How was your week?

• Τένις, μαγείρεμα, κρασιά στο αγαπημένο L' Armourin και γέμισε η Παρασκευή μας.
• Ήρθαν οι Ελβετικές εκπτώσεις και είπαμε να κάνουμε μία διερευνητική βόλτα. Με άδεια χέρια πάντως δεν φύγαμε. Ο μεγαλύτερος κερδισμένος πάντως βγήκε το σπίτι.
• Και εκεί που περίμενες (τουλάχιστον εγώ) σακάκια, και πολυθρόνες, και διαμάντια στο foyer για την παράσταση των μπαλέτων Bejart της Λωζάνης, να 'σου τα τραπέζια του πικ-νικ, τα 'πρόχειρα' περίπτερα με φαγητό για το χέρι (εκεί που εμείς θα είχαμε σουβλάκια και σάντουιτς, οι Ελβετοί είχαν ταρτάρ και σούσι) και να κάθονται όλοι δίπλα - δίπλα περιμένοντας και μασουλώντας.
• Και τα μπαλέτα Bejart ήταν εντυπωσιακά. Σε συνεργασία με τα μπαλέτα του Τόκιο παρουσίασαν μία σύγχρονη εκδοχή της ΙΧ του Μπετόβεν.
• Και ήταν ΤΟΣΟΙ πολλοί! Τι χορευτές, τι μουσικοί, τι χορωδία, τι τενόροι. Εντυπωσιακοί!
• "Vous êtes magnifique madame". Το 1ο Ελβετικό κομπλιμέντο.
• Και μετά ήπιαμε και ένα cocktail στο Lausanne Palace υπό τους ήχους του πιάνου.
• Να πω ότι δεν ζήλεψα τον Robbie θα είναι ψέμα. Και οι κριτικές ήταν διθυραμβικές από όλους. 
• Ξημέρωσε συννεφιασμένη η Κυριακή και αφού ολοκληρώσαμε τις εξυπηρετήσεις για τους φίλους γιατρούς στο Bienne, είπαμε να πάμε να πιούμε έναν ωραίο καφέ στο rose garden της Βέρνης. Τι το θέλαμε;;
• 40' λεπτά μας πήρε για να φτάσουμε και να βρούμε το Rose Garden κλειστό. Ε, εντάξει λέμε, θα έχει κάποια εκδήλωση, ας πάμε προς το κέντρο. Έλα μου όμως που μετά από καμιά ώρα που στριφογυρίζαμε με το αυτοκίνητο (εμείς και άλλοι πόσοι) συνειδητοποιήσαμε ότι ολόκληρη η πόλη ήταν κλειστή λόγω ποδηλατικού αγώνα! Και απαγορεύεται από εδώ. Και στρίψε υποχρεωτικά από εκεί. Και ξανά στα ίδια αδιέξοδα. Ουφ. Και τι κάνεις τώρα; Φεύγεις. Οκ. Πώς; Άλλη μία ώρα μας πήρε για να βρούμε διέξοδο και αυτή ήταν μέσω μιας άλλης πόλης που ήταν στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Συν άλλα 50 λεπτά για να γυρίσεις, σύνολο κανά 3ωρο οδήγημα χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Η ψυχή μου με έπιασε και μια μικρή απελπισία. Τι ταλαιπωρία Κυριακάτικα........
• Τα είδα στην κατάψυξη και χωρίς δεύτερη σκέψη έβγαλα τα σύνεργα και σε περίπου 1 ωρίτσα το σπίτι είχε πλημμυρίσει με την μυρωδιά των blueberry - lemon cupcakes! Θα μπορούσα να τα φάω όλα μονομιάς!
• Κοίταγα την οθόνη ξανά και ξανά, διάβαζα προσεκτικά κάθε λέξη μέχρι να πάρω τηλέφωνο και να επιβεβαιώσω τα νέα. Και τα μάτια μου βούρκωσαν και μου ήρθαν στο μυαλό τα δικά του μάτια που με αναγνώρισαν την τελευταία φορά που τον είδα. Καλό ταξίδι.
• Είχε εξαιρετικό ήλιο και περπατήσαμε με την Ρόζα μέχρι τον σταθμό και ήπιαμε τον καφέ μας με θέα όοοοολο το Neuchatel.
• Και ήρθε ο σερβιτόρος να παραγγείλουμε, του λέω θα θέλαμε 2 καφέδες και πριν προλάβω να πω τι και πώς, είχε φύγει! Τι πλάκα! Τελικά μας έφερε 2 espresso lungo. Το πήρε πάνω του!
• Νομίζω ότι παίξαμε το ωραιότερο -μέχρι στιγμής- τένις την Τετάρτη. Και κάπου μπράβο μας! Practice makes perfect.
• Και έλαβα 2 emails από τις μελλοντικές συμπαίκτριές μου για να κανονίσουμε τους αγώνες μας ενόψει του εσωτερικού τουρνουά. Πω πω! Δεν είμαι εγώ για αγώνες. Θα είναι όμως χαλαροί και φιλικοί.
• Και μέρες μετά, τα cupcakes (ή μάλλον muffins όπως ορθώς σχολίασε η φίλη Beauty Follower) ήταν τόσο αφράτα! Μάλλον τα έβγαλα από τον φούρνο τη σωστή στιγμή! Λίγα λεπτά νωρίτερα δηλαδή από αυτό που θα νομίζαμε ως σωστό.
• Κάναμε skype (προσέξατε το ρήμα; δεν μιλήσαμε στο skype, κάναμε skype) με τα αγόρια και γελάσαμε πολύ!
• Και έφυγε ο συνοδοιπόρος για να βοηθήσει στις διαπραγματεύσεις στις Βρυξέλλες. Τι να κάνεις.... Όχι. Βρυξέλλες πήγε, για τις διαπραγματεύσεις όμως όχι.
• Αγόρασα 2ο, οικονομικότερο και ελαφρύτερο yoga mat για εξορμήσεις στη φύση.
• Ανακάλυψα ότι το μενού του μπαρ του εξαιρετικού ξενοδοχείου Beau Rivage Neuchatel έχει και τζατζίκι!
• Είδα το Blue Jasmine και δυστυχώς μου θύμισε κάποιες 'κυρίες' που ήξερα.

Καλό σαββατοκύριακο!

ανδριάνα