How was your week?
Θυμάστε αυτές τις εβδομάδες, στις αρχές του καλοκαιριού, που έχει αρχίσει η διάθεση να γίνεται πιο ανάλαφρη και κάνεις σχέδια για τις διακοπές; Αυτές τις εβδομάδες που ότι και να γίνει, νιώθεις πιο ξέγνοιαστος και πιο δυνατός. Που οι μέρες δεν τελειώνουν και κάνεις βόλτες στη δύση του ηλίου, μπορεί ακόμα και στο αγαπημένο σου νησί. Έτσι την περιμέναμε και εμείς αυτή την εβδομάδα... Με βόλτες και επισκέψεις στους φίλους που μένουν πλέον τόσο κοντά (και είναι αρκετοί), με καλοκαιρινές αγορές για τον κήπο και την βεράντα, και κλείσιμο με ένα όμορφο 3ήμερο στην Μύκονο, στη θάλασσα και την ησυχία. Μπορεί να κάναμε και το 1ο μας -παγωμένο- μπάνιο! Όταν κάνουμε όμως σχέδια, ο Θεός γελάει... Έτσι δεν λένε.
Η εβδομάδα που πέρασε δεν έμοιαζε με τις άλλες. Για αυτό και δεν βλέπετε την 'κλασική' λίστα με τα θετικά που βγήκαν ακόμα και από τις δυσκολίες. Ενώ όλα τα παραπάνω ήταν στο 'πρόγραμμα', ένα μικρόβιο αποφάσισε να μας φέρει τα πάνω κάτω και αυτή τη στιγμή σας γράφω από το νοσοκομείο. Όχι για εμένα, αλλά για τον συνοδοιπόρο (μάλλον αν ήταν για εμένα θα ήμουν καλύτερα). Νοσηλευόμαστε 5 ημέρες περίπου και μάλλον θα χρειαστούν μερικές ακόμα. Πνευμονία. Τόσο απλό και τόσο πολύπλοκο. Δεν είναι κάτι αλλά δεν είναι και τίποτα.
Αυτή η εβδομάδα λοιπόν μας τάραξε σε πολλά περισσότερα επίπεδα από το -αναμενόμενο- σωματικό. Έλεγα χαριτολογώντας σε έναν φίλο ότι το τελευταίο 9μηνο περνάμε το μάθημα της υπομονής. Γιατί μου λέει, δεν ήταν 6μήνου; Μάλλον μείναμε μεταξεταστέοι. Κάτι λοιπόν πρέπει να αλλάξει για να περάσουμε το μάθημα και να μπορέσουμε να ζήσουμε την ζωή που θέλουμε και θεωρούμε ότι μας αξίζει. Την ζωή που μας δίνει τη δυνατότητα να εργαζόμαστε σκληρά, με ωραίους όμως ανθρώπους και δημιουργικότητα. Που μας αφήνει χώρο να είμαστε 'εμείς' και να ζούμε στο τώρα. Αλλαγή λοιπόν. Κατ' επιλογήν αυτή τη φορά.
Καλό 3ήμερο!
Κάντε μια βουτιά και για εμάς....
ανδριάνα
"Αν αλλάξεις τον τροπο που βλέπεις τα πράγματα, τότε τα πράγματα που βλέπεις αλλάζουν" λέει το ρητό... Μετά απο τόσες σκέψεις κ αμέτρητες ιδέες που δεν καταφέραμε ποτέ εώς τώρα να κάνουμε πράξη για την "αλλαγή", λες αυτο το τόσο δα μικρόβιο να βοηθήσει τελικά απο το πουθενά? μένει να φανεί... Ήδη 96 ώρες στο #1113 κ έξω απο το δωμάτιο γράφει "silence heals"... "And helps you think as a regular human being" θα πρόσθετα...
ΑπάντησηΔιαγραφήLife is a game...
Σβ
Περαστικά και γρήγορα σιδερένιος ο συνοποιπόρος..ένας γλυκύτατος παππούλης στις αναποδιές της ζωής έλεγε''και αυτό θα περάσει''...Όλγα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγω παντως εκανα παγωμενη βουτια, μια για τον καθενα σας...φιλια και χιλια περαστικα
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικαααααααα.....Αυριο θα είναι μια καλύτερη ημέρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΒ.
Σας ευχαριστώ για την αγάπη και τις ευχές..... Όντως θα περάσει και αυτό και ελπίζουμε να περάσουμε μαζί και το 'μάθημα'.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ουδέν κακόν αμοιγές καλού"...έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι όντας σοφοί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι και τώρα όλο και κάτι θα σου μάθει το μάθημα του νοσοκομείου...σχέσεις θα τεσταριστούν, φιλίες θα δοκιμαστούν, θα ξεκαθαρίσει η ήρα από το στάρι..που έλεγε και η σοφή γιαγιά μου...θα αξιολογήσεις με άλλο μάτι τον σύντροφο και τους περί αυτού και εσού συγγενείς...θα εκτιμήσεις το "κρεββάτι σου"...το σπίτι μου σπιτάκι μου... τον κήπο σου....τις μικρές καθημερινές χαρές, που τις θεωρείς δεδομένες και τις περνάς στο ντούκου...και που σου είναι απαγορευμένες στο νοσοκομείο...θα εκτιμήσεις την "πολυλογία" μερικών και την "αγριοφωνάρα" άλλων...τώρα που όλα πρέπει να είναι στο πολύ σιγανό...
Πάντα βγαίνει κάτι θετικό μέσα και από το πιο αρνητικό που μας συμβαίνει...
Και μετά έρχεται η "έξοδος" και όλα είναι πιο φωτεινά απ'ότι τα θυμάσαι π.ν.(προ νοσοκομείου)..πιο γελαστά...πιο χρωματιστά..και τα χρωματιστά πιο έντονα...όλα κάπως πιο...
Καλή ανάρρωση και να είναι το τελευταίο "μάθημα"