Μήνας ♥1

Oh yes! Το πρώτο milestone που θα έλεγαν και οι Αμερικάνοι. Το μικρό μας φυστίκι είναι ήδη 1,5 μηνών. Απίστευτο και όμως αληθινό. Γιατί από τη μία νιώθεις σαν να έχουν περάσει τουλάχιστον 6 μήνες από εκείνο το ξημέρωμα Κυριακής που τον συνάντησες για πρώτη φορά, και από την άλλη σου φαίνεται τόσο μικροσκοπικός ακόμα. Πότε πρόλαβε και έφτασε 1,5 μηνών; Τι έγινε αυτό τον πρώτο μήνα; Καθίστε αναπαυτικά, φτιάξτε ένα τσάι και πάμε....

Ήταν δύσκολα, αγχωτικά, διαφορετικά (πολύ) αλλά όμορφα, περίεργα, δημιουργικά. Ζεις τόσες εμπειρίες για πρώτη φορά, όλες μαζεμένες μέσα σε λίγες εβδομάδες, που μερικές φορές νιώθεις ότι δεν αντέχεις άλλη γνώση, άλλο διάβασμα, άλλες συμβουλές, άλλα google searches,  άλλα "10 tips για να κοιμάται όλη τη νύχτα", άλλες συζητήσεις, άλλα ερεθίσματα, άλλες απορίες. Δεν έχεις όμως επιλογή... Και να σας πω κάτι; Εμένα, όλα αυτά τα βιβλία και τα άρθρα (σε όλες τις γλώσσες, από όλων των ειδών τους ειδικούς, από όλες τις χώρες) με βοήθησαν. Γιατί επέκτησα μία οικειότητα με όρους, προβλήματα, πιθανές λύσεις.. με το jargon των γονιών βρε παιδί μου. Με βοήθησαν επίσης πολύ και όλα αυτά τα χρόνια που συναναστρέφομαι τους αγαπημένους μικρούς μου φίλους. Γιατί έχω πολλούς και πολλούς από αυτούς τους έχω ζήσει από πολύ κοντά. Στα εύκολα και στα δύσκολα. Από ημερών μέχρι τώρα που πηγαίνουν σχολείο. Και είναι πολύτιμο μάθημα η παρατήρηση. Κάθε γονιός είναι διαφορετικός. Και νομίζω ότι από όλους έχω πάρει και από ένα μάθημα, προς μίμηση ή προς αποφυγή, δεν έχει σημασία. Είναι πιο εύκολο να εντοπίζεις σε τρίτους αυτά που λειτουργούν και αυτά που δεν ώστε μετά να έχεις μια βάση για να ξεκινήσεις από εκεί την περιπέτεια του δικού σου μωρού.

Το μικρό μας φυστίκι λοιπόν (το υποκοριστικό αυτό μου βγήκε αυθόρμητα μία ημέρα που τον έβλεπα έτσι μικροσκοπικό και κουλουριασμένο... σαν φυστίκι, και πολύ μας άρεσε και το κρατήσαμε) αυτόν τον πρώτο μήνα έχει αλλάξει πολύ. Έχει πάρει σχεδόν 2 κιλά (!), έγινε πιο δυνατός με αποτέλεσμα να μπορεί να τρώει περισσότερο, να σηκώνει δειλά - δειλά το κεφαλάκι του, να μας κοιτά (και να μας βλέπει), να μας χαμογελά (και να χαμογελά και μόνος του όταν τον παίρνει ο ύπνος μετά τον θηλασμό), να "μιλά" με όλους τους συνδυασμούς των ήχων που μπορείτε να φανταστείτε. Και όταν λέμε ήχους, η γκάμα είναι τεράστια! Από τα γλυκά λογάκια μέχρι βαθείς - τραχείς ήχους σαν παππούς 90 ετών. Ακόμα και μέσα στη νύχτα. Πολλές φορές ανάμεσα στους κύκλους του ύπνου βγάζει μέχρι και κραυγές χωρίς όμως να ξυπνά και χωρίς να ταράσσεται ο ύπνος του. Μας πήρε εβδομάδες για να καταλάβουμε ότι δεν πονά, δεν χρειάζεται κάτι, δεν πεινάει, απλά βγάζει αυθόρμητους, ενστικτώδεις ήχους. Εξ' αρχής κοιμόταν στο κρεβατάκι του αλλά εκεί κοντά στο μήνα μεταφέρθηκε και στο δωμάτιό του και τα πηγαίνει περίφημα. Κοιμάται ήδη ένα συνεχόμενο 4ωρο-5ωρο νωρίς το βράδυ και τα βράδια ξυπνάει μόνο για να φάει. Καμία μουσική - τηλεόραση - ομιλία δεν τον ξυπνά τη νύχτα. Την ημέρα η κατάσταση είναι λίγο διαφορετική γιατί ο ύπνος είναι λιγότερος και οι ενοχλήσεις (κυρίως στομαχικές) περισσότερες. Σιγά - σιγά αντιδρά στα χρώματα, στο φως, στους ήχους. Είναι πολύ παρατηρητικός, με έντονο βλέμμα και διάθεση συμμετοχής σε όλα. Του αρέσει να τεντώνεται! Πω πω αν τον δείτε θα τον ζηλέψετε! Και να χασμουριέται. Χωρίς κανέναν περιορισμό - δισταγμό - πρέπει. Πραγματική ελευθερία. Αναστενάζει γλυκά όταν τον έχεις αγκαλιά και τσιρίζει όταν τον πονάει η κοιλιά του. Τσιρίζει σε κάθε (εντάξει, όχι σε κάθε αλλά σίγουρα στο 90%) των αλλαγών πάνας! Θα νομίζουν οι γείτονες ότι του κάνουμε βασανιστήρια. Σπαράζει η καρδιά μας.... Τώρα απολαμβάνει λιγάκι και το μπάνιο του. Εκεί, για 5-7 λεπτά είναι οκ, όχι παραπάνω. Γλύφει και το χέρι του με την πρωτόγνωρη γεύση του νερού. Και εκεί που όλα τα ρούχα του ήταν μεγάλα (ακόμα και αυτά των νεογέννητων), να που ήδη αποσύραμε κάποια γιατί ήταν πλέον κοντά. Τα μάτια του είναι πλέον πιο ανοιχτά και πιο μπλε, τα μαλλιά του πιο πολλά (αν και ακόμα λίγα) και το δέρμα του ξηρό και μάλλον λίγο ευαίσθητο. Ο καλύτερός του φίλος είναι ο "Προκόπης", το προβατάκι με τους ήχους του ωκεανού, ο οποίος του κάνει παρέα κυρίως τα πρωϊνά. Με την πιπίλα έχει σχέση αγάπης - μίσους. Την αποζητά μέσα στην ημέρα όταν έχει εντάσεις, αλλά πολύ γρήγορα την απαρνιέται και την φτύνει (κανονικά) όσο πιο μακριά μπορεί. Αγαπά πολύ τις βόλτες με το αυτοκίνητο και το καρότσι. Είναι η σίγουρη συνταγή για έναν ήρεμο και μακρύ ύπνο. Είναι πολύ εκφραστικός με τα χέρια του. Τα κουνάει συνέχεια, πλέκει τα δάχτυλά του, χαϊδεύει... μέχρι και ο παιδίατρος το παρατήρησε και μας είπε ότι είναι ξεχωριστό. Έχει λεπτά και μακριά δάχτυλα, με κοφτερά νύχια. Γατζώνεται στην μπλούζα μου όταν θηλάζει και τις περισσότερες φορές αποκοιμιέται εκεί. Καταφέρνει πλέον και κάθεται και κάποια λεπτά μπρούμυτα για την καθημερινή του γυμναστική! Και έχει τόσο πλάκα. Α! Κάνει και ρυτίδες στο κούτελο -σαν τον μπαμπά του.  Και μένει πλέον όλο και περισσότερη ώρα ξύπνιος, χωρίς γκρίνιες, χωρίς πείνες... απλά παρατηρώντας, "μιλώντας", χαμογελώντας. Και είναι αξιαγάπητος.

Πώς είναι οι γονείς μετά από αυτόν τον πρώτο μήνα; Λίγο πιο αδύνατοι (έχουμε βέβαια δρόμο ακόμα), με μαύρους κύκλους, τα ίδια πάνω - κάτω ρούχα μέρα μπαίνει - μέρα βγαίνει, με ένα τηλέφωνο - tablet στο χέρι για τις αναζητήσεις αλλά και τις λυτρωτικές επικοινωνίες, τα κινητά στο αθόρυβο, τα φαγητά πιο λιτά, το σπίτι πιο ακατάστατο, το πρόγραμμα πιο φλου, τις αγκαλιές πιο σφιχτές, το black humour πιο έντονο και την αλληλεγγύη ενισχυμένη.  Με beauty routine ένα γρήγορο ντους και πλύσιμο δοντιών (ποια μαλλιά; ποιες μάσκες;), διασκέδαση τις φωτογραφίες του μικρού, χάζεμα στην τηλεόραση, αναλύσεις επί αναλύσεων και περιπάτους στη λίμνη (στην καλύτερη με ένα παγωτό στο χέρι) και πολυτέλεια μια μονοήμερη εκδρομή στη Γενεύη και τα λαζάνια που μαγειρέψατε μαζί ώστε να έρθουν το βράδυ οι φίλοι. Not bad για τον 1ο μήνα νομίζω ε; Είμαστε καλά λοιπόν. Και αν θεωρήσουμε ότι αυτός ο πρώτος μήνας ήταν μάλλον και ο πιο δύσκολος, ε τότε τα πηγαίνουμε περίφημα!Και είναι σημαντικό να είσαι χορτάτος γιατί αλλιώς ακόμη και ένας μόλις μήνας χωρίς βραδινές εξόδους, συναυλίες και μπίρες δίπλα στη λίμνη, χωρίς μεσημεριανούς ύπνους, χωρίς yoga ή τρέξιμο, χωρίς μαγειρέματα και ζαχαροπλαστικές, χωρίς εκδρομές, μάλλον σου φαίνεται βουνό. Ενώ δεν είναι.

Και εις άλλα με υγεία!
ανδριάνα