Αγαπώ ότι αγαπάς!

Το σκέφτομαι συχνά... ειδικά όταν κοιτάω πίσω και βλέπω την πορεία που έχω διανύσει. Νιώθω ότι είμαι το αποτέλεσμα, το άθροισμα των εμπειριών μου, των σκέψεών μου και των ανθρώπων μου. Και ίσως τα δύο πρώτα να σας ακούγονται πιο αναμενόμενα. Το τρίτο; Θεωρώ ότι οι κοντινοί μας άνθρωποι ασκούν μία μαγική δύναμη. Αυτούς που αγαπάμε εννοώ -και μας αγαπούν πίσω. Και αφού τους αγαπάμε, αγαπάμε σιγά - σιγά και ό,τι αγαπούν (αυτά που κάπως ταιριάζουν με τη δική μας ιδιοσυγκρασία). Και όλα αυτά τα μικρά και ασήμαντα γίνονται μέρος του εαυτού μας. Τόσο απλά που τις περισσότερες φορές ούτε που το καταλαβαίνουμε. Ασυνείδητα.

Έτσι με τα χρόνια, με τις αμέτρητες κοινές ώρες, απέκτησα και εγώ χαρακτηριστικά των κοντινών μου ανθρώπων. Έμαθα να ξεχωρίζω το πεύκο από την κουκουναριά και ακόμα και όταν βρίσκομαι στο εξωτερικό, παρατηρώ πόσο περιποιημένο είναι το γκαζόν ή ποια δέντρα στολίζουν τις πλατείες. Έμαθα να ακούω τον 'θείο' και να συγκινούμαι κιόλας κάποιες φορές. Αγάπησα τη Σίφνο από τις άπειρες ιστορίες που μου μετέφεραν σαν παιδί και βάλθηκα να τις ζήσω και εγώ 'όταν μεγαλώσω'. Και τις έζησα. Αγοράζω τσίχλες με μαστίχα και όταν ακούω για την Χιό θυμάμαι τις ομορφιές της και τους ανθρώπους της. Ανυπομονώ κάθε χρόνο για το δικό μας 'τάμα', εκεί στον Φάρο Αρμενιστή, σαν να μας περιμένει, και νιώθω αυτό το μικρό κομμάτι του κόσμου σαν δικό μου. Διαβάζω για τις πρωτεΐνες και τις διαλλειματικές προπονήσεις για τους τόσους δρομείς που έχει πλέον η παρέα. Ανταλάσσω άρθρα για την παιδική ψυχολογία, φωτογραφίζω χειροτεχνίες και ακολουθώ τις fashion bloggers. Φτιάχνω pancakes τις Κυριακές, αναμένω τον Morissey στον Λυκαβηττό και ανυπομονώ για την 2η μου κρουζιέρα. Συγκινούμαι με τους Έλληνες της Αμερικής, ξεχωρίζω ένα 'χειροποίητο' πουκάμισο και τη γεύση του angostura, και διάβασα τον 1ο μου και 2ο Murakami. Ακόμη και το χιούμορ μου πιστεύω πως έχει αλλάξει με τα χρόνια έτσι ώστε πλέον να γελάμε με τον συνοδοιπόρο χωρίς να χρειαστεί να πούμε πολλά. Σαν να κάναμε πρόβα τόσα χρόνια για να ανεβάσουμε την πιο ατακαδόρικη stand up comedy. 

Αυτά και τόσα άλλα...... και πόσα δεν έχω καν εντοπίσει ή πόσα έχουν ξεχαστεί μαζί με τους ανθρώπους που ήρθαν και έφυγαν από την ζωή μου, αλλά έχουν αναμειχθεί και αποτελούν πλέον μέρος του 'εγώ'. Μέρος της μοναδικής εξίσωσης που είναι ο καθένας μας. Και σίγουρα υπάρχουν και άλλα τόσα που είναι αυτοδημιούργητα, μόνο δικά μου, τα οποία αντίστοιχα έχουν αφήσει το στίγμα τους στους δικούς μου ανθρώπους.

ανδριάνα