Οι πολίτες του αύριο

Μα σε αυτόν τον κόσμο; Με τόση αδικία, φτώχια, δυστυχία, βία; Που όλα πάνε από το κακό στο χειρότερο; Σε αυτόν τον κόσμο επιλέγεις να κάνεις παιδιά; Ναι, με έχουν ρωτήσει αρκετές φορές. Και η αλήθεια είναι ότι έρχομαι σε δύσκολη θέση. Γιατί από τη μία κατανοώ τη λογική της ερώτησης, αλλά από την άλλη μου φαίνεται τόσο εξωπραγματική. Κάποια πράγματα στη ζωή δεν τα επιλέγεις, δεν τα επηρεάζεις. Είναι εκτός του δικού σου ελέγχου. Εμένα, και εσάς, λοιπόν μου έτυχε αυτή η εποχή για να ζήσω. Και τα πιο δημιουργικά μου χρόνια είναι αυτά που περνάω τώρα, μέσα στην κρίση, στην αβεβαιότητα, στις αλλαγές, στον φόβο, στη βία. Έχω άλλη επιλογή; Όχι. Μπορώ να πατήσω pause και να επανέλθω όταν όλα θα είναι ρόδινα; Όχι. Μας διαβεβαιώνει κανείς ότι τα επόμενα χρόνια θα είναι καλύτερα ώστε να "περιμένω"; Όχι. Έχω, ούτως ή άλλως, την πολυτέλεια να "περιμένω"; Πάλι όχι. 

Ακόμα και ο δάσκαλος των Γαλλικών, που είναι ένας βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος, μου έκανε την ίδια ερώτηση. Και ξέρετε τι απαντώ; Αυτό που μας είχε πει πριν χρόνια η αγαπημένη μου δασκάλα. Τότε που ακόμα δεν υπήρχε κρίση, δεν ξέραμε για τον ISIS, δεν μετανάστευαν οι φίλοι μας στο εξωτερικό και δεν πνίγονταν νεογέννητα στο Αιγαίο. Τότε, που νομίζαμε ότι περνάμε δύσκολα και ότι η εποχή μας είναι δυσβάσταχτη. Πού να ξέραμε! Μας τα έλεγε βέβαια. Ότι ακόμα δεν έχουμε ζήσει τίποτα. Ότι έχει ακόμα πολύ κατηφόρα και πρέπει να είμαστε δυνατοί και να επιμένουμε στις αξίες και τα πιστεύω μας. Τότε λοιπόν, όταν την ρωτούσαμε εμείς σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας, μας απαντούσε στον κόσμο που θα αλλάξουν. Γιατί αν δεν κάνετε εσείς παιδιά, τότε πώς θα αλλάξει αυτός ο κόσμος; Υπάρχει πιο αισιόδοξο μήνυμα από αυτό; Και παράλληλα μεγαλύτερη ευθύνη; Να βάλεις όλες σου τις δυνάμεις, όλη σου την αγάπη, όλη σου τη σοφία ώστε να μεγαλώσεις τους πολίτες του αύριο που θα κάνουν τη διαφορά.

Ναι λοιπόν. Σε αυτό τον κόσμο θα έρθει και το δικό μας παιδάκι. Είναι καρμικό, πεπρωμένο, όπως θέλετε πείτε το. Και ναι με φοβίζει πολύ αυτή η κατάσταση αλλά θα βάλω τα δυνατά μου ώστε να μπορέσει να γίνει αγωγός αυτής της αλλαγής. Γιατί στο "κακό" απαντάς με το "καλό". Και ελπίζω η δική μας γενιά γονιών, που έχει ζήσει αυτή τη δυστυχία και παρακμή, να μπορέσει να δημιουργήσει την επόμενη γενιά που θα επαναφέρει την ισορροπία και θα επιστρέψει στην αγάπη, στην απλότητα και στον σεβασμό.

Αμήν!

Photo: the pretty bee