True beauty

Πόσο υποκειμενική είναι η έννοια της ομορφιάς! Αν ήταν αντικειμενική, τότε ο μισός πληθυσμός -τουλάχιστον- δεν θα μπορούσε ποτέ να βρει ταίρι. Αυτό είναι και το μεγαλείο της άλλωστε. Έτσι, ένα "τέλειο" πρόσωπο μπορεί απλά να μην είναι όμορφο (για εμένα) ή ένας άσχημος άντρας να είναι τελικά πολύ ελκυστικός. Στη σημερινή μας όμως ρετουσαρισμένη πραγματικότητα, οι λέξεις φυσικότητα και ομορφιά αρχίζουν και απομακρύνονται όλο και περισσότερο. Τόσο, που ίσως να φαίνεται πλέον φυσιολογικό στα μάτια μας το πορσελάνινο και όλο και πιο αγνώριστο πρόσωπο της 47χρονης Nicole Kidman και να γίνεται παγκόσμια είδηση το ρυτιδιασμένο (και τόσο όμορφο) πρόσωπο της 57χρονης Sharon Stone. 

Συνηθίζουμε το ασυνήθιστο και ίσως σιγά-σιγά να το επιθυμούμε κιόλας. Τα υπερυψωμένα φρύδια, τα παραφουσκωμένα χείλη, τα ανασηκωμένα μάγουλα, το ανέκφραστο πρόσωπο. Αυτή είναι η νέα, παγκόσμια ομορφιά. Για αυτό και δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από το Γαλλικό Marie Claire το οποίο χαζεύω και μελετώ αρκετές εβδομάδες τώρα. Γιατί πρωταγωνίστρια σε ένα από τα editorial μόδας είναι η Tasha Tilberg. Και είναι τόσο όμορφη, τόσο φυσική, τόσο διαφορετική. Δεν ξέρω ποιανού επιλογή ήταν (δικής της; του φωτογράφου; του αρχισυντάκτη;) αλλά είναι από τις ελάχιστες φορές που μπορείς να διακρίνεις στο όμορφο πρόσωπο ενός 36χρονου μοντέλου τις ατέλειές του. Ή μάλλον όχι. Γιατί ατέλειες;; Από πότε το φυσικό είναι ατελές; Την φυσικότητά του λοιπόν, την ηλικία του, τον χαρακτήρα του, την ιδιαιτερότητά του. Βλέπεις τις φακίδες της, τις λεπτές ρυτίδες της, τους πόρους. Και αισθάνεσαι όμορφα γιατί ξέρεις ότι και το δικό σου δέρμα κάπως έτσι είναι. Και είναι φυσιολογικό. Γιατί τελικά κάπως έτσι είναι η ομορφιά εκεί στη δεκαετία των 30.