Μία ημέρα στη φάρμα

Πόσο πιο Ελβετική; Δεν γίνεται! Την 1η Αυγούστου είναι η ημέρα εορτασμού της συμμαχίας των πρώτων τριών καντονιών ενάντια στους Αψβούργους. Μίας συμμαχίας η οποία αποτέλεσε τον πυρήνα για τη δημιουργία της Ελβετίας όπως την γνωρίζουμε σήμερα. Ε, αυτή την ημέρα γιορτάζει όλη η χώρα. Κάτι σαν 4th of July για τους Αμερικάνους. Τα βράδια γεμίζουν οι λίμνες και οι πλατείες με πυροτεχνήματα, συναυλίες, φαγητά, χορούς, πάρτυ, και την ημέρα με BBQs, εκδρομές στη φύση, πεζοπορίες, ηλιοθεραπείες. Πέρσι είχαμε ζήσει την βραδινή εκδοχή των εορτασμών με 2 συνεχόμενες νύχτες γεμάτες εντυπωσιακά πυροτεχνήματα, μουσικές και κρασιά. Φέτος, για ευνόητους λόγους δεν μπορέσαμε να ακολουθήσουμε το βραδινό πρόγραμμα, και για να μην μείνουμε παραπονεμένοι, εντοπίσαμε ένα ακόμη ελβετικό έθιμο της ημέρας. Αυτό που θέλει να ανοίγουν κάποιες φάρμες τη συγκεκριμένη ημέρα τις πόρτες τους προσφέροντας brunch με τα τοπικά τους προϊόντα και δραστηριότητες ώστε να γνωρίσουν οι επισκέπτες τα ζώα, τις εργασίες, τη φύση και τη ζωή στην ύπαιθρο. Το έψαξα λοιπόν από εδώ, το έψαξα από εκεί και Παρασκευή έκανα μία κράτηση για 2 ενήλικες και 1 μωρό (γιατί χωρίς κράτηση δεν πας πουθενά στην Ελβετία) στη La Ferme des Tourbieres. 

Φορτώσαμε το αυτοκίνητο (που λέει ο λόγος) και ξεκινήσαμε για την μισάωρη διαδρομή μας προς το βουνό. Διαδρομή γνώριμη έως ένα σημείο και αγαπημένη. Μέσα στη φύση και στα απέραντα λιβάδια. Ο μικρός κοιμόταν και εμείς αναρωτιόμασταν υπό τους ήχους του Elvis τι μας περιμένει. Λες να είμαστε οι 2 μας; Λες το φαγητό να είναι μάπα; Πλησιάζοντας μας λύθηκαν όλες οι απορίες. Δεκάδες αυτοκίνητα παρκαρισμένα στα χωράφια με παιδάκια και νέους (που αργότερα μάθαμε ότι είναι εθελοντές -προφανώς φίλοι και συγγενείς της οικογένειας) να σε κοθοδηγούν και να σε ενημερώνουν. Κολλήσαμε το αυτοκόλλητό μας που θα μας έδινε πρόσβαση σε όλες τις δραστηριότητες, πήραμε το ενημερωτικό μας φυλλάδιο και εντυπωσιασμένοι από το μέγεθος της φάρμας και την απεραντοσύνη της φύσης προχωρήσαμε. 

Η φάρμα εκτείνεται σε 650 στρέμματα (!) η πλειοψηφία των οποίων είναι βοσκοτόπια για τις αγελάδες, τα κατσίκια, τα πόνυ. Η συνολική έκταση περιλαμβάνει 3-4 κτίρια εργασιών και άλλα τόσα όπου υποθέτω διαμένει η οικογένεια. Και για τη συγκεκριμένη ημέρα και τι δεν είχαν ετοιμάσει! Με επίκεντρο κυρίως τα παιδιά, υπήρχαν τα πόνυ για τις βόλτες, οι αγελάδες για να δοκιμάσουν το άρμεγμα, τα κουνελάκια και τα πουλάκια για χάδια, οι κότες με τον εντυπωσιακό μηχανισμό ταξινόμησης των αβγών, τα μωρά κατσικάκια και τα μωρά αγελαδάκια, οι εκπαιδευμένοι σκύλοι του κοπαδιού, τα μποστάνια... Και βεβαίως ζωντανή μουσική και φαγητό! Πολύ φαγητό! Και στην πλειοψηφία του με τα δικά τους προϊόντα... Το δικό τους γάλα, τα δικά τους τυριά, τα δικά τους αλλαντικά, τα δικά τους λαχανικά, τα δικά τους -φημισμένα- αβγά, τα δικά τους αλεύρια. Τι κρέπες, τι τιραμισού, τι μαρμελάδες, τι αβγά βραστά - τηγανητά - ομελέτα, τι πατατοσαλάτες, τι σαλάτες, τι λουκάνικα, τι ψωμιά... Όρεξη να 'χεις.

Και ο κόσμος πολύς! Ελβετοί αλλά και αρκετοί τουρίστες. Οι περισσότεροι με τις οικογένειές τους ώστε να περάσουν σχεδόν όλη τους την ημέρα εκεί. Και για τα πιτσιρίκια ήταν πραγματικά ο παράδεισος! Έτρεχαν ξυπόλητα, έπαιζαν στα στοιβαγμένα στάχια, χάιδευαν τα λαγουδάκια και τα πόνυ, στήνονταν για φωτογραφίες. Και εμείς το απολαύσαμε εξίσου. Και καταφέραμε να κάτσουμε ένα γεμάτο 2ωρο. Και φάγαμε, και περπατήσαμε πολύ, και φωτογραφίσαμε, και θαυμάσαμε, και ησυχάσαμε. Και θυμηθήκαμε ότι αυτή είναι η "πραγματική" Ελβετία. Ή τουλάχιστον ήταν. Ένας αγροτικός κόσμος που ζει σε απόλυτη αρμονία με τη φύση, αυτάρκης, ήσυχος και ολιγαρκής. Πέρα από τις τράπεζες, τις ακριβές boutique, τα patek philippe και τα spritz, η Ελβετία είναι μία αγροτική χώρα και ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού ζει ακόμα από τη Γη και τα ζώα. Και ένα άλλο σημαντικό μέρος του πληθυσμού ονειρεύεται να επιστρέψει εκεί.

Και του χρόνου!
ανδριάνα

ΥΓ. Το βλέπετε αυτό το κουτάκι με το χειρόγραφο σημείωμα; Είναι πολύ κλασικό στην Ελβετία. Στο μικρό σπιτάκι που λειτουργούσε σαν μαγαζί ώστε να αγοράσεις τα τοπικά προϊόντα, άνθρωπος - υπάλληλος - ταμίας δεν υπήρχε. Είχαν φτιάξει απλά ένα κουτί που έβαζες τα χρήματα για ότι ψώνισες. Τόσο απλό.