Αρτεμούλα στο κολυμβητήριο και τις βουτιές που κάνει πλέον με το κεφάλι!
• Καταφέραμε και οργανώσαμε και το σινεμά που μας ζήτησε το βαφτιστήρι μας (όπως τον παλιό καλό καιρό) και έτσι παρακολουθήσαμε το Ψάχνοντας την Ντόρι με την αγαπημένη, πολύτεκνη οικογένεια σε απαρτία.
• Αν σας πω ότι δάκρυσα με το μωράκι Ντόρι που έχασε τους γονείς της θα με πείτε υπερβολική;
• Και έτσι έμεινε για 1η φορά στην παγκόσμια ιστορία το φυστίκι χωρίς τους γονείς του εν γνώσει του, ξύπνιος δηλαδή. Του έκαναν εξαιρετική παρέα το αχτύπητο δίδυμο γιαγιάς - ξαδέλφης και κατόρθωσαν να τον κοιμήσουν για 2 μισάωρα.
• Εγώ από την άλλη ένιωθα σαν κάτι να μου λείπει, σαν να έχω ξεχάσει κάτι.. Και όταν είχε ο δρόμος λακούβες, γύρναγα ενστικτωδώς και κοιτούσα πίσω στο καρεκλάκι. Όλα καλά!
• Βράδυ Πέμπτης και το περάσαμε στην όμορφη Βουλιαγμένη, με τους αγαπημένους φίλους ώστε να μπορέσουμε να τα πούμε με λίγη ησυχία και λίγο κρασί. 
• Και νομίζω ότι αυτό είναι τελικά το ελληνικό καλοκαίρι... οι φίλοι, σε μια όμορφη αυλή, κάτω από τα αστέρια, να πίνουν και να τρώνε, και να γελάνε, και να λένε ιστορίες, και να κάνουν σχέδια, και να αγκαλιάζονται και να τσουγκρίζουν.
• Και έτσι, ολοκληρώθηκαν οι πρώτες μας οικογενειακές διακοπές. Και θα έλεγα ότι ο απολογισμός είναι σίγουρα θετικός! Περάσαμε όμορφα. Ναι θα μπορούσαμε να ξεκουραστούμε περισσότερο. Ναι θα μπορούσαμε να ζητήσουμε περισσότερη βοήθεια. Ναι θα μπορούσαμε να βγούμε περισσότερο. Αλλά νομίζω ότι κάναμε πολλά περισσότερα απ' ότι περιμέναμε και με το λιγότερο δυνατό άγχος και κόπο.
• Και εις άλλα με υγεία :)

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα