How was your week?

• Παρασκευή και γέμισε το σπιτικό μας με κόσμο και κοσμάκι από νωρίς. Η Νατάσα για τα νύχια, η μαμά με τις φίλες της για παρέα (και νύχια), η Γαλάτεια με την μικρή Σοφία για να ιδωθούμε επιτέλους, ο συνοδοιπόρος με ένα laptop και ένα ακουστικό να πηγαινοέρχεται, ο μικρός Στέφανος να παρακολουθεί και η μικρή Αρτεμούλα μέσα σε όλα.
• Και το βραδάκι ήρθε το γνωστό δίδυμο των φίλων για περαιτέρω συζητήσεις, σχέδια και προβληματισμούς.
• Σάββατο αφιερωμένο στην οικογένεια της Μυρσίνης με brunch στη Βούλα (μμμ... pancakes!) και ψησίματα σπίτι.
• Το βραδάκι μαζευτήκαμε στην αυλή μας με τα "συμπεθέρια" (γιατί είχαμε εκ νέου αναχώριση του μπαμπά) και αφού κοιμήθηκε ο μικρός, και αφού ο "θείος" (ο Νταλάρας) μας έκανε την τιμή να κατηφορίσει μέχρι την Βούλα για συναυλία, αποφασίσαμε να το τολμήσουμε!
• Και μας βγήκε σε καλό! Γιατί έτσι ξαφνικά και απροειδοποίητα, καταφέραμε να συναντηθούμε οι 7 μας, χωρίς παιδιά, μετά από... χρόνια μάλλον! Και έπιασε βροχή και συνεχίσαμε για τοπικό ποτό πριν επιστρέψουμε. Σαν ψέμα ήταν. Το ιδανικότερο κλείσιμο των διακοπών.
• Και ο γνωστός μουσαφιρέος διανυκτέρευσε, και την Κυριακή ξυπνήσαμε έτοιμοι για την μεγάλη ημέρα.
• Και η οικογενειακή μας κομμώτρια Βίκυ είχε κέφια και κέντησε -στην κυριολεξία!
• Μετά τον αγαπημένο μου Παναγιώτη (που έγινα νονά του εξ' αγχιστείας), ήρθε η σειρά και της αγαπημένης Μυρσίνης.
• Και όλα προμήνυαν μία όμορφη Κυριακάτικη βάφτιση, γεμάτη λουλούδια και αγκαλιές. 
• Και έτσι ήταν απλά ο καιρός φρόντισε να μας τα περιορίσει και ίσα - ίσα προλάβαμε να ολοκληρώσουμε το μυστήριο πριν ανοίξουν οι ουρανοί! Απο μακριά, είχαμε πλάκα αν μας έβλεπες πώς προσπαθούσαμε να στριμωχτούμε στις λιγοστές ομπρέλες, πώς τα ρούχα μας έγιναν λίγο πιο διάφανα, λίγο πιο στενά και λίγο πιο λερωμένα, πώς εξισορροπούσαμε ομπρέλα - κρασί - πιάτο και πώς τρέχαμε μήπως καταφέρουμε να μιλήσουμε με τη φίλη που είχε βρει καταφύγιο στην άλλη άκρη.
• Χάσαμε όμως την ευκαιρία για περισσότερες αγκαλιές, συζητήσεις, φωτογραφίες... Δεν πειράζει. Η Μυρσίνη να είναι καλά!
• Και πρωί - πρωί ξεκίνησε το γνωστό οδοιπορικό της επιστροφής... Αυτοκίνητο, αεροπλάνο, τρένο, αυτοκίνητο, σπίτι!
• Και ο μικρός Στέφανος έγινε το επίκεντρο και των αεροσυνοδών!
• "Καλέ αυτός είναι για διαφήμιση pampers".
• Και έπιανε το δάχτυλο της διπλανής κοπέλας, και χαμογελούσε στον πίσω κύριο, και χασκογέλαγε κάθε φορά που πέρναγε η αεροσυνοδός και του μιλούσε, και έκλαψε λιγάκι, και κοιμήθηκε λιγάκι... και πέρασαν οι ώρες χωρίς πολύ κόπο.
• Την Τρίτη κάναμε ένα γρήγορο catch - up με τους γείτονες, υπό τη συνοδεία γλυκόξινου κοτόπουλου και πολλών νέων!
• Με την ταχύτητα που πηγαίνω πιστεύω ότι η βαλίτσα θα αδειάσει εκεί γύρω στα Χριστούγεννα, ίσα ίσα για να ξανα γεμίσει πάλι.
• Και ο καιρός είπε να μας κάνει τη χάρη ώστε να είναι ευκολότερη η προσαρμογή μας. 
• Ήλιος λοιπόν και ζέστη, που σημαίνει βόλτες με το καρότσι, περπάτημα στη λίμνη και απόλαυση της ησυχίας.
• Δεν χορταίνω να τον χαζεύω... Ειδικά τώρα που μεγαλώνει και όλο προσπαθεί για το παραπάνω. Είναι τόσο συγκινητικό! Τρέμουν τα χέρια του, αυτοσυγκεντρώνεται και μερικές φορές κατορθώνει να πιάσει το παιχνίδι και να το φέρει στο στόμα του. Άλλες όχι... αλλά δεν πτοείται!
• Και στις βόλτες χαζεύει τα φύλλα, και κουνάει τις πατούσες του δεξιά - αριστερά σαν να τις θαυμάζει, και βγάζει φωνούλες.
• Έφτασαν και τα πρωτοβρόχια για να μας βοηθήσουν να μπούμε και εμείς σε πρόγραμμα. Απο βδομάδα... δεν γίνεται!
• Του φεύγει η πιπίλα και την επαναφέρει στο στόμα με τον ώμο του. 
• Αναβάθμιση στο μπιμπερό και στα ml μήπως βρούμε ξανά τις σωστές ποσότητες, και μαζί και τους ύπνους μας.
• Στο γήπεδο ο συνοδοιπόρος, πρώτη φορά σε Ελβετικό, yoga εγώ. Στο τσακ κρατήθηκα να μην δω Suits. Χαλάλι του!

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα