Συνήθεια...
Είναι εντυπωσιακό πόσο 'εύκολα' και γρήγορα μαθαίνει ο άνθρωπος τη νέα του καθημερινότητα. Όταν λέω εύκολα δεν ενοοώ και ανώδυνα... Και όταν λέω νέα καθημερινότητα εννοώ αυτή που είναι σε έναν βαθμό καταναγκαστική. Τότε η προσαρμογή είναι άμεση!
Πότε ξύπναγα μόνη (χωρίς ξυπνητήρι δηλαδή) κατά τις 9.00, άνοιγα τα παράθυρα και συνέχιζα το χουζούρεμα, και πότε ξυπνάω τώρα με ξυπνητήρι, με κλειστά πατζούρια και γρήγορες κινήσεις. Πότε έβγαινα για 2ωρο - 3ωρο μεσημεριανό περπάτημα και έφτιαχνα κουλουράκια και cupcakes, και πότε περνάω 10 ώρες στη δουλειά, μπροστά από έναν υπολογιστή, "παλεύοντας" με δίκτυα, ανθρώπους και αρμοδιότητες. Πότε κατέβαινα να παίξω με την μικρή Α. και περιμέναμε μαζί να γυρίσει η μαμά της, και πότε πέρασαν δύο, μπορεί και τρεις, εβδομάδες χωρίς να την δω... Πότε πήγαινε η ώρα 6.00 και περίμενα να ακούσω τα κλειδιά του συνοδοιπόρου για να φάμε μαζί, φαγητό ωραίο που είχα προσχεδιάσει και ετοιμάσει, και πότε κοιτάω το ρολόι, η ώρα λέει 7.00 και εγώ είμαι ακόμα στον ίδιο υπολογιστή και ένας Θεός ξέρει τι θα φάμε και απόψε.... Πότε έφτιαχνα πολύχρωμα κολάζ για το LifeLikes και αντάλλαζα απόψεις με bloggers από όλο τον κόσμο, και πότε ξεκλέβω λίγη ώρα από την ξεκούρασή μου, για να ξεκουράσω τη ψυχή μου γράφοντας και ψάχνοντας για το LifeLikes.
Και όλα αυτά μόλις σε 1 μήνα..... Φανταστείτε πόσα θα κατορθώναμε αν πειθαρχούσαμε στα αληθινά μας θέλω όπως κάνουμε και στα 'καταναγκαστικά'!
άλλο να συνηθίζεις τα φιλιά
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι άλλο τα χαστουκάκια...
ε??
Αγαπητή Ανδριάνα. Εδώ και μήνες δεν μπορώ να πειθαρχήσω "στα θέλω μου έχω μειώσει τον χρόνο της βόλτας του pepper μου, έχω σταματήσει να μαγειρεύω, έχω εγκαταλείψει τους φίλους μου, την οικογένεια μου,το blog μου και άλλα τόσα πολλά αλλά με ευλάβεια έχω πειθαρχήσει σε όλα τα καταναγκαστικά. Αυξάνω τις ώρες εργασίας μου, γκρινιάζω οτι δεν μου φτάνει 24ωρο και απλά δεν σταματάω να δουλεύω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι αν με ρωτήσεις γιατί απλά θα σου πω οτι είμαι πειθαρχημένη.
ps i like your blog!
@athens in athens: έχεις δίκιο! πάντα πρέπει να υπάρχουν όρια...
ΑπάντησηΔιαγραφή@sonia: αχ κάτι μου θυμίζουν όλα αυτά... νομίζω όμως ότι αν δεν φροντίσουμε εμείς τον εαυτό μας, κανείς δεν θα το κάνει... οπότε βρες χρόνο, βάλε προτεραιότητες (τα λέω για να τα ακούω και εγώ όπως καταλαβαίνεις). εύχομαι να είναι προσωρινό και σύντομα να κάνεις μεγάααλες βόλτες και μαραθώνιους μαγειρέματος!
ps. ευχαριστώ :)