In between... selves
Πολλές φορές, ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό, νιώθω σαν να ακροβατώ μεταξύ διαφορετικών μου εαυτών. Όχι, δεν εννοώ τις διπλές προσωπικότητες, διπλές ζωές κτλ. Εννοώ, εμένα, τον εαυτό που 'ξέρω' που όμως ΔΕΝ ξέρω πού ακριβώς να τον τοποθετήσω. Πρέπει να παίζει ρόλο και η ηλικία.... Όταν τις παλαιότερες εποχές, στα 30 something είχες 2 παιδιά και είχες αναλάβει εξ' ολοκλήρου τον ρόλο της μαμάς (και ότι αυτό συνεπάγεται), τώρα, στα 30 something είσαι ακόμα κάτι ανάμεσα σε έφηβο και μεσήλικα. Σας ξενίζει η λέξη 'μεσήλικας' ε; Δεν είναι πολύ politically correct στη σημερινή εποχή, αλλά η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι στα 40 είμαστε μεσήλικες. Είτε μας αρέσει είτε όχι. Και αυτές οι πρώτες άσπρες τρίχες αυτό υποδηλώνουν.
Έτσι και εγώ λοιπόν, κάπου εκεί στα 34, ζηλεύω από την μία τις 25άρες που κυκλοφορούν με σκισμένα τζιν και φόρμες, αλλά γλυκοκοιτάω και τις 45άρες με τα ψηλοτάκουνα και τα σακάκια. Και δεν ξέρω πού να με τοποθετήσω, τι μου ταιριάζει περισσότερο, πού ανήκω, ποια είμαι.... Καταλαβαίνετε την σύγχυση; Αποτέλεσμα; Την μία μπορεί να με δείτε με φαρδιά βερμούδα και τα μαλλιά ακατάστατα πιασμένα σε κότσο, και την άλλη με φουστανάκι παστέλ, δαχτυλίδια και πλατφόρμες. Και το περίεργο είναι ότι μου αρέσουν και τα δύο, και νιώθω ότι μου ταιριάζουν και τα δύο. Ίσως φταίει και το επαγγελματικό μεταίχμιο στο οποίο βρίσκομαι αυτή την περίοδο... Επίσημα άνεργη, (προσωρινά;) ανένταχτη σε κάποιο εταιρικό περιβάλλον, και ανοιχτή σε ό,τι μου επιφυλάσσει το μέλλον. Λέτε να μου επιφυλάσσει μαθήματα yoga και digital marketing; Τότε μια χαρά θα είμαι με τις φόρμες μου και τους κότσους. Λέτε να μου επιφυλάσσει στελεχιακή θέση σε πολυεθνική; Τότε θα χρειαστώ shopping!
Μέχρι να κάτσει η μπίλια λοιπόν, η στυλιστική μου -και όχι μόνο- προσωπικότητα θα περνάει μία μικρή, 'εφηβική' κρίση. Οι so stylish φίλες μπορούν να παρέμβουν ανά πάσα στιγμή! Για εσάς μιλάω Μ. και Κ.
Εσείς αλήθεια νιώθετε ότι έχετε κατασταλάξει;
ανδριάνα
Στο χρόνο της ανεργίας αυτό που απολαμβάνω πιο πολύ ή μάλλον το μοναδικό γεγονός που χαίρομαι είναι το θέμα του ντυσίματος, αθλητικά, φόρμες και ανέμελο λουκ. Όσο για την ερώτηση σου, αν και λίγο πιο μεγάλη απο εσένα όχι δεν έχω κατασταλάξει, είμαι ακόμα στην "εφηβική" κρίση και το απολαμβάνω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα φιλιά μου :-)
Τώρα χτύπησες το αδύνατο σημείο. Και πού να δεις μπέρδεμα όταν είσαι στο δεύτερο μισό της δεκαετίας των 30 και με το πρώτο σου παιδί μόλις να έχει καταφθάσει σε αυτή την "ώριμη" ηλικία. Σήμερα αγόραζα κρέμες για τον λαιμό και serum για λάμψη και αναζωογόνηση του δέρματος. Εγώ, που το πολύ να έβαζα αντιηλιακή. Και όταν βλέπω άλλες κοπέλες στην ηλικία μου, π.χ. παλιές μου συμμαθήτριες που είχα να δω χρόνια, συνειδητοποιώ ότι μεγάλωσα μέσα από τα δικά τους πρόσωπα και τρομοκρατούμαι ότι μεγάλωσα κι εγώ. Και αναρωτιέμαι, ρε λες να φαίνομαι κι εγώ μαντάμ και να μην το έχω πάρει είδηση? Αλλά τι να κάνω που δεν μπορώ να ντυθώ μεγαλίστικα. Βλέπεις είναι που δεν δούλεψα ποτέ και σε γραφείο για να έχω dress code. Νομίζω πως αν βάλω ταγιέρ θα είμαι μια άλλη. Η άποψή μου λοιπόν είναι ότι η ενέργεια που εκπέμπει ο καθένας καθορίζει και το στυλ του. Άλλωστε υπάρχουν κάτι τρομερές τύπισσες στην πολύ πολύ ώριμη ηλικία που θα έβαζαν κάτω σε στυλ ακόμα και 20χρονα κορίτσια. Για δες to advancedstyle.blogspot.com και μετά ξανασυζητάμε για το τι ταιριάζει σε κάθε ηλικία! Θα ενθουσιαστείς από τις τύπισσες που θα δεις!
ΑπάντησηΔιαγραφή“I want to die with my blue jeans on” - Andy Warhol- Συμφωνώ με τον Andy!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημένη Μ δεν ωρίμασα επειδή έγινα μαμά............ το κατάλαβα όταν με έπιασε νευρικό γέλιο στον αγιασμό του σχολείου της Α, (σαν να ήμουν μαθήτρια) και μου έκανε παρατήρηση η Α ότι δεν μιλαμε!!!!!!!!!!!!!
I will never grow up!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Φιλάκια
Ζ