Είμαι μια χαρά

Περπατώντας πάνω - κάτω στους διαδρόμους (ή πιο σωστά στον 1 διάδρομο που μας επέτρεπε ο γιατρός) του νοσοκομείου, έβλεπες πολλούς, λιγότερο ή περισσότερο ασθενείς, να κάνουν το ίδιο. Παρέα με τους ανθρώπους τους. Και ενώ έβλεπες καταπονημένους ανθρώπους, τραυματισμένους, να περπατούν με δυσκολία, να κουβαλούν 3 και 4 μπουκαλάκια ο καθένας, να φοράνε τις ειδικές κάλτσες και τα νοσοκομειακά ρούχα, να βαριανασαίνουν, άκουγες παράλληλα από τους δικούς τους τις ίδιες πάντα φράσεις, ανεξαρτήτως ηλικίας - πάθησης - κατάστασης του ασθενούς: είσαι μια χαρά, δόξα τω Θεώ να λέμε, επανήλθε το χρώμα σου, ακούγεσαι πολύ καλύτερα. Και ήταν όλα αλήθεια. Η αλήθεια όμως που συνειδητοποιείς μόνο όταν χάσεις την σιγουριά της υγείας, της δύναμης και της αθανασίας.

Από την άλλη, η εικόνα των καθιερωμένων συναντήσεων με όλων των ειδών τους ανθρώπους που είναι σε θέση να οδηγήσουν, να εργαστούν, να τσακωθούν, να γκρινιάξουν, να δημιουργήσουν (αν κάποια στιγμή το θελήσουν), να φάνε ότι θέλουν, να περπατήσουν όπου και για όσο θέλουν, να κοιμηθούν σπίτι τους, να τρέξουν και να ξενυχτήσουν. Οι φράσεις όμως που ξεστομίζουν με την πρώτη ευκαιρία κάθε άλλο παρά αυτή την 'πολυτέλεια' αντανακλούν: τι ρωτάς δεν βλέπεις την κατάσταση, ας τα λέμε καλά, υπομονή κάνουμε, για πόσο ακόμα. Πόσο σπάνια πλέον ρωτάς κάποιον τι κάνει και σου απαντάει "καλά, μια χαρά"! Κάποιον που έχει όλα τα παραπάνω και τα αναγνωρίζει, τα εκτιμά. Όλοι πέφτουμε σε αυτή την παγίδα.... Να τα θεωρούμε όλα αυτά δεδομένα και την όποια ταλαιπωρία μας ως το μέγιστο κακό. Να σας πω όμως κάτι; Συνειδητά, ακόμα και όταν οι καταστάσεις είναι δύσκολες (και μας συμβαίνει αυτό τους τελευταίους μήνες) πάντα απαντώ ότι είμαι καλά! Γιατί έχω τόσα να είμαι ευγνώμων και πάνω από όλα την πεποίθηση ότι έχω την δύναμη και την δυνατότητα να αλλάξω πολλά από αυτά που με δυσανασχετούν. Όχι όλα. Αλλά πολλά.

Ξανασκεφτείτε αν θέλετε την επόμενη φορά που θα σας ρωτήσουν πώς είστε, πώς θα απαντήσετε.... Ίσως με αυτή την μικρή αλλαγή, να συνειδητοποιήσουμε και να εκτιμήσουμε την πολυτέλεια της υγείας και την σπουδαιότητα της ευγνωμοσύνης για όλα όσα έχουμε. Λίγο αν σκεφτούμε τις πραγματικές δυστυχίες που ζουν κάτοικοι αυτού του πλανήτη, όλα θα μπουν στην σωστή τους διάσταση. Την πραγματική.

Υγιαίνετε!

ανδριάνα