How was your week?

• "Μ' αεροπλάνα και βαπόρια" που λέει και το άσμα. Ε, κάπως έτσι ήταν και η δική μας κάθοδος προς Ελλάδα. Ταξί - τρένο - αεροπλάνο - αυτοκίνητο. Και ο μικρός Στέφανος τα πήγε περίφημα! Μοίρασε χαμόγελα, κοιμήθηκε λίγο, γκρίνιαξε λίγο, έφαγε λίγο...
• Και ήταν ένα παιδάκι 2 ετών στο πίσω μας κάθισμα (ο Δημητράκης) ο οποίος πέρναγε πολύ δύσκολα. Πω πω! Τι κλάμα, τι κλωτσιές, τι ουρλιαχτά.... Πω πω!
• Στο αεροδρόμιο μας περίμενε -εννοείται- η Αρτεμούλα με τον μπαμπά της και πήγαμε κατευθείαν για τα ξακουστά κανελλόνια της αδελφής.
• Με αυτά και με εκείνα, έφτασε η ώρα ύπνου του μικρού και ξεκίνησε η ιεροτελεστία με αρκετή αγωνία για το τι μας περιμένει. Αν σας πω ότι δεν μας πιάνει η ψυχή μας θα είναι ψέμα. Ούτε εξεταστική να είχαμε κάθε απόγευμα κατά τις 18.00.
• Και δεν τα πήγε πολύ καλά αλλά ήταν το 1ο βράδυ....
• Η Κυριακή μας ήταν όμορφη και ήσυχη! Ξυπνήσαμε πρωί - πρωί και βγήκαμε στον κήπο μας με την ολάνθιστη βουκαμβίλιά μας!
• Πρώτοι κατέφτασαν οι κουμπάροι (υπεύθυνοι και για την ολάνθιστη βουκαμβίλια) με τα πιτσιρίκια, και μετά η Αρτεμούλα με τους γονείς της. Είχαμε και την μαμά του συνοδοιπόρου από την προηγούμενη ημέρα στο σπίτι.
• Και φάγαμε πρωινό σαν να βλεπόμαστε έτσι κάθε σαββατοκύριακο.
• Και το απόγευμα μείναμε οι 3 μας και ο μικρός είπε να μας κάνει δώρο έναν ωραιότατο ύπνο! Από τις 19.00 ξύπνησε στις 05.00! Παράδεισος!
• Δευτέρα κάναμε τουρ για απαραίτητες δουλειές με τον συνοδοιπόρο σε ρόλο οδηγού (γιατί ο μικρός κοιμόταν στο αυτοκίνητο) και εμένα να τρέχω από μαγαζί σε μαγαζί με τη λίστα στα χέρια.
• Τα μαζέψαμε όλα και βουρ για Καλαμάτα.
• Οι Καλαματιανές μας ημέρες περνάνε μέχρι και σήμερα όμορφα! 
• Είμαστε οι πρώτοι στο πρωϊνό και οι πρώτοι στη θάλασσα. Και είναι και στα 2 η ιδανική ώρα. Μέχρι τις 09.00 έχουμε φάει και έχουμε κάνει και την 1η μας βουτιά. 
• Και η θάλασσα είναι μαγευτική εκείνη την ώρα. Τόσο ήσυχη και γαλήνια.
• Και ανήμερα των 4ων μηνιαίων γενεθλίων του, ο μικρός Στέφανος έκανε και το 1ο του μπάνιο στη θάλασσα. Και είχε συννεφιά εκείνο το πρωί και ήταν αρκετά δροσερή και φοβηθήκαμε ότι δεν θα του αρέσει. Πέσαμε όμως τόσο έξω! Όχι απλά του άρεσε αλλά με την εκπληκτική - κουλούρα πατέντα κατάλληλη και για βρέφη, έμεινε κανονικότατα αρκετή ώρα, χάζευε τον βυθό και χτυπούσε και τα πόδια του. 
• Και το ίδιο επαναλήφθηκε όλες τις φορές, με την ίδια ηρεμία και απόλαυση.
• Μα δεν είναι η φωτογραφία αυτή απλά μαγική;
• Και όλως τυχαίως, συμπεριλαμβάνει όλη την οικογένεια: τον πρωταγωνιστή, το χέρι του συνοδοιπόρου και τις πατούσες τις δικές μου.
• Και βρέθηκε μία γλυκύτατη Εγγλέζα που μας έβλεπε που πασχίζαμε να απαθανατίσουμε αυτή την ιστορική ημέρα για την οικογένειά μας, και προσφέρθηκε να μας βγάλει εκείνη φωτογραφία. "I remember how it's like".
• Τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας κάναμε παραλιακές βόλτες -εννίοτε και με αμαρτωλές στάσεις για εκμέκ, βόλτες στο κέντρο της πόλης, βόλτες γύρω από την πισίνα -μήπως και κοιμηθεί.
• Και το απογευματινό μπάνιο του μικρού γινόταν αγκαλιά με έναν από εμάς στην μπανιέρα. Και είχε τόσο πλάκα. Μία από αυτές τις φορές δεν μπόρεσα να αντισταθώ και μόλις ο συνοδοιπόρος ανέλαβε τον μικρό, γέμισα την μπανιέρα και έμεινα για 10 ολόκληρα λεπτά.
• Και τις μετά-ύπνου ώρες, εκεί στο δειλινό δηλαδή, απολαμβάναμε τα βιβλία μας, τη θέα μας στη θάλασσα, την ελαφριά μουσική από το bar, τις επικοινωνίες με τους φίλους ανά την υφήλιο και την παρέα των 2 μας.
• Στο τσακίρ κέφι πεταγόταν ο συνοδοιπόρος και για μια απογευματινή βουτιά.
• Και σε μία από αυτές, του έστειλα παραγγελιά να ανέβει με μια πίτσα μαργαρίτα και ήπιε και την τεκιλίτσα του αγναντεύοντας τη δύση ενώ περίμενε. Αυτά είναι!
• Φάγαμε λιτά, καλοκαιρινά, ελληνικά, εξαιρετικά.... Κατακόκκινες ντομάτες, ελαφροτηγανισμένα κολοκυθάκια, ψάρια στη σχάρα, χόρτα, λαλάγγια, καγιανά, καπνιστή μελιτζανοσαλάτα, κόκορα κοκκινιστό, δίπλες....
• Αυτή τη φορά νομίζω ότι απήλαυσα τη θάλασσα πιο πολύ από ποτέ. Μου είχει λείψει αυτή η άπλα, αυτός ο ορίζοντας, και αυτή η ησυχία!
• Και έσπασα όλα τα ρεκόρ -μου- κολύμβησης! Και 60 απλωτές πρόσθιο. Χιχι... σαν τις γιαγιάδες. Πόσο γελάω μερικές φορές με εμένα.
• Τι σου είναι οι παιδικές αναμνήσεις; Τα χοντρά μακαρόνια με τριμμένη μυζήθρα μου θύμησαν τις γιαγιάδες μου.
• Κανείς δεν μπόρεσε να του αντισταθεί! Μα μοίραζε χαμόγελα παντού... ειδικά στα κορίτσια! Τι να κάνουμε, αφού επί το πλείστον κορίτσια μας έπιαναν την κουβέντα.
• Και έριξε μια μπόρα! Καλοκαιρινή! Και εμείς παραμείναμε για λίγες ώρες κατ' οίκον περιορισμό με τον μικρό να κοιμάται και εμείς να ψιθυρίζουμε.
• Και έχει τόσο πλάκα που επικοινωνούμε πλέον με σήματα μορς!
• Αλλάζει τόσο γρήγορα! Και αυτές τι ημέρες έχει αλλάξει η φωνή του και ο τρόπος που μιλάει. Το πιστεύετε; Μα τον μαγνητοφώνησα. Μιλάει τόσο γλυκά και εκφραστικά.
• Είναι αυτό το μπλε πολύ ξεχωριστό. Το ελληνικό μπλε.
• Α! Και το στοίχημα με το βιβλίο καλά πηγαίνει. Πρώτος στην κούρσα μπήκε "Ο Εκατοντάχρονος που πήδηξε από το παράθυρο" και ποιος ξέρει, μπορεί μέχρι να επιστρέψουμε στην Ελβετία να το έχω ολοκληρώσει.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα