How was your week?

• Ήλιος, ήλιος, ήλιος. Έξω λοιπόν για όσο διαρκεί!
• Έτσι, την Παρασκευή (αργία) κάναμε τις βόλτες μας, η τριμελής οικογένεια και οι γιαγιάδες, τις δουλειές μας, τα ψώνια μας....
• Και το Σάββατο "εκδράμαμε" στο κοντινό Petit-Cortaillod το οποίο θυμίζει λίγο από νησί... Με την παραλία του, το γκαζόν του, την παιδική χαρά, το εστιατοριάκι, την μαρίνα. 
• Από εκεί και η πιο πάνω φωτογραφία. Εκεί ανάμεσα στις μαργαρίτες και τα γκαζόν καθήσαμε και εμείς με τον Στέφανο για να φάμε.
• Και ενώ εμείς τρώγαμε τα ωραία μας ψάρια, κάποιοι έκαναν τις πρώτες τους βουτιές! Είναι τρελοί αυτοί οι Ελβετοί!
• Και ο "δημόσιος" θηλασμός, ειδικά όταν είσαι μαμά 2 εβδομάδων, δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα αλλά σιγά-σιγά βρίσκουμε τα κόλπα μας και τις κρυψώνες μας.
• Και εκεί που καθόμασταν Σαββατο βράδυ όλοι μαζί, να 'σου οι συγκινήσεις. Ε, θα χτύπαγαν κάποια στιγμή και τη δική μας πόρτα.
• Και την Κυριακή αποχαιρετίσαμε και ευχαριστήσαμε τις γιαγιάδες.
• Και μείναμε επίσημα πλέον οι 3 μας... και από Δευτέρα οι 2 μας. 
• Και ήρθε η Δευτέρα με ένα bonus 2ωρο ξενύχτι το βράδυ και non-stop μάτι γαρίδα από το πρωί μέχρι τις 14.00. Ευτυχώς στις 14.00 πέσαμε μαμά και γιος ξεροί!
• Μας έφτιαξαν -ξανά- και τον φούρνο και ελπίζω να τελειώσαμε με τις εργασίες.
• Ξεπεράσαμε και το φράγμα των 3 κιλών (γιούπι!) και έτσι, για 1η φορά μετά από 2 εβδομάδες, ξεπεράσαμε το βάρος γέννησής μας.
• Τρίτη πρωί και πάλι αναστατώσαμε το πρόγραμμα για να είμαστε στις 9.00 στις υπηρεσίες του δήμου για την εγγραφή του Στέφανου.
• Και αυτός να κλαίει (μεγάλη πείνα!), ο μπαμπάς του να αγχώνεται και η υπάλληλος να μου περιγράφει τις διακοπές της στη Ζάκυνθο και να πατάει τα πλήκτρα με ταχύτητα χελώνας καρέτα - καρέτα.
• Και δεν κοιμηθήκαμε ούτε την Τρίτη αλλά η μαμά εκμεταλλεύτηκε την ησυχία και τα κέφια του μωρού και κάναμε photo-shooting!
• Carpool Karaoke! Τι να πω! Μου φτιάχνει τη διάθεση κ-ά-θ-ε φορά.
• Όλα μια απόφαση είναι. Και όπως μου είπε και η μαία, "η "δουλειά" σου αυτούς τους πρώτους μήνες είναι να τρως κάτι, να προσπαθείς να κοιμηθείς λίγο και να φροντίζεις τον μικρό". Τελεία.
• Δύσκολο για το supergirl που λέγαμε αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα.
• Και κατέφτασαν συγκλονιστικά νέα! Να ουρλιάξω ήθελα από τη χαρά μου. Δεν μπορώ όμως να αποκαλύψω περισσότερα...
• Και είναι τόσο γλυκός! Και τόσο εκφραστικός! Με τα μάτια, τα χείλη, τα χέρια του...
• Μου έστειλε και η δική μου μαμά μωρουδιακές φωτογραφίες όταν ήμουν και εγώ 10-15 ημερών, και κουνούσα και εγώ έτσι τα χεράκια μου. Ε, μπορεί τελικά κάτι να πήρε και από εμένα.
• 06.00-14.00: νέο ρεκόρ αγρύπνιας. Τι θηλασμοί, τι μουσικές, τι κουνήματα, τι σσσσσσσς, τι αγκαλιές, τι τραγούδια, τι Brahms, τι white noise, τι αλλάγματα, τι μάρσιπο, τι περπάτημα.... τίποτα.
• Και εκεί που λέγαμε "τουλάχιστον κοιμάται το βράδυ" (αυτά τα δύο δίωρα δηλαδή) να σου και το ξύπνημα εκεί στις 3.00.
• Αναμενόμενα, θα μου πείτε, φυσιολογικά, θα μου πείτε... και θα συμφωνήσω. Δεν παύουν όμως να είναι δύσκολα και κουραστικά. Θα τα καταφέρουμε όμως.
• Τουλάχιστον, με αυτά και με εκείνα, φεύγουν τα κιλά της εγκυμοσύνης. Όχι η κοιλιά... ακόμα, αλλά τα κιλά πέφτουν μέρα με την μέρα. Τώρα είμαστε περίπου στα +5.
• Δεχτήκαμε και τους πρώτους μας επισκέπτες. Ανέβηκαν οι γείτονες για απογευματινό τσάι, μην φανταστείτε κόσμο και ετοιμασίες, αλλά ήταν ωραία που είχαμε παρέα.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα