Almost there!

Μόνο όταν κοιτάω προς τα κάτω συνειδητοποιώ την πραγματικότητα. Ποιανού είναι αυτή η κοιλιά; Μα τόσο μεγάλη; Το δικό μου μωρό είναι αυτό που κουνιέται τόσο; Ε, έχουμε καιρό. Και όμως. Δεν έχουμε! Πώς πέρασαν έτσι 32 εβδομάδες;; Σήμερα επίσημα εγκαινιάζουμε τον 8ο μήνα κύησης. Και δεν μπορώ να σας περιγράψω την έκπληξή μου! Μα 8ο; Πότε έγιναν όλα; Πότε έκανα το τεστ και ήταν καλοκαίρι και έτρεμε το χέρι μου, πότε πέρασε το πρώτο "επικίνδυνο" τρίμηνο, πότε το μοιραστήκαμε με τους αγαπημένους μας, πότε ένιωσα για 1η φορά έγκυος βλέποντας την κοιλιά μου να εξέχει, πότε μου έδωσαν 1η φορά τη σειρά τους για το ταμείο (προς δική μου έκπληξη), πότε άρχισαν να με ρωτάνε χωρίς καμία αμφιβολία πότε περιμένω με το καλό, και πότε έφτασε ο 8ος μήνας και πρέπει να κλείσω το ραντεβού με το νοσοκομείο γιατί όλα είναι πλέον πιθανά ανά πάσα στιγμή.

Και να σας πω την (δική μου) αλήθεια, νομίζω σε μια καλή εγκυμοσύνη, χωρίς επιπλοκές και πολλές ταλαιπώριες, εκεί κατά τον 6ο-7ο μήνα αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι όλες αυτές τις (μαγικές) αλλαγές που συμβαίνουν. Συμβαίνουν και νωρίτερα αλλά είναι πολύ ήπιες... λίγο "πάχυνες", λίγο φούσκωσες, λίγες αναγούλες, λίγη συχνοουρία, λίγη αυπνία, καμιά ζαλάδα, κανένα λαχάνιασμα, καμιά αγωνία.... Μετά όμως τον 6ο-7ο μήνα αλλάζει όλη η τοποθέτηση του σώματος και του νου! Μετακινούνται τα εσωτερικά όργανα για να δώσουν χώρο στο μωρό που πλέον είναι υπολογίσιμο! Ανοίγει η λεκάνη, μεγαλώνει η κοιλιά (!!), χάνεται η μέση, χτυπάει η καρδιά πιο γρήγορα, αρχίζεις να έχεις μάγουλα, να περπατάς λίγο πιο αργά και να σε πιάνουν κράμπες στις γάμπες. Τι σοκ πρέπει να είναι όλο αυτό για το σώμα και όμως τα καταφέρνει περίφημα! Παράλληλα, αρχίζεις να προφέρεις διστακτικά τις λέξεις "μαμά" και "μπαμπάς", αρχίζεις να τον ονειρεύεσαι, να του μιλάς, να αγωνιάς, να ανυπομονείς για τον επόμενο υπέρηχο ώστε να τον δεις, να αγχώνεσαι για το αν θα κατορθώσεις να κάνεις πραγματικότητα όλα όσα θες, για το αν θα καταφέρεις να ανταπεξέλθεις. 

Με το καμπανάκι λοιπόν του 8ου, είναι σαν να σου λένε "last lap"! Και έχεις τόσα να κάνεις ακόμα, τόσα να ετοιμάσεις, να σε προετοιμάσεις, να μάθεις, να διαβάσεις, να τακτοποιήσεις, να διευθετήσεις, να προγραμματίσεις... Πω πω! Ευτυχώς εμείς ξεκινήσαμε σχετικά εγκαίρως και τα έπιπλα είναι σχεδόν όλα έτοιμα, το καρότσι αναμένει υπομονετικά τον νέο του ιδιοκτήτη, και οι κούτες από την Ελλάδα κατέφτασαν στην ώρα τους.... Το βασικότερο που απομένει είμαστε εμείς! Και νομίζω ότι είμαστε πανέτοιμοι! Χωρίς να έχουμε ιδέα τι και πώς, αλλά γεμάτοι αγάπη! Και η αγάπη "όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει". 

ανδριάνα

Photo: Hub Pages