Υγεία

Έχω έναν βήχα εδώ και 1-2 εβδομάδες…. Ξερό αλλά δυνατό, που πολλές φορές μου δημιουργεί την αίσθηση του πνιγμού και έχει ως αποτέλεσμα δυνατούς πονοκεφάλους, δυσκολία στην ομιλία και μια πικρή γεύση. Ίωση θα σκεφτείτε ίσως. Αλλεργίες, Άνοιξη, αλλαγή θερμοκρασίας, ρεύματα, κούραση. Εγώ από την άλλη σκέφτομαι ενέργεια, ανισορροπία και τσάκρας. Δεν είναι εύκολο να μιλάς για τρίτους για αυτό θα πάρω τον εαυτό μου ως παράδειγμα για να σας εξηγήσω τι σημαίνει για εμένα ‘υγεία’, ευελπιστώντας ότι διαβάζοντας τις σκέψεις μου θα πάρετε και εσείς λίγο περισσότερο υπό την ευθύνη σας το πραγματικό σας ευ ζην.

Στο δυτικό κόσμο που εμείς ζούμε, και στη σύγχρονη εποχή (γιατί μάλλον δεν ήταν ακριβώς έτσι τα πράγματα πριν αιώνες), πολλές φορές μιλάμε για την ασθένεια (από τον απλό βήχα μέχρι σοβαρές παθήσεις) ως κάτι ξένο, έξω από εμάς. Μιλάμε για την ΔΙΚΗ μας υγεία σαν να μιλάμε για μετοχές στο χρηματιστήριο: ανέβηκαν τα τριγλυκερίδια, έπεσε η χοληστερίνη, αυξήθηκε η πίεση, μειώθηκε το ασβέστιο. Σαν να αφορούν εξωτερικούς παράγοντες, όπως η βροχή για παράδειγμα, στους οποίους εμείς δεν έχουμε καμία επιρροή. Έτσι, μεταθέτουμε αυτό που συμβαίνει μέσα μας (στο σώμα, τον νου και την ψυχή μας) εκτός των ‘αρμοδιοτήτων’ μας και συχνά καταφεύγουμε στην εύκολη λύση των φαρμάκων για να ανακουφίσουμε τα συμπτώματα και ουσιαστικά να ξεγελάσουμε τον εαυτό μας μέχρι την επόμενη φορά. Γιατί αν δεν βρούμε την ρίζα του προβλήματος, δυστυχώς θα υπάρξει και επόμενη, και μεθεπόμενη φορά. Μέχρι να συνειδητοποιήσουμε, να παραδεχτούμε και να αλλάξουμε αυτό το οποίο μας δημιουργεί την ανισορροπία, δηλαδή την ασθένεια. Και αυτό δεν βρίσκεται στο σώμα μόνο. Για εμένα, δεν νοείται υγεία αν δεν υπάρχει ισορροπία μεταξύ των τριών μας ‘οντοτήτων’: του σώματος, των σκέψεων και των συναισθημάτων. Έτσι, κάθε πόνος αποτελεί και ένα καμπανάκι για μια συγκεκριμένη κατάσταση | περιοχή | ενεργειακό κέντρο που χρειάζεται διόρθωση. Δεν γίνεται οι σκέψεις μας να είναι αρνητικές, να έχουμε θυμό, να δρούμε με βία και αυτό να μην έχει επίπτωση στην υγεία μας. ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΟΛΩΝ ΟΣΩΝ ΕΧΟΥΜΕ ΣΚΕΦΤΕΙ. Αυτό δεν σημαίνει απλοϊκά ότι κακά πράγματα συμβαίνουν σε ‘κακούς’ ανθρώπους. Όχι! Σημαίνει όμως ότι ο καθένας μας έχει μεγάλη ευθύνη για αυτό που σκέφτεται – αισθάνεται – βιώνει. Για το τι αφήνει να μπει μέσα του και τι αφήνει απέξω. Για τους ανθρώπους που επιλέγει να συναναστρέφεται και τον τρόπο που βλέπει τη ζωή. Ναι, σε αυτή την δύσκολη εποχή που ζούμε. Ναι με όλες αυτές τις αναποδιές, την πίεση, την αρνητικότητα. Ναι, εμείς είμαστε υπεύθυνοι του εαυτού μας και κάθε λεπτό αποφασίζουμε τι θα σκεφτούμε, πώς θα δράσουμε, τι θα φάμε, πώς θα μιλήσουμε, ποιον θα συναντήσουμε, ποια ΟΧΙ και ποια ΝΑΙ θα πούμε. Και όλα αυτά, συνθέτουν την υγεία μας. Ολιστικά. Σαν μία ενιαία οντότητα.

Για αυτό ξέρω ότι δεν είναι η ίωση που μου προκαλεί αυτό τον βήχα αλλά η ανισορροπία που έχω επιφέρει στο 5^ο μου τσάκρας, αυτό της επικοινωνίας. Η αυτο-καταπίεση του εαυτού μου σε καταστάσεις που δεν μου ταιριάζουν και που με οδηγούν στο να μην εκφράζομαι ώστε να μην έρθω σε σύγκρουση. Η διαφορά αυτού που κάνω με αυτού που πραγματικά θα ήθελα να κάνω. Πολλοί από εμάς έχουμε κάποιες ευαισθησίες… Ο λαιμός ήταν ανέκαθεν μία από τις δικές μου. Μαθήτρια ακόμα θυμάμαι να ζω εβδομάδες αφωνίας και θλάσεις στην πλάτη από τον παρατεταμένο βήχα. Με τα χρόνια, οι εξάρσεις αυτές περιορίστηκαν πολύ γιατί έχω αλλάξει αρκετά στα σημεία που έκρινα ότι έπρεπε να αλλάξω. Και είμαι υπερήφανη για αυτές τις δύσκολες, μακροχρόνιες και κάποιες φορές επίπονες αλλαγές που κατόρθωσα, οι οποίες με έχουν ανταμείψει και με το παραπάνω. Ο σημερινός μου όμως βήχας αποκαλύπτει πρώτα απ’ όλα σε εμένα, ότι έχω ακόμα αρκετό δρόμο να διανύσω. Το σημαντικό όμως δεν είναι πόσο μακρύς είναι ο δρόμος, αλλά αν πηγαίνεις στην σωστή κατεύθυνση. Και εγώ νομίζω ότι πηγαίνω.

Τι λέτε εσείς για όλα αυτά;

ανδριάνα

ΥΓ. Ανατρέξτε αν θέλετε και σε αυτή την ανάρτηση η οποία είναι στο ίδιο πνεύμα περί υγείας.