Στον πηγαιμό...


Κάθε ταξίδι είναι και μια εμπειρία. Πολύτιμη. Όχι τόσο ο προορισμός, αλλά η πορεία, η διαδρομή. Τα ταξίδια για εμένα είναι ένα πολύτιμο μάθημα.... Μου αρέσει να παρακολουθώ τους ανθρώπους, πόσο μοιάζουμε και πόσο διαφέρουμε, πώς ντύνονται, πώς μιλούν στο τηλέφωνο, πώς οδηγούν, πώς και πόσες φορές σε φιλούν, τι τρώνε, με τι διασκεδάζουν, πού συχνάζουν. Αυτοί είναι το μάθημά μου. Για αυτό και κάθε φορά, μετά από κάθε ταξίδι, όσο μικρό και μεγάλο και αν είναι, γυρίζω διαφορετική. Αλλάζω λίγο εγώ, αλλάζουν λίγο οι γύρω μου, αλλάζει η ματιά μου.

Μετά λοιπόν από αυτό το πιο πρόσφατο ταξίδι, γύρισα ίσως λίγο πιο διαφορετική απ' ότι συνήθως. Ε, δεν είναι όλα τα ταξίδια ίδια. Σε αυτό το ταξίδι, με παρέλαβε από το αεροδρόμιο ο μικρός μου αδελφός και με παρέδωσε 2 εβδομάδες μετά ως νιόπαντρος. Σε αυτό το ταξίδι, η μικρή Α. έκανε το μεγάλο βήμα για την ανθρωπότητα και από 'Νανά' έγινα 'Αγιάνα'. Σε αυτό το ταξίδι συνηδειτοποίησα πόσο πολύτιμα είναι τα λαχανικά (που τόσο λείπουν στους Αμερικάνους), πόσο ευγενικοί μπορεί να είναι οι άνθρωποι που απολαμβάνουν το επάγγελμά τους, πόσο αδικαιολόγητα τεράστια μπορούν να γίνουν τα αυτοκίνητα αλλά και πόσο όμορφος είναι ο ωκεανός! Σε αυτό το ταξίδι αναρωτήθηκα γιατί οι Έλληνες φιλιούνται 2 φορές, οι Γάλλοι 3 και οι Αμερικάνοι 1, αποφάσισα να γίνω πιο υπεύθυνη καταναλώτρια (who's your manager please) και θαύμασα την άπλα, την απλότητα και την άνεση που έχουν τα σπίτια που εκτείνονται σε 1 όροφο.

Πήρα πολλά ακόμα μαθήματα.... δεν θα σας τα αποκαλύψω όμως.



Καλά ταξίδια!
ανδριάνα

ΥΓ. Το τραγούδι είναι αφιερωμένο στους νεόνυμφους..... 

Σχόλια

  1. Σ'αυτό το ταξείδι όλοι, νομίζω, μάθαμε πολλά...αποκομίσαμε ακόμη περισσότερα...ή θάπρεπε..
    Εγώ, είδα τις ομοιότητες και τις διαφορές με την υπόλοιπη οικογένειά μου...εξετίμησα ορισμένες χάρες....λυπήθηκα για ορισμένα λάθη συμπεριφοράς...αλλά καλό είναι...προσγειώνεσαι...βγαίνεις από το "ροζ" σύννεφο της "αγίας οικογένειας"...ύπάρχουν και εκεί λάθη, γκρίνιες, καυγάδες, διαφορές,...αλλά και αγάπη, συγκίνηση, έννοια...
    Σ'αυτό το ταξείδι, πιέστηκα και πίεσα τους υπολοίπους...
    Σ'αυτό το ταξείδι, ανακάλυψα ότι δεν είμαι και τόσο απαραίτητη στην οικογένειά μου...και αυτό ίσως να είναι καλό.
    Σ'αυτό το ταξείδι, εμπέδωσα τη λέξη "μας πρήζεις"...σε όλες τις περιφράσεις της.
    Σ'αυτό το ταξείδι...ακύρωσα και ακυρώθηκα...αυτό δεν ξέρω αν είναι καλό.
    Σ'αυτό το ταξείδι, γέλασα από χαρά και από λύπη....συγκινήθηκα από χαρά και από υπερηφάνεια...αλλά και από στενοχώρια.
    Σ'αυτό το ταξείδι, είδα την ζωή μου αλλιώς....πόσο μικραίνει...πόσο λιγοστεύει ο χρόνος που έχω με τους δικούς μου...πόσο ανάγκη έχω τους δικούς μου..και ας μην με έχουν αυτοί.
    Τα ταξείδια είναι πάντα εμπειρίες...όπως λέει και η μικρή μου...άλλοτε καλές...άλλοτε επώδυνες...άλλοτε χρήσιμες...άλλοτε στενάχωρες...αλλά πάντα εμπειρίες.
    Εύχομαι το ταξείδι της ζωής των παιδιών μου (αυτό που είναι και το σημαντικότερο και το δυσκολότερο...πιστέψτε με) να είναι γεμάτο εμπειρίες χαράς, αγάπης, συγκίνησης (για όποιον λόγο), εκπαίδευσης (σε όποιον τομέα)...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @ Ανδριάνα: πολύ ωραίο post!

    @ Κ. Αλεξάνδρα: πάλι με συγκινήσατε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

the bright side of blogging :: by andriana