How was your week?

• Ξέχασα να σας γράψω ότι κουρεύτηκα. Και αυτό ήταν το κούρεμα της 10ετίας γιατί μάλλον τόσο καιρό είχα να τα κόψω τόσο κοντά. Μην φανταστείτε απλά ήταν πολύ μακριά οπότε είχαμε περιθώρια.
• Να βάζεις τον μικρό στο κρεβάτι του να κοιμηθεί και να αποχωρείς από το δωμάτιο χωρίς να τρίζει το πάτωμα! Μας πήρε λίγες ημέρες να συνηθίσουμε τη νέα αυτή πραγματικότητα η οποία -δυστυχώς- δεν ισχύει στο Ελβετικό μας σπίτι.
• Από μηδέν air condition στην Ελβετία (δεν τα πουλάνε ούτε στα καταστήματα!) σε κάθε - μέρα στην Ελλάδα.
• Παγκόσμια πρώτη και δεύτερη! Δύο συνεχόμενα βράδια (χάρις στις γιαγιάδες και βεβαίως τη βοηθό Άρτεμις και τη συνεργασία του φυστικιού) καταφέραμε και πήγαμε για 2-3 ώρες να πιούμε ένα ποτό με φίλους και αδέλφια.
• Πόσο περίεργη αίσθηση ε;
• Και το πρώτο βράδυ επιστρέψαμε πάνω στην ώρα... Μετά από κανά 10λεπτο ξύπνησε. Την 2η τα παρατήσαμε όλα όπως ήταν και τρέχαμε να πάμε στο αυτοκίνητο.
• Και συναντήσαμε και τη μισή παρέα της Κοκοβίλτον και γελάσαμε τόσο!
• Έφτασε και η μεγάλη ημέρα της βάφτισης της Αριάννα! Και σε γενικές γραμμές όλα πήγαν καλά. Αγαπημένος κόσμος, όμορφο σκηνικό στη Βουλιαγμένη, σχετικά ψύχραιμη η μικρή κατά τη διάρκεια της βάφτισης και όλο χαμόγελα μετά. Το μόνο "κακό" είναι ότι δεν προλαβαίνεις να αφιερώσεις τον χρόνο που θες στους αγαπημένους σου όταν είναι όλοι μαζεμένοι.
• Και ο μικρός Στέφανος τα πήγε περίφημα! Μοίρασε χαμόγελα, έφαγε, κοιμήθηκε και γενικότερα γοήτευσε! Και όπως ήταν αναμενόμενο, όλα αυτά τα ερεθίσματα και ο ενθουσιασμός τον δυσκόλεψαν το βράδυ, ευτυχώς μόνο μέχρι να τον πάρει ο ύπνος, αυτό το βασανιστικό 2ωρο μεταξύ 17.00 και 19.00.
• Δίπλα στον βασιλικό, ποτίζεται και η γλάστρα.. Και με τα δωράκια της Αριάννα, λάβαμε και εμείς πολύ όμορφα δώρα για τον μικρό. Ευχαριστούμε.
• Και το πρωί αποχαιρετίσαμε για μία εβδομάδα τον μπαμπά μας... Και συγκινήθηκα. Γιατί όλα είναι αλλιώς όταν είμαστε μαζί. Και αυτή η εβδομάδα, με όλους τους φίλους και συγγενείς να εργάζονται και εμένα σπίτι από νωρίς το απόγευμα για τον ύπνο του μικρού, μάλλον θα είναι λίγο δύσκολη.
• Και το 1ο απόγευμα ζήσαμε το δράμα μας. Ουφ. Πραγματική απελπισία. Αβοήθητη και εγώ και αυτός. Λέτε να κατάλαβε ότι έφυγε ο μπαμπάς του; Να είναι κολικοί; Να είναι δόντια; Να είναι νεύρα; Να είναι η αλλαγή σκηνικού και προγράμματος; Να τον πείραξε κάτι; Να τον ματιάξανε; Μηδέν απαντήσεις.
• Και να τα κλάμματα, και να τα τηλεφωνήματα, και να τα σενάρια, και να οι πιθανές αλλαγές πτήσεων..... Και στεναχωριέμαι που το περνάμε αυτό (και εμείς και αυτός), και απελπίζομαι που δεν ξέρω πώς να τον βοηθήσω, και τσαντίζομαι που νιώθω ανεπαρκής και αδύναμη.
• Και μετά από αυτό το 2ωρο απελπισίας, το μικρό φυστίκι είπε να με αποζημιώσει με έναν εξαιρετικό βραδινό ύπνο. Τόσο ήρεμο και τόσο γαλήνιο. Φτου φτου.
• Η μαμά όμως πήρε τα μέτρα της και άρχισε τα τηλέφωνα και τις αναζητήσεις.
• Κάθε που πλησιάζει το απογευματάκι, μία ταχυπαλμία με πιάνει.
• Ξαφνικά στο πορτοφόλι και στην τσάντα μου είναι όλα διπλά.... Διαβατήριο, άδεια παραμονής, κάρτα ασφαλιστικής... όλα επί 2. Τα δικά μου και του Στέφανου.
• Δεύτερο βράδυ με την ίδια "υστερία" αλλά αυτή τη φορά σε χαμηλότερα ντεσιμπέλ και σε συντομότερες δόσεις.
• Το βασικό θετικό της κατάστασης (που είσαι μόνη - χωρίς βοήθεια - χωρίς κοινωνικές υποχρεώσεις τα πρωϊνά - κτλ) είναι ότι ίσα ίσα που τρως για να συντηρηθείς.
• Να είσαι 5 λεπτά από την θάλασσα και απλά να την αγναντεύεις. Η ελπίδα μεταφέρεται για τα τέλη Αυγούστου.
• Η αγαπητή Swiss δεν επιτρέπει λέει την αλλαγή ημερομηνίας του αεροπορικού εισητηρίου. Αυτού που στοίχισε 200+ ευρώ!
• "Πώς τα πάτε με το μωρό;" Τόσο συνηθισμένη ερώτηση - τόσο δύσκολη απάντηση. Σε όσους είναι γονείς απαντώ απλά "Δύο μηνών είναι, τα ξέρετε".
• Και μέσα στον χαμό κατάφερα και έκανα και ένα εξαιρετικό μασάζ προσώπου rejuvance (δώρο της μαμάς) ενώ ο μικρός κοιμόταν στο σαλόνι.
• Συνάντηση με την ελληνίδα μαία η οποία έζησε -ευτυχώς- και την κρίση πόνου του μικρού Στέφανου και έτσι μπόρεσε να κάνει τη δική της διάγνωση: σιωπηλή παλινδρόμηση. Που σημαίνει καθόλου γαλακτοκομικά - σοκολάτα - χυμό πορτοκάλι για 10 ημέρες για την μαμά και βλέπουμε.
• Δίαιτα δεν ήθελα;
• Και οι δύσκολες ημέρες οδήγησαν σε εντάσεις, και στεναχώριες και "αδιέξοδα" και Τετάρτη βράδυ το πήρα απόφαση, έκλεισα το πρώτο διαθέσιμο εισητήριο και Πέμπτη πρωί - πρωί έφυγα για Ελβετία. Δύσκολη απόφαση. Γιατί αλλιώς τα περίμενα και αλλιώς μου βγήκαν. 
• Και έτρεχα δεξιά και αριστέρα να μαζέψω τα ασυμμάζευτα στο σπίτι και να πακετάρω. Λίγως ώρες ύπνου και αναχώριση στις 6.30 για το αεροδρόμιο. Πρώτη φορά που ξύπνησα εγώ το φυστίκι.
• Και ευτυχώς η πτήση πήγε περίφημα! Με τον μικρό να κοιμάται σχεδόν 2 ώρες.
• Και συγκινήθηκα... πάλι. Που ήταν οι γονείς μου 5 λεπτά απόσταση και δεν μπόρεσα να τους δω μία ημέρα με ηρεμία (γιατί είχαν και αυτοί άλλα 2 πιτσιρίκια και πόσους μουσαφιραίους). Που δεν κατάφερα να κάνω ούτε ένα μπάνιο στη θάλασσα με τις μικρές μου ανιψιές. Που ένοιωθα ότι όλοι ήθελαν να (με) βοηθήσουν αλλά ήταν τόσο δύσκολο - με τα δικά τους προγράμματα και με τα δικά μας προβλήματα. Και δεν χόρτασα κανέναν, ούτε τον εαυτό μου.
• Μαθήματα... μερικά the hard way.
• Τυρόπιτα - γιαούρτι με μέλι - κουλούρι με τυρί - βούτυρο..... Εν ολίγοις, το μόνο που έφαγα στην πτήση ήταν ένα ψωμάκι με μαρμελάδα.
• Ευτυχώς ήταν οι μουσαφιραίοι στην Ελβετία (Γ + Γ)με τους οποίους οργάνωσα την κρυφή άφιξή μου, με παρέλαβαν από το αεροδρόμιο της Γενεύης και συναντήσαμε όλοι μαζί το μεσημέρι τον συνοδοιπόρο για lunch break. Surprise!
• Και η υπόλοιπη ημέρα κύλησε ήσυχα...... Για να δούμε.
• Και ο αγαπημένος ΖΥΧ αναχώρησε για την πατρίδα μετά από τις πολύτιμες βόλτες που μας προσέφερε στην Ελβετία (και όχι μόνο).
• Φάγαμε μικροσκοπικές (όπως θα έπρεπε μάλλον να είναι) φράουλες που μάζεψαν οι γείτονες από τα χωράφια εδώ δίπλα και ήταν οι γευστικότερες τουλάχιστον μιας 5ετίας!

Καλό σαββατοκύριακο! Καλά μπάνια!

ανδριάνα