How was your week?

• Παρασκευή και μείναμε οι 3 μας καθώς ο συνοδοιπόρος επέστρεψε στη δουλειά. Καθόλου όμως δεν πτοηθήκαμε και αφού πήραμε το πρωϊνό μας και τα μπάνια μας, κατευθυνθήκαμε προς το Chaumont για να πάρουμε τη 1η δόση χιονιού. Και καθόλου δεν μας απογοήτευσε!
• Και μέσα στη μέση του πουθενά, στην απόλυτη ησυχία και έλλειψη ανθρώπινου στοιχείου, εντόπισα ένα λυόμενο δίπλα στον παιδότοπο που είχε ταμπέλα WC. Όταν είσαι έγκυος τα εντοπίζεις αυτά από το χιλιόμετρο! Με την αμφιβολία αν όντως θα λειτουργεί μέσα στη μέση του χειμώνα που ο παιδότοπος είναι έρημος, προσέγγισα, άνοιξα την πόρτα και τι να δω; Όχι απλά λειτουργούσε και ήταν πεντακάθαρα, αλλά είχε και θέρμανση! Speechless!
• Δεύτερη στάση το κέντρο του Neuchatel. Ξεκινήσαμε με κρύο, συνεχίσαμε με βροχή και καταλήξαμε με πυκνό χιόνι! Εν ολίγοις, γίναμε μούσκεμα! Προλάβαμε όμως να περπατήσουμε στη λίμνη, να ανέβουμε στο κάστρο, να χαζέψουμε τα μαγαζιά του εμπορικού, να τσιμπήσουμε και να φωτογραφήσουμε.
• Επιστροφή για αλλαγή ρούχων στο σπίτι και λίγη ζεστασιά (μπρρρ), και βουρ για Βέρνη με τον συνοδοιπόρο. Χιόνι και ομίχλη σε όλη την διαδρομή!
• Η πόλη ζει στο ρυθμό του καρναβαλιού οπότε σε όλο το ιστορικό κέντρο υπήρχαν μασκαράδες (με εκπληκτικές στολές!) και μπάντες που άλλαζαν stages και έδιναν το δικό τους ρυθμό.
• Προλάβαμε και ήπιαμε και το κρασί μας και το τσάι μας στο πάντα γεμάτο Adriano, φάγαμε και το παραδοσιακό μας rosti και επιστρέψαμε χορτασμένοι -από όλες τις απόψεις- σπίτι.
• Η πιο πάνω εξαιρετική φωτογραφία είναι από τον Ζ.... Η νύχτα πέφτει στη Βέρνη.
• Σάββατο με γρήγορη επίσκεψη στο Marin Centre για γρήγορα ψώνια και αναχώριση για Gstaad. Και ο καιρός μας λυπήθηκε (επιτέλους) και είχε ήλιο και διαύγεια σε όλη την πανέμορφη διαδρομή. Έτσι, σε 2 περίπου ώρες ήμασταν εκεί, ήπιαμε τον καφέ μας στο Gstaad Palace (ναι, 11 φράγκα ο cappucino αλλά έχουμε πει... αυτό που πληρώνεις δεν είναι ο καφές), περπατήσαμε, χαζέψαμε, τσιμπήσαμε τις μακαρονάδες μας και επιστρέψαμε.
• Η Κυριακή δυστυχώς δεν ξημέρωσε πολύ καλά καθώς εμφάνισα τα πρώτα συμπτώματα κρυολογήματος. Πόνος στο λαιμό και στα κόκκαλα, κρυάδες, ταχυπαλμία, ατονία.....
• Κουτσά - στραβά καταφέραμε να πάμε στο Ολυμπιακό Μουσείο όπου αφήσαμε το ζεύγος να περιηγηθεί και εμείς ελπίζαμε ότι θα πιούμε ένα τσάι στο καφέ. Μάταια όμως καθώς γινόταν ΧΑΜΟΣ. Έτσι, για 1,5 περίπου ώρες αναμέναμε σε ένα σκαμπό και μόλις την τελευταία μισή μπορέσαμε να κάτσουμε.
• Και ήρθε η ώρα του αποχαιρετισμού.... Αγκαλιαστήκαμε στο αεροδρόμιο με μια αίσθηση πληρότητας και χαράς. Εις το επανιδείν.
• Εγώ από την άλλη, συνέχισα την κάτω βόλτα περνώντας μια εφιαλτική νύχτα!
• Τόσο εφιαλτική που στις 6 το πρωί σηκώθηκα να λουστώ γιατί δεν άντεχα άλλο από τον ιδρώτα και στις 7 αναχωρήσαμε με τον συνοδοιπόρο για το νοσοκομείο.
• Εκεί, αφού καταφέραμε να εξηγήσουμε ότι δεν γεννάω, και ότι δεν έχει κάποιο θέμα η εγκυμοσύνη μου αλλά εγώ, μεταφερθήκαμε στα επείγοντα - γυναικολογικά και με ανέλαβε μία εξαιρετική ομάδα νοσηλευτριών και γιατρών. Εξετάσεις αίματος, ούρων, σφυγμοί, πίεση, σφυγμοί του μικρού, συσπάσεις, οροί.....  Και εννοείται ότι όλα στα γαλλικά! Ευτυχώς που αρκετοί ιατρικοί όροι είναι ελληνικοί (anémie, allergie).
• Με τα πολλά, για να μην μακρυγορώ, το πόρισμα ήταν γρίπη και αφυδάτωση. Πυρετός λίγο πάνω από 38, σφυγμοί 140 (!!!) και εξάντληση. Splendid! :(
• Αυτά παθαίνει όποιος κάνει πρόγραμμα 25χρονου φοιτητή ενώ είναι 35χρονη έγκυος!
• Ευτυχώς ο μικρός χαίρει άκρας υγείας στο προστατευόμενό του σπιτάκι.
• Το μεσημέρι επιστρέψαμε σπίτι λοιπόν με ένα σιρόπι για το λαιμό και ένα φάρμακο για τον πυρετό. Αυτή η ταχυπαλμία όμως με έχει τρελάνει.
• Έτσι, πέρασαν 2 ημέρες στο σπίτι, στον καναπέ, να ιδρώνω και να ξε-ιδρώνω, να βήχω, να πονώ, να λαχανιάζω, να συχτιρίζω, να προσπαθώ να ηρεμίσω, να προσπαθώ να φάω, να προσπαθώ να ξαπλώσω.....
• Και μέσα σε όλα, φτιάξαμε και την 1η συρταριέρα του μικρού. Ε τόσες ώρες στο σπίτι δεν μπορείς να κάτσεις και με σταυρωμένα τα χέρια!
• Και μετά από 2 νύχτες μες στον ιδρώτα, αναρίθμητες αλλαγές ρούχων, έλλειψη παντός είδους μπλούζας που να είναι αρκετά λεπτή αλλά να χωρά και αυτή την κοιλιά (πόσες να έχω πια;), ήρθε η επιφοίτηση εκεί κατά τις 3.00: dry fit! Και εκεί που σκονίζονταν εδώ και μήνες τα αγαπημένα, πρώην δοξασμένα μπλουζάκια μου, βρήκαν ξάφνου νέο σκοπό ζωής.
• Η Τετάρτη ξημέρωσε -ευτυχώς- αρκετά καλύτερα, με χαμηλότερο πυρετό, καλύτερο λαιμό αλλά την ταχυπαλμία σταθερή και την ατονία.
• Και έκανα και το 1ο μου καθιστό μπάνιο (δεν άντεχα να στέκομαι τόση ώρα όρθια) και θυμήθηκα την αγαπημένη μου φίλη που συνηθίζει να κάνει έτσι μπάνιο και μου έλεγε ότι όταν ήταν έγκυος είχε συνειδητοποιήσει ότι το σώμα της δημιουργούσε ένα τεχνητό φράγμα και έμενε το νερό στο πίσω μέρος της μπανιέρας! Και εννοείται ότι το ίδιο συνέβει και σε μένα και χαμογελούσα και σκεφτόμουν καρτουνίστικα σκηνικά που κάνω εγώ αμέριμνη μπάνιο και στο πίσω μέρος έχει δημιουργηθεί πλημμύρα.
• Ο βήχας λέγεται toux.
• Και επίσημα μπήκε ο αριθμός 3 μπροστά! 30η εβδομάδα κύησης!
• Η Αρτεμούλα είχε εργασία στο σχολείο και έπρεπε να γράψει για τον θείο - θεία της. Και έγραψε για εμένα. Και γέμισε ολόκληρη την κόλλα με ροζ καρδούλες, μεγάλες, και μία μικρή για το μωρό! Και έγραψε ότι είμαι "νέα, όμορφη, και πολύ γλυκιά".
• Είναι τόσο εύκολο να χάσεις τις ημέρες όταν είσαι σπίτι άρρωστος. Όλα σου μοιάζουν ίδια.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα