Ελβετικό καλοκαίρι #1

Για όλα υπάρχει μία πρώτη φορά. Και όταν μετακομίζεις σε μια ξένη χώρα, ΟΛΑ συμβαίνουν (κάποια στιγμή) για 1η φορά. Αυτό λοιπόν το καλοκαίρι ήταν το 1ο μας Ελβετικό. Και το περίμενα πώς και πώς. Γιατί είχα ακούσει ιστορίες για το πώς μεταμορφώνεται η πόλη, για το πώς οι κάτοικοι που κρύβονταν τόσους μήνες στα chalets και στις πλαγιές ξαφνικά γεμίζουν τους δρόμους. Για το πώς μπάντες ακούγονται από μικρά μπαράκια, για το πώς ξαπλώνουν οι Ελβετοί στα γρασίδια τα βράδια και ψήνουν, και ακούν μουσική, και κάνουν ακροβατικά..... Για το πώς έχει πραγματική, καλοκαιρινή ζέστη μερικές ημέρες. Για το πώς οι πλατείες γεμίζουν μουσικούς και οι παραλίες παιδάκια. Για το πώς οι πισίνες γίνονται πόλος έλξης. Για το πώς η Ελβετική φύση είναι στα καλύτερά της. Και να σας πω κάτι; Ήταν όλα αυτά αλήθεια. "Ήταν" γιατί, γράφοντάς σας τώρα στα τέλη Αυγούστου, σε αυτή τη μεριά της Γης, έχουμε ήδη μπει σε φθινοπωρινούς ρυθμούς (και θερμοκρασίες) οπότε όλα αυτά τα ωραία, τα αφήνουμε σιγά-σιγά πίσω μας. 

Η πόλη το καλοκαίρι όντως μεταμορφώνεται. Χαλαρώνει. Ξενυχτάει. Χορεύει. Πίνει κρασιά και μπύρες. Ανθίζει από τα εκατοντάδες (χιλιάδες ίσως;) λουλούδια. Τρώει σπιτικό, Ιταλικό παγωτό. Συσπειρώνεται στις δημόσιες εκδηλώσεις είτε αφορούν θερινό σινεμά δίπλα στη λίμνη, είτε παζάρια με αντίκες, είτε μουσικές από όλο τον κόσμο, είτε αθλοπαιδιές. Μερικές φορές αναρωτιέσαι αν όλος αυτός ο κόσμος μένει εδώ και το χειμώνα ή απλά μετακομίζει 'παραθαλάσσια' για 1-2 μήνες. Το μόνο σίγουρο είναι πάντως ότι το Ελβετικό καλοκαίρι είναι συνώνυμο με τη φύση (όπως όλες οι εποχές άλλωστε) και τις δημόσιες εκδηλώσεις. Κάθε εβδομάδα σχεδόν, κάτι συμβαίνει. Κάτι διοργανώνεται. Το οποίο γίνεται η αφορμή για να βρεθούμε έξω. Μην φανταστείτε μεγάλες σκηνές, μουσικές στη διαπασών, γιγαντοοθόνες και φασαρία. Με λίγες εξαιρέσεις (όπως το καθιερωμένο μουσικό φεστιβάλ για παράδειγμα που έχει όντως μεγάλες σκηνές και διάσημα συγκροτήματα), όλες οι εκδηλώσεις είναι διάσπαρτες στην πόλη ώστε να αποφευχθεί η κοσμοσυρροή, με διακριτική παρουσία και ελευθερία κινήσεων. Τις περισσότερες φορές χωρίς εισιτήριο και κόστος. Και έτσι, με βάση την εκάστοτε εκδήλωση, κάθε παρέα κανονίζει τη βραδιά της. Χωρίς επισημότητες, τακούνια, 'πρώτο τραπέζι πίστα', και πολύπλοκες οργανώσεις.

Έτσι κάναμε και εμείς. Δεν καταφέραμε να παρακολουθήσουμε όλες τις εκδηλώσεις, είτε γιατί δεν τις πήραμε χαμπάρι εγκαίρως είτε γιατί δεν μας ταίριαζαν. Δώσαμε όμως το παρόν σε αρκετές, εντός και εκτός της πόλης μας. Κάναμε ωραίες βόλτες στην εξοχή, κολυμπήσαμε στη λίμνη και στις πισίνες, λιαστήκαμε στα γρασίδια, περπατήσαμε για ώρες, φωτογραφήσαμε, ήπιαμε τα κρασιά και τις μπύρες μας, χορέψαμε, καήκαμε από τον ήλιο (ναι ναι! ακόμα και μέσα στην πόλη), ιδρώσαμε, κάναμε ποδηλατάδες και μικρά πικ-νικ. Και πέρασε ένα καλοκαίρι σαν νεράκι......

Ήταν όμορφα διαφορετικό το Ελβετικό μας καλοκαίρι. Και ναι, η θερμοκρασία έφτασε μέχρι και 36 βαθμούς. Και ναι, είχε ΠΟΛΥ ζέστη και καυτό ήλιο αλλά μόλις για λίγες ημέρες, άντε εβδομάδες. Ήταν όμως αρκετές για να τρελάνουν τους Ελβετούς (που δεν είναι συνηθισμένοι και δεν έχουν και κλιματισμό ούτε στις επιχειρήσεις) και να μας δώσουν εμάς μία γεύση Μεσογείου. Αν καταφέρουμε και βρεθούμε το επόμενο καλοκαίρι για μεγαλύτερη διάρκεια σε παραλιακό μέτωπο, τότε θα είμαστε καλυμμένοι από όλες τις απόψεις.

Και εις άλλα με υγεία.

ανδριάνα

ΥΓ. Πώς ήταν το δικό σας καλοκαίρι;