made in greece #4

Μπύρα; Ευχαριστώ...  θα πάρω!

Με αφορμή το προηγούμενο made in greece #3

Τα τελευταία χρόνια έχω εγκαταλείψει τα ποτά. Κάτι ο αθλητισμός, κάτι οι υποχρεώσεις, κάτι η απέχθεια προς το hangover, με έχουν κάνει να αρνούμαι ευγενικά τις αλλεπάλληλες προτάσεις για σφηνάκια, τεκίλες, ουίσκι(α) και λοιπά ποτά με υψηλά ποσοστά περιεκτικότητας σε αλκοόλ. Η μόνη εξαίρεση  είναι τα καλοκαιρινά κοκτέιλς του Γιάννη.  Σε αυτά, με μέτρο, δεν λέω όχι. Και πως θα μπορούσα άλλωστε.

Στο πλαίσιο αυτής της μεταστροφής του χαρακτήρα μου ως πότη, έχω ανακαλύψει τη μπύρα. Θα μου πείτε: σιγά ρε μεγάλε, δεν ανακάλυψες και την Αμερική! Αυτό ακριβώς ανακάλυψα τελικά! Την Αμερική! Που την είχε ανακαλύψει πριν από πολλά χρόνια κάποιος άλλος (Κολόμβος, ή κάπως έτσι λεγόταν και πρέπει να ήταν πτηνοτρόφος γιατί έχω ακούσει συχνά να συζητούν για το αβγό του). Που ήταν πολύ γνωστή, αλλά όχι και τόσο τελικά. Τα τελευταία χρόνια λοιπόν, οι μπύρες κι εγώ, έχουμε αναπτύξει εξαιρετικές σχέσεις. Μέχρι τότε, ήξερα τις κλασικές amstel και heineken που πίναμε στις παραλίες και τα ταβερνάκια στην περίοδο των καλοκαιρινών διακοπών μας. Ή τη δεύτερη εκ των δύο που καταναλώναμε στο Rockwave κάθε χρόνο. Δεν υπάρχουν, όμως, μόνο αυτές οι μπύρες ή μόνο αυτές οι περιστάσεις:

Είναι Σάββατο βράδυ, στο νησί των αέρηδων. Μια παρέα πολύ καλών φίλων ετοιμάζει φαγητό σε ένα σπίτι με καταπληκτική θέα. Έχουν επιστρέψει από το απογευματινό τους μπάνιο και, στο τεράστιο μπαλκόνι του σπιτιού, ο ήλιος μοιάζει έτοιμος να βουτήξει στη θάλασσα. Η λεγόμενη magic hour. Είναι φανταστικό αυτό το μπαλκόνι. Και είναι και πολύ φιλόξενο. Στο τραπέζι του, ή στην παγκάδα του, η συγκεκριμένη παρέα έχει βρεθεί αναρίθμητες φορές. Και πάντοτε, όλα τα μέλη της, αισθάνονται «σαν στο σπίτι τους». Και πάντοτε, τα μέλη της, αίρουν όλες τους τις διχογνωμίες και όλες τους τις διαφωνίες, όταν σερβίρεται το φαγητό. Που όπως καταλαβαίνετε, δεν σερβίρεται «ξεροσφύρι». Πάντοτε με τη συνοδεία ποτών και απαρέγκλιτα με την ακολουθία γλυκού. Κάτι τέτοιο συνέβη και το Σάββατο που σας περιγράφω. Το μενού (των φαγανών μελών) περιλάμβανε ταυτοχρόνως ψητά κρεατικά και γαριδομακαρονάδα. Μην σας ξενίζει. Ετούτοι οι τύποι, όταν πουν να φάνε, τρώνε καλά.

Η προετοιμασία και το ψήσιμο των κρεάτων είχε συνοδευτεί από μια οκτάδα ταπεινών μπυρών ΦΙΞ. Στο τραπέζι, όμως, τα πράγματα ήταν πιο gourmet. Πιο συγκεκριμένα, όπως βλέπετε και στη συνοδευτική φωτογραφία (που είναι πέρα για πέρα αληθινή, απλώς «τραβήχτηκε» την επόμενη μέρα το πρωί για ευνόητους λόγους), ένα πλούσιο πάνελ μπυρών και κρασιών συνόδευσε κρέατα και θαλασσινά. Τους ουρανίσκους δρόσισαν με τυχαία σειρά οι μοναστηριακές μπύρες  «Duvel», «Lucifer», «Dominus» και τα κρασιά «Βίβλια Χώρα» και «Πλαγίως».  Το φωτογραφικό υλικό είναι ελλιπές. Απουσιάζουν δύο ακόμα ετικέτες μπύρας που δεν απεικονίστηκαν για άγνωστους λόγους και είναι η μπλε Chimay και η La Trappe. Συγγνώμη αγαπητέ αναγνώστη.

Καθόλη τη διάρκεια της κρασομπυροποσίας και του φαγοποτιού, αλλά και της προετοιμασίας αυτών, ένα ipod έπαιζε ασταμάτητα μια τελείως αλλοπρόσαλλη playlist δικής μου εμπνεύσεως: από Locomondo και Πρωτοψάλτη, μέχρι Red Hot Chili Peppers, Calogero και Johnny Cash. Και όταν «γινήκανε πλυμμήρες και μας τελείωσαν οι μπύρες»* κλείσαμε τη βραδιά μας με ένα παγωμένο τσίπουρο «για να σβήσει».

Περισσότερα στοιχεία δεν σας αποκαλύπτω. Ονόματα, τοποθεσίες, διευθύνσεις και τηλέφωνα είναι άκρως απόρρητα. Δεδομένη είναι μόνο η ανυπομονησία της παρέας της παραπάνω ιστορίας να βρεθεί και πάλι στο μπαλκόνι αυτό. Το μπαλκόνι δίπλα στο Φάρο. Ναι καλά διαβάσατε, δίπλα στο Φάρο. Και μη ζηλεύετε! Φτιάξτε τις δικές σας καταστάσεις. Τις δικές παρέες. Με τα δικά σας φαγητά και ποτά. Προτροπή περιττή για τους περισσότερους, αλλά δεν πειράζει. Αχρείαστη να είναι. Καλοκαιράκι έχουμε. Την καλύτερη εποχή του χρόνου. Για ένα μήνα ακόμα. Είναι για να χάνουμε χρόνο;

Γιώργος Μυζάλης

*στίχος από τραγούδι του Νίκου Αδέσποτου με τον Πάνο Μουζουράκη στην ερμηνεία
Υ.Γ. Στις φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο απεικονίζονται τα άδεια μπουκάλια μπύρας από τη βραδιά που περιγράφει το κείμενο και η θέα από το μπαλκόνι. Είναι πέρα για πέρα πραγματικές και μπορεί να αποδειχθεί πέραν κάθε αμφιβολίας για κάθε δύσπιστο.