Ο αυθεντικός!
Φέτος δεν θα είμαστε εκεί. Μετά από χρόνια συνεπούς παρουσίας. Η δεύτερη Κυριακή του Νοεμβρίου ήταν πάντα κλεισμένη για τον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας. Στην αρχή για να χειροκροτήσουμε τον ένα μαραθωνοδρόμο της παρέας, και σιγά-σιγά όλο και περισσότερους. Άλλοτε από πολύ νωρίς το πρωί για τις συμμετοχές μας στις μικρές διαδρομές, άλλοτε με τις φίλες εγκύους, άλλοτε οι δύο μας, άλλοτε με ήλιο και άλλοτε με βροχή. Έτσι, με τον καιρό, το γνωστό μας σημείο εκεί στην Ηρώδου Αττικού άρχισε να γεμίζει με κόσμο, δικό μας κόσμο! Φίλους, συγγενείς, ανίψια, γονείς. Και η αγωνία μας κάθε φορά ίδια. Πού να βρίσκονται; Πώς να είναι; Αντέχουν; Ζεσταίνονται; Πίνουν τα νερά; Αντέχουν τα γόνατα; Τους πέτυχαν οι φίλοι που βγήκαν στην Μεσογείων; Πόσο όμορφες ήταν αυτές οι Κυριακές και πόσο γεμάτες συναισθήματα. Φέτος δεν θα είμαστε εκεί. Ελπίζω όμως να είστε εσείς. Για να λάβετε και εσείς λίγη από τη δύναμη αυτών των ανθρώπων, να συγκινηθείτε και να εμπνευστείτε. Και με τη σειρά σας, να τους προσφέρετε αυτό το πολυπόθητο χειροκρότημα, αυτή την ένεση αυτοπεποίθησης που τόσο χρειάζονται.
Καλή επιτυχία σε όλους.
Σας αφήνω με ένα παλαιότερο, πολύ αγαπημένο μου, σχετικό κείμενο: Running is a bliss.
ανδριάνα
ΥΓ. Η εικονιζόμενη Άρτεμις, μήνες μετά ρωτούσε πότε θα ξαναπάμε για να δώσει το χέρι στον Χ. ενώ έτρεχε και να δει τον θείο της να κάνει το αεροπλανάκι τερματίζοντας.
Σε αυτό εκεί το σημείο, στην Ηρώδου Αττικού, έβρισκα πάντοτε τους δικούς μου ανθρώπους. Τους δικούς μου ανθρώπους, που ήταν και είναι για μένα οι συγγενείς μου. Τόσο εκείνοι που δεν ήρθαν ποτέ γιατί δεν μπορούσαν (δεν μένουν πια εδώ), όσο και εκείνοι που δεν ήρθαν ποτέ γιατί δεν το θέλησαν. Το τελευταίο, το λέω με γλυκό παράπονο, ελπίζοντας να μην χαλώ την όμορφη ανάρτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο δικό μου μυαλό, σε όλη τη διάρκεια του κάθε αγώνα, τριγυρίζουν όλοι οι παραπάνω. Για αυτούς τρέχω και για μένα.
Και του χρόνου!
Πάμε γερά - πάμε δυνατά!
Και φέτος θα είμαστε πάλι εκεί... με τις σκέψεις και την καρδιά μας.
ΔιαγραφήΚαλούς αγώνες!
α ήθελα να είμαι ξανά εκεί να δω και να εμψυχώσω τον αγαπημένο μου Γιώργο...αλλά μας πρόλαβε μιά βάφτιση....
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα είμαι όμως εκεί νοερά να τον χειροκροτήσω και να τον εμψυχώσω...θα είμαι εκεί για όλους αυτούς, γνωστούς και αγνώστους που τρέχουν τον ιερό αυτό αγώνα..
Θα είμαι νοερά εκεί όπως θα είναι και ο Στελλάκος μου να έρχεται με το αεροπλανάκι του...αετό θα τόλεγα εγώ...
Καλά να είμαστε και θα είμαστε πάλι όλοι εκεί...και ένα καινούργιο, μικρό ανθρωπάκι θα περιμένει , όπως η Άρτεμις να χειροκροτήσει τον μπαμπά΄του να κάνει το αεροπλανάκι του...για άλλους λόγους αυτήν την φορά...
Θα είμαστε εκεί όλοι για όλους αυτούς τους λόγους, για να θυμηθούμε όλους αυτούς που είναι παρόντες άλλοι νοερά και άλλοι δια ζώσης....
Θα είμαστε όλοι εκεί μάτια μου.....ΟΛΟΙ...και αυτοί που λείπουν....που μένουν αλλού....ξέρετε εσείς....και ο Γιώργος και ο Στέλιος...
Να είστε καλά μόνον....