Όρια

Πόσες φορές έχουμε μιλήσει μέσω του LifeLikes για την ισορροπία… και πιο συγκεκριμένα για την ανισορροπία μεταξύ προσωπικής και επαγγελματικής ζωής; Πολλές. Θα σας μιλήσω όμως μία ακόμη με αφορμή ένα email που έλαβα από το εξωτερικό. Ήταν ένα ενημερωτικό newsletter που παρουσίαζε τις δράσεις της ομάδας για τους ερχόμενους μήνες. Η φράση –κλειδί ήταν στο τέλος: Always here for you (except after 4pm when we are 100% with our children). Τόσο απλό, τόσο αυτονόητο, τόσο φυσικό αλλά και τόσο σπάνιο, τουλάχιστον στη χώρα που λέγεται Ελλάδα. Πριν από αυτή την πολύτιμη φράση, προηγείτο μία ιστορία σχετικά με έναν 11χρονο ο οποίος ξύπνησε από εφιάλτη. Στον εφιάλτη τον κυνηγούσαν καρχαρίες ενώ κολυμπούσε. Κατάφερε να πλησιάσει την ακτή, και άρχισε να φωνάζει στους γονείς του να τον σώσουν. Εκείνοι, αφοσιωμένοι στα Laptops τους, ούτε καν άκουσαν τις φωνές του. Στο τσακ πρόλαβε ο μικρός να ξυπνήσει πριν τον κατασπαράξει ο καρχαρίας! Αυτός ο μικρός ήταν ο γιος του ζευγαριού. Και θα μου πείτε, όταν το ζευγάρι που στέλνει το newsletter ασχολείται με την yoga, τότε ένας πιο ‘ελεύθερος’ | ‘εναλλακτικός’ (εντός εισαγωγικών και τα 2) τρόπος ζωής είναι πιο αναμενόμενος. Θα διαφωνήσω αλλά ακόμα και έτσι έχω και δεύτερο, θαυμαστό παράδειγμα να σας παραθέσω. Χρόνια πριν, στην προηγούμενη εταιρεία που εργαζόμουν, είχαμε μία περίοδο αρκετές και χρονοβόρες συναντήσεις με την ΕΠΟ (Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία). Και θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά μία από αυτές, απογευματινή, όταν ένας από τους διευθυντές της ΕΠΟ ρώτησε αν είναι έτοιμο ένα report (ή κάτι παρεμφερές). Η συνεργάτης λοιπόν απάντησε: «μην ανησυχείτε, θα σας το στείλω μόλις γυρίσω στο γραφείο, το βλέπετε και το προχωράμε». Και της απαντά τότε εκείνος, με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο: «τι εννοείται; στις 18.00; ξέρετε, εγώ έχω παντρευτεί την γυναίκα μου όχι την εταιρεία σας και μετά τις 17.00 προτεραιότητα έχει η οικογένειά μου, όχι εσείς». Simple & clear! Πόσο τον θαύμασα από μέσα μου! Και πόσο της άξιζε της συνεργάτιδας αυτή η απάντηση. Γιατί εμάς, που δεν ‘μπορούσαμε’ ή δεν μας ‘έπαιρνε’, μας κράταγε μέχρι τη νύχτα επειδή εκείνη πολύ απλά δεν είχε τι να κάνει ή είχε αποφασίσει να πάει στο γραφείο το μεσημέρι. Τι θυμήθηκα…………

Πόσο σημαντικό είναι να θέτουμε τα όριά μας και πόσο δύσκολο. Ειδικά στις εποχές που ζούμε που ο φόβος κρύβεται πίσω από κάθε ‘όχι’. Πόσο όμως πιο ισορροπημένοι, πλήρεις, αποδοτικοί, χαρούμενοι και υγιείς εργαζόμενοι (και άνθρωποι) θα ήμασταν αν νιώθαμε ότι σέβονται τα βασικά μας δικαιώματα. Όπως το να βλέπεις την οικογένειά σου περισσότερο από 1 ώρα πριν τον ύπνο.

Καλή μας δύναμη!

ανδριάνα