in between worlds
Ξυπνητήρι στις 7, ελαφρύ πρωινό, φόρμα – αθλητικά – mat, περπάτημα, μετρό.
Άφιξη σε κεντρικό ξενοδοχείο, βγάζω παπούτσια, κάθομαι στο mat μεταξύ 30 περίπου ‘συναδέλφων’ και χαμογελώ.
Έξω έχει ήλιο.
Το μάθημα ξεκινά με συστάσεις, παιχνίδια, δυνατή μουσική, γέλια, χορούς…….
Διάλειμμα για φαγητό στην Αδριανού, με ήλιο, φρέσκα φρούτα και λαχανικά, περπάτημα και τουρίστες.
Συνέχεια στους ίδιους ρυθμούς με τον μέσο όρο ηλικίας να πέφτει εκεί γύρω στα 6 και ας είμαστε οι περισσότεροι 30+, ακροβατικά, μασκαρέματα, διηγήσεις, ασκήσεις.
Αναχώρηση κατά τις 16.00, κουρασμένη, αναμαλιασμένη, πεινασμένη αλλά ανάλαφρη και χαρούμενη.
_________________________________________________________
Ξυπνητήρι στις 8, πρωινό, γρήγορες δουλειές στο σπίτι, 2-3 ‘χαιρετισμοί’ αν προλάβω, φούστα – μπλούζα, αυτοκίνητο.
Άφιξη στην εταιρεία, 50+ emails στα εισερχόμενα, κουστούμια, αφίξεις χωρίς ‘καλημέρα’.
Emails, τηλέφωνα, παρουσιάσεις, συναντήσεις, φωνές (ενίοτε), χαμόγελα (σπανιότερα), γρήγορο διάλειμμα για 1 τοστ.
Ο ήλιος αρχίζει και δύει.
Συνέχεια στου ίδιους ρυθμούς, ξεφυσήματα, ακινησία, πονοκέφαλος.
Αναχώρηση κατά τις 19.00, κουρασμένη, πιασμένη, μπουχτισμένη ελπίζοντας ότι αύριο θα προλάβω τον ήλιο.
Αχ...αγάπη μου πόσο δίκιο έχεις...αλλά στην ζωή δεν είναι όλα όπως τα θέλουμε....και δεν γίνονται όπως τα θέλουμε...όσο και αν προσπαθήσουμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ζωή είναι άδικη και σκληρή...όμως με υπομονή και επιμονή όλο και κάτι αλλάζει...προς το καλύτερο πάντα..
Προσπάθεια, υπομονή, επιμονή, καλή διάθεση...λίγο αδιαφορία στα κακώς κείμενα...λίγο αναισθησία για τους κακώς κείμενους....και όλα μοιάζουν καλύτερα.
Μην τα παίρνεις όλα σοβαρά και τοις μετρητοίς....αδιαφόρησε λίγο....κοίτα λίγο έξω από το παράθυρο....ο ήλιος μπαίνει και στα πιο σκοτεινά δωμάτια....και στους πιο σκοτεινούς ανθρώπους....ο ήλιος ο πανδαμάτωρ...αυτός και ο χρόνος...