Running is a bliss

Τους έχετε προσέξει γύρω σας τους δρομείς; Για κοιτάξτε καλύτερα... από τους πιο σκληροτράχηλους δρόμους μέχρι τα ομορφότερα, παραθαλάσσια μονοπάτια. Είναι εκεί. Όλων των δυνατοτήτων, μεγεθών και ηλικιών. Από αυτόν που παλεύει το 1ο του χιλιόμετρο μέχρι αυτόν που 'μαζεύει' για να είναι έτοιμος για τον μεγάλο αγώνα. Τον Μαραθώνιο εννοείται, ποιον άλλο; 

Είναι μάλλον σαν τις εγκύους που λένε ότι ξαφνικά παρατηρούνε γύρω τους όλο εγκύους. Κάπως έτσι και εγώ, όπου και αν γυρίσω νιώθω ότι περιτριγυρίζομαι από αθλητές! Και χαίρομαι τόσο πολύ κάθε φορά που τους αντικρύζω. Σαν να βλέπω ένα ουράνιο τόξο. Άνθρωποι πιεσμένοι, αγχωμένοι, παιδεμένοι, με υποχρεώσεις και εκκρεμότητες, με οικογένειες, με όνειρα, οι οποίοι στριμώχνουν αυτά τα χιλιόμετρα στην καθημερινότητά τους, στην αντοχή τους, στους στόχους και τα όνειρά τους. Ίσως για αυτό να αντέχουν. Προπονούνται. Και όσο πιο δυνατός αισθάνεσαι, τόσο λιγότερο φοβάσαι. Και όσο λιγότερο φοβάσαι, τόσο πιο ελεύθερος είσαι. Για αυτό τους θαυμάζω τους αθλητές. Τους πραγματικούς, μικρούς, ερασιτέχνες, ταλαιπωρημένους και καταϊδρωμένους αλλά τόσο όμορφους. 

Καλά τρεξίματα φίλοι... ραντεβού στο γνωστό σημείο στις 10 Νοεμβρίου. Ένα μήνα από τώρα. Σας συμβουλεύω να κατέβετε και εσείς στην Αθήνα μας, να χειροκροτήσετε, να φωνάξετε και να κλάψετε. Και ας μην έχετε κάποιον δικό σας να τρέχει. Όλοι δικοί μας είναι άλλωστε.

ανδριάνα

ΥΓ. Ο τίτλος είναι η αγαπημένη φράση του Γ. ο οποίος είναι Ο μαραθωνοδρόμος της παρέας...