Ευτυχία vs Επιτυχία

Για την Garance σας έχω ξαναμιλήσει. Αυτό το πρόσφατό της άρθρο με έβαλε –ξανά- σε σκέψεις. Γράφει τόσο όμορφα και αληθινά! Σαν να μιλά κατευθείαν στην καρδιά μου.... Το θέμα του άρθρου; Η καριέρα, οι στόχοι και τα πρότυπα που θέτει η κοινωνία, η δική μας ευθύνη για τη δική μας ζωή, η ευτυχία και η επιτυχία. Πόσο υπερεκτιμημένη είναι η λέξη «καριέρα», δεν συμφωνείτε; Μα τι σημαίνει καριέρα; Ότι επιλέγω (στην καλύτερη των περιπτώσεων γιατί πολλές φορές δεν επιλέγουμε καν) ένα επάγγελμα που είναι ελκυστικό στην κοινωνία που ζω τη δεδομένη εποχή, ξοδεύω μερόνυχτα πίσω από ένα γραφείο προσπαθώντας να «πετύχω», ανεχόμενη αρκετές φορές προσβολές και αγένειες, και ξαφνικά φτάνω εκεί γύρω στα 35, με 10+ χρόνια εργασίας, με ελκυστικούς επαγγελματικούς τίτλους, με βραβεύσεις και μεγάλες εταιρείες στο βιογραφικό, και συνειδητοποιώ ότι η «επιτυχία» και η ευτυχία είναι αλλού. Ότι ο τοπικός φούρναρης (όπως γράφει χαρακτηριστικά και η Garance) είναι μία εξίσου «πετυχημένη» καριέρα. Αυτό το ήξερες εξ' αρχής απλά πίστευες ότι η αγάπη για το αντικείμενο δουλειάς σου θα έκανε τη διαφορά. Δεν χρειάζεται να γίνουμε όλοι στελέχη marketing και διευθυντές. Είναι εντάξει (που λέει και ο ολιστικός μου ιατρός). Όλα είναι εντάξει. Αν είσαι εσύ εντάξει. Αν είσαι ευτυχισμένος διδάσκοντας yoga σε παιδάκια, είσαι μια χαρά. Αν, από την άλλη, σε γεμίζει να ταξιδεύεις την υφήλιο κυνηγώντας deals, είσαι πάλι μια χαρά. Αρκεί να ξέρεις τι θα σε κάνει στο τέλος της ημέρας να κοιμηθείς ήρεμα και να ξυπνήσεις με χαρά για μία ακόμη δημιουργική ημέρα. Είναι τόσο προσωπικά και υποκειμενικά τα κριτήρια της επιτυχίας και ευτυχίας μας. Γιατί η επιτυχία είναι μόνο προσωπική, όχι κοινωνική. Και τα παραδείγματα γύρω μας πολλά. Ας στοχεύσουμε λοιπόν στην ευτυχία και όχι στην επιτυχία, και μετά οι δύο αυτές λέξεις θα γίνουν συνώνυμες.

ανδριάνα