Happy notes

Είναι εύκολο να αισθάνεσαι λίγος, ανεπαρκής, ακόμη και δυστυχής. Κοιτάξτε γύρω σας. Σε τι κόσμο ζούμε; Σε τοπικό, εθνικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Τόσες δυσκολίες, τόσες καταστροφές, τόσοι ξεριζωμοί, τόσος πόνος, τόση αδικία. Πώς επιβιώνεις σε έναν τέτοιο κόσμο; Ή ακόμα 'χειρότερα', πώς ευτυχείς σε έναν τέτοιο κόσμο; Γιατί αυτός δεν είναι άλλωστε ο στόχος της ζωής; Η ευτυχία; Γιατί στόχος δεν είναι το απλό πέρασμα. Να περάσουμε δηλαδή απαρατήρητοι, να περάσει και αυτή η ημέρα, να τα βγάλουμε πέρα και φτου και από την αρχή. Στόχος είναι η ευτυχία. Και η ευτυχία είναι μία πολύ προσωπική και εσωτερική διαδικασία. Γιατί ναι, με όλη αυτή τη δυστυχία εμείς καλούμαστε να ζήσουμε και να ευτυχήσουμε. Πόσο ειρωνικό ε; Σαν κάποιος να μας έχει ρίξει στην πιο δύσκολη πίστα ενός παιχνιδιού και να μας ζητά να επιβιώσουμε χωρίς κανένα εφόδιο.

Η ευτυχία μας είναι αλληλένδετη με αυτή των τριγύρω μας, πόσο μάλλον των κοντινών μας ανθρώπων. Είναι όμως και μια βαθειά προσωπική και υποκειμενική υπόθεση. Κανείς δεν θα μας μάθει πώς να είμαστε ευτυχισμένοι. Κανείς δεν θα μας την προσφέρει -όσο και αν πιστεύουμε ότι αυτός ο ένας θα κάνει όλη τη διαφορά, ή αυτό το πτυχίο, ή εκείνη η δουλειά ή το ταξίδι εκείνο ή η ονειρεμένη οικογένεια που θα αποκτήσουμε. Κανείς και τίποτα δεν μας κάνει a priori ευτυχισμένους. Γιατί για τον έναν ένα παιδί είναι ευτυχία και για τον άλλον φυλακή. Γιατί για τον έναν η ευτυχία κρύβεται σε ένα μικρό, ολάνθιστο μπαλκόνι που περιποιείται με όλη του την αγάπη και για τον άλλον σε ένα 'μοναχικό' δωμάτιο που μπορεί να διαβάσει με την ησυχία του. Δεν υπάρχει σωστή και λάθος ευτυχία (με δεδομένα βεβαίως τα αυτονόητα). Το καθήκον λοιπόν που έχουμε προς τους εαυτούς μας είναι να βρούμε τον τρόπο ώστε να μπορούμε να αντλούμε ευτυχία. Μέσα από όλες αυτές τις δυσκολίες και κακουχίες. Είναι η μόνη μας επιλογή. Μακάρι να ζούσαμε σε έναν αγγελικά πλασμένο κόσμο. Δεν το βλέπω όμως να συμβαίνει any time soon.

Και τώρα που πλησιάζει το τέλος ενός ακόμη έτους (πόσο τυχεροί είμαστε που το ζήσαμε και αυτό!), και που κάποιοι από εμάς θα κάνουμε την καθιερωμένη μας αναδρομή, είναι εύκολο να μείνουμε στα δύσκολα και στα δυσάρεστα. Ίσως να νιώσουμε ότι ήταν ένας χαμένος χρόνος. Ανούσιος. Βαρετός. Δύσκολος. Αποτυχημένος. Ακόμη και δυστυχής. Και αν η ερχόμενη χρονιά είναι -σε παγκόσμιο επίπεδο- ακόμα πιο δύσκολη; Και η επόμενη το ίδιο; Τότε; Πόσα χρόνια έχουμε την πολυτέλεια να χαραμίσουμε;

Είναι εύκολο να ξεχνάς τα όμορφα. Τις μικρές στιγμές ευτυχίας. Αυτός ήταν και εξαρχής ο λόγος δημιουργίας του lifelikes. Για να καταγράφω όλα όσα όμορφα συμβαίνουν αλλά είναι καταδικασμένα να ξεχαστούν. Σας συμβουλεύω να κάνετε το ίδιο. Στην μεγάλη ή μικρή σας αναδρομή να σημειώσετε τα όμορφα. Αυτά που προσπεριούνται μπροστά στις μεγάλες δυσκολίες. Και ίσως αυτά να είναι και οι στόχοι για τη νέα χρονιά. Περισσότερες μαγειρικές στο σπίτι με τους φίλους, περισσότερες βόλτες στη φύση, περισσότερα skype calls, περισσότερες αγκαλιές, περισσότερα βράδια χωρίς τηλεόραση, περισσότερο γράψιμο, περισσότερα χαμόγελα, περισσότερο παιχνίδι. Βάλτε ένα μικρό σημειωματάριο στο κομοδίνο σας και κλείστε την ημέρα σας σημειώνοντας αυτό το ένα πράγμα που σας έκανε ευτυχισμένους. Σε λίγο καιρό θα έχετε έναν υπέροχο οδηγό προς την δική σας ευτυχία.

ανδριάνα

Photo: etsy