How was your week?

  • Κατέφτασε και ο συνοδοιπόρος και ξεκινήσαμε έναν μαραθώνιο 2,5 ημερών! Περιοδεύων θίασος!
  • Παρασκευή λοιπόν σερί από το αεροδρόμιο στους γονείς για 'παπουτσάκια' και ιστορίες, και μετά τοπικό ποτό στη Γλυφάδα με τους γνωστούς - άγνωστους. 
  • Πόσο γελάσαμε! Πόσο το ευχαριστηθήκαμε! Είναι διαφορετικό το γέλιο όταν είναι δικών σου ανθρώπων. Έχει άλλη ποιότητα, δύναμη και αγάπη.
  • Αναστατωθήκαμε από τις εξελίξεις εξ Αμερικής αλλά τέλος καλό όλα καλά.
  • Σάββατο με ξυπνητήρι (!) για να τα προλάβουμε όλα!
  • Και κούρεμα, και tour στην οικοδομή των φίλων, και γρήγορη επίσκεψη στους γείτονες που βρίσκονται κατ' οίκον περιορισμό τον τελευταίο καιρό και Κηφισιά για το μεγάλο τραπέζωμα του Σαββάτου.
  • Όταν είναι τόσοι πολλοί και τόσο αγαπημένοι, με ποιον να πρωτομιλήσεις και τι να προλάβεις να πρωτοπεις!
  • Απολαύσαμε το νηστίσιμο μενού (πόσο μου έχουν λείψει αυτές οι γεύσεις), τα πιτσιρίκια, τα μαγικά του Παναγιώτη, τις ερωτήσεις, τις απαντήσεις και έφτασε απόγευμα.
  • Ήπιαμε Asti με την αντροπαρέα των ΒΠ.
  • Κάναμε το λάθος και επιστρέψαμε από τον κέντρο και μας πήρε 1 ώρα!
  • Κυριακή χωρίς ξυπνητήρι (ευτυχώς) και με παγκόσμια πρώτη εξόρμηση για τένις. 
  • Οι άντρες έπαιζαν, οι γυναίκες έβλεπαν. Ευτυχώς μας βοήθησε ο καιρός και οι πρώτες ψιχάλες έπεσαν αφού τελείωσαν τα sets.
  • Κυριακή μεσημέρι ξανά στα βόρεια για ακόμη ένα τραπέζωμα με πολλούς και αγαπημένους.
  • Ήταν τόσα τα πιτσιρίκια που σίγουρα γέμιζαν μία σχολική τάξη.
  • Και μεγαλώνουν τόσο που στο τέλος δεν ξέρω ποιο είναι ποιο και σε ποιον ανήκει. Την επόμενη φορά με ταμπελάκια παρακαλώ.
  • Στάση στο Ψυχικό για έναν καφέ που είχαμε υποσχεθεί εδώ και μήνες και επιστροφή σπίτι για να τα πούμε με λίγη ηρεμία με τους κουμπάρους.
  • Και έτσι ξαφνικά, να ΄σου και ένα ταξιδάκι στο Στρασβούργο. Τι καλά!
  • Πόσους ανθρώπους είδαμε και πόσους ακόμη θα θέλαμε να δούμε.... Ποτέ δεν είναι αρκετός ο χρόνος. 
  • Ξημέρωσε Δευτέρα, πακετάραμε με την βοήθεια της Α., θαυμάσαμε τον ήλιο και τον όμορφο κήπο μας και ξεκινήσαμε για πίσω.
  • Ο νεαρός πιλότος από την Μαλαισία που καθόταν δίπλα μου στο αεροπλάνο γύριζε από την 1η του επίσκεψη στην Ελλάδα και με μία φράση τα είπε όλα: "very warm people... it felt like home". Και ψήλωσα λιγάκι ως Ελληνίδα.
  • Ο Έλληνο-Ελβετός (πλέον μετά από τόσα χρόνια) δε κύριος που καθόταν δίπλα στον Στέλιο του αφηγήθηκε μια ολόκληρη ζωή μέσα σε 2,5 ώρες πτήσης. Και τι ζωή!
  • Οι 'Ελβετοί' γείτονες μάς ξάφνιασαν και εμφανίστηκαν στο αεροδρόμιο να μας μαζέψουν!
  • Αυτές οι συχνές αλλαγές μου δημιουργούν μια σύγχυση... Πίσω στην προσαρμογή ξανά. Πού τα αφήσαμε τα πράγματα, ποιους λογαριασμούς έχουμε πληρώσει, πότε έχουμε μάθημα, τι είχε ζητήσει ο ασφαλιστής κτλ κτλ.
  • Εγκρίθηκε και η δική μου αίτηση και είμαι και επίσημα κάτοικος Neuchatel.
  • Το σπίτι μας απέκτησε αυτή την όμορφη. Τις είδαμε με την Ρόζα και δεν μπορέσαμε να τους αντισταθούμε. Πανέμορφες ορχιδέες σε εξαιρετικές τιμές.
  • Πήραμε 'ταπεράκι' στας Ελβετίας τα γευστικότερα Πασχαλινά κουλουράκια του νομού Αττικής. Αυτά της κας Λένας.
  • Φάγαμε σπιτική μαρμελάδα φράουλα με ταμπελάκι στα Γαλλικά και Γερμανικά.
  • Θαύμασα την μελέτη, την προσοχή στη λεπτομέρεια και την τέχνη που βάζουν οι εδώ κηπουροί όταν φυτεύουν τα εποχιακά λουλούδια.
  • Καταστροφή από αυτές που μόνο εγώ μπορώ να κάνω! Πήρα να ανακινήσω το βαζάκι που είχα βάλει όλα τα υλικά για την σως της σαλάτας, και το καπάκι δεν τον είχα βιδώσει! Αποτέλεσμα; Λάδια - Ξύδια - Μουστάρδες ΠΑΝΤΟΥ! Στα ρούχα, στα μαλλιά, στα πατώματα, στους πάγκους, στα χαλιά. DISASTER. Μέσα μου όμως να σας πω γέλαγα.
  • Συνεννόηση για μαγνητοσκόπηση #34 (έχω χάσει το μέτρημα) με τεχνίτη για τα παντζούρια του σπιτιού.
  • Έβαλα δυνατά μουσική, έβγαλα τα σύνεργα και έφτιαξα cheesecake για το δείπνο με τους φίλους.
  • Και τώρα που σας τα γράφω όλα αυτά, από το παράθυρο βλέπω τους κωπηλάτες της λίμνης.
  • Αν μας βλέπατε, θα νομίζατε ότι πάμε για βραδινό πικνίκ. Και όμως πηγαίναμε στους φίλους. Με τα κρασιά, τα γλυκά, τις κρέπες και τις κιθάρες μας. Και περάσαμε μία εξαιρετική, μουσική, βραδιά υπό τους ηλεκτρικούς ήχους του Γιάννη και τους κλασικούς της Ρόζας. Πόσο ζηλεύω τους καλλίφωνους και τους μουσικούς!
  • Ω ναι! Η θερμοκρασία δεν έπιασε απλά διψήφιο αριθμό, αλλά αγγίξαμε και το 20!
  • Κάναμε κοριτσίστικη και τόσο ηλιόλουστη βόλτα στην όμορφη Λωζάνη (η Κάτια, η Ρόζα και εγώ). Και βρεθήκαμε και με το αυτοκίνητο πάνω στις γραμμές του τραμ αλλά αυτό ας μη το συζητήσουμε καλύτερα.
  • Κάναμε το 1ο μας μάθημα τένις σε ανοιχτό γήπεδο και ήταν μαγικά!
Καλό, Πασχαλιάτικο, μακρύ σαββατοκύριακο!
ανδριάνα

Σχόλια

  1. Μα τι κίνηση... τελειωσε η κριση?
    Γουάρμ πίπλ? Αν σου εδωσε διευθυνσεις στειλτες μου... τοσα χρονια στην Αθήνα και δεν έχω καταφερει να ξετρυπωσω αρκετους.
    Βλέπεις λίμνη? Ζούλεψα!!!!!

    Χριστός Ανέστη :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αληθώς!!
    Μάλλον την ζεστασιά μας την φυλάμε για τους τουρίστες και τα αυτοκίνητα είναι τα αγαπημένα μας αξεσουάρ -δυστυχώς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

the bright side of blogging :: by andriana