ξεγνοιασιά

Είναι από τις αγαπημένες μου λέξεις, ή πιο σωστά έννοιες. Την χρησιμοποιώ συχνά και την αποζητώ συχνότερα. ΞΕΓΝΟΙΑΣΙΑ! Δεν είναι πολύ όμορφη λέξη; Και μόνο που την ακούς νιώθεις σαν να ξαλαφρώνεις λιγάκι. Τουλάχιστον αυτό συμβαίνει σε εμένα.

Δυστυχώς, νοιώθω ότι έχουμε στερηθεί αυτή την ανεμελιά, την αίσθηση της ασφάλειας, τη δυνατότητα να ονειρευόμαστε χωρίς όρια και πρέπει, την επιλογή να απολαμβάνουμε τη ζωή χωρίς να αισθανόμαστε τύψεις. Πώς μπορείς να οπτικοποιήσεις την ξεγνοιασιά; Για εμένα είναι η αίσθηση του να ξυπνάς Κυριακή πρωί, με ήλιο και ελαφρύ αεράκι, να αποφασίζεις να φύγεις με το αυτοκίνητο και τον συνοδοιπόρο με προορισμό το άγνωστο και βάρκα την ελπίδα, με ανοιχτή καρδιά και ορίζοντες. Αυτή η ελαφρότητα, η έλλειψη βάρους, έγνοιας.....

Συνήθως, η συνειδητοποίηση γίνεται μέσω της σύγκρισης. Δύσκολα αντιλαμβάνεσαι τι σου συμβαίνει (και ας συμβαίνει σε όλο το πανελλήνιο) αν δεν παρατηρήσεις την άλλη πλευρά. Για εμένα, το αντιστάθμισμα είναι ο αδελφός μου που ζει εδώ και χρόνια (δεκαετίες πλέον) στην Αμερική. Στις φωτογραφίες που συχνά - πυκνά βλέπω, στις συζητήσεις που συμμετέχω, στα σχέδια, στους προγραμματισμούς νοιώθω πώς είναι (ναι, είναι εφικτό) να ξυπνάει κάποιος το πρωί, να πηγαίνει στη δουλειά που έχει επιλέξει, να εργάζεται σκληρά και να ανταμείβεται για αυτό. Να μπορεί να διαθέσει τους κόπους της δουλειάς του όπως αυτός κρίνει χωρίς να φοβάται ότι μπορεί να ξυπνήσει και να του λείπει το 50% από τις καταθέσεις του ή ότι το σπίτι που αποφάσισε να αποκτήσει είναι πλέον τόσο ασύμφορο που του γίνεται βάρος. Να μπορεί να βγει με φίλους και να συζητήσει για τα μουσικά φεστιβάλ, τα βιβλία που διάβασε, τον αθλητισμό, τα ταξίδια, τις χαρές χωρίς να ακουστούν ούτε μία φορά οι λέξεις εφορία / ανεργία / κατάθλιψη / ανασφάλεια. Ναι, υπάρχει και αυτή η ζωή και ίσως κάποιοι την ζήσαμε λίγο ή πολύ. Πόσοι όμως μπορούμε με ελαφριά καρδιά να συναντήσουμε φίλους, να ταξιδέψουμε, να χορέψουμε, να μαγειρέψουμε; Να μην ακούσουμε / δούμε / διαβάσουμε ούτε μία είδηση που να έχει σχέση με την οικονομία και τα μαύρα μας τα χάλια; Έστω για μία ημέρα....

Θέλετε να βάλουμε μεταξύ μας ένα στοίχημα; Να περάσει 1 ημέρα, 1 εβδομάδα αν το κατορθώσουμε, χωρίς να ενημερωθούμε, χωρίς να αναμεταδώσουμε, χωρίς να συζητήσουμε όλες αυτές τις ειδήσεις που μας κλέβουν την ξεγνοιασιά μας! Να μην συντονιστούμε με την αρνητικότητα. Εγώ το προσπαθώ συνέχεια γιατί το μυαλό γυρνάει συνέχεια εκεί..... Πάντα όμως λέω και ξαναλέω στον εαυτό μου ότι αυτή είναι η ζωή που μου έτυχε να ζήσω και δεν θα την χαραμίσω στους τηλεοπτικούς αστέρες και τους οικονομικούς όρους. Θα την χαρίσω σε εμένα, στην θετικότητα, στην ομορφιά και στους όμορφους ανθρώπους προσπαθώντας να αποδείξω πρώτα απ' όλα σε εμένα ότι η ζωή δεν μετριέται σε αριθμούς αλλά σε γέλια, αγκαλιές και αγάπες (που είναι και όλα δωρεάν).