Garance

Την αγαπώ την Garance! Η αλήθεια είναι ότι την γνώρισα έμμεσα και ίσως όχι όπως της αξίζει. Ως σύντροφο δηλαδή του sartorialist Scott Schuman.

Θα μου πείτε, πώς την αγαπάς αφού δεν την γνωρίζεις; Σωστό! Μάλλον δεν την αγαπώ... αλλά νιώθω τόσο οικεία διαβάζοντάς της. Νιώθω σαν να την ξέρω, και ας μην έχουμε τίποτα κοινό... Και ας συναναστρέφεται εκείνη τους διάσημους ανά τον πλανήτη, και ας πηγαίνει στα δημοφιλέστερα fashion shows, και ας ζει στην άλλη άκρη του Ατλαντικού…….. Νιώθω σαν να διαβάζω μια φίλη μου... ή μερικές φορές ακόμη και τις ίδιες μου τις σκέψεις! Και ξέρετε τι αγαπώ πιο πολύ από όλα; Τον άμεσο, αυθόρμητο, χιουμοριστικό, ειλικρινή τρόπο γραφής της. Αυτόν τον ανεπιτήδευτο που είναι σαν να μιλά στις φίλες της. Είναι Γαλλιδούλα φωτογράφος και καλλιτέχνης που ζει πλέον στη Νέα Υόρκη και οι περιπέτειές της δεν διαφέρουν τόσο από τις δικές μας…….. βάζοντάς τες πάντα σε αναλογία. 

Αυτό το αρθράκι για παράδειγμα περιγράφει επακριβώς αυτό που νιώθω κάθε πρωί (ειδικά τις Παρασκευές) όταν βγαίνω από το σπίτι με 3 τσάντες, κλειδιά, κινητά, μπουφάν, ταπεράκια και ρούχα της yoga, και ακροβατώ για να φτάσω στο αυτοκίνητο και μετά στη δουλειά! Αφού τελειώσει η περιπέτεια του ‘τι θα φορέσω σήμερα’, ακολουθεί το sequel ‘τι θα φορέσω στη yoga σήμερα’ και ‘τι θα φάω στη δουλειά σήμερα’ και 'λες να βρέξει σήμερα' και 'πού έχω βάλει το laptop σήμερα'. Όλα αυτά, μεταφράζονται σε 2-3 τσάντες με αμφιλεγόμενο περιεχόμενο και ποσοστό επιτυχίας!  

Είμαι σίγουρη ότι με καταλαβαίνετε... για αυτό θα καταλάβετε και την Garance (ειδικά τα κορίτσια της παρέας). Πολλές φορές μέσα στην εβδομάδα, το διάλειμμά μου είναι η Garance  και με αποζημιώνει πάντα.