whatever will be... will be

Όσα φέρνει η στιγμή, δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος.

Και πώς να περιγράψεις ένα τόσο αλλόκοτο, ανάμεικτο (σαν το χυμό) συναίσθημα…….

Από τη μία, η ξινή γεύση της αδικίας, της απογοήτευσης, του άξαφνου, της ανασφάλειας….

Από την άλλη, η λίγο πιο γλυκιά γεύση της ανακούφισης, των αποφάσεων που πρέπει να παρθούν, των βημάτων που πρέπει να γίνουν…….

Ποιο είναι τελικά το ‘χειρότερο’ σενάριο; Η απόλυση ή η παραμονή σε μια δουλειά που σε τρώει ψυχικά μέρα με την μέρα; H επικινδυνότητα του καινούργιου ή η φαινομενική ασφάλεια του συνηθισμένου;

Είναι δύσκολο να αποχωρίζεσαι την ασφάλεια που σου προσφέρει η καθημερινότητα, οι αγαπημένοι συνάδελφοι, η ‘εργασιακή οικογένεια’, τα γέλια, τα ξενύχτια, τα ταξίδια, οι τσάντες με τα ‘βραδινά’ ρούχα και οι φωτογραφίες στον τοίχο. Γιατί μόνο αυτά αξίζουν…….

Από την άλλη όμως, η αλλαγή είναι ο μόνος δρόμος για την εξέλιξη….  Μήπως τελικά, όταν φοβόμαστε να πάρουμε το ρίσκο, η ζωή το παίρνει για εμάς; Φτιάχνει δηλαδή έτσι το σενάριο που αν το δεις σαν παρατηρητής, σαν θεατής, είναι οφθαλμοφανές προς τα πού πηγαίνει.. αρκεί να το πάρεις απόφαση και να το πας.

Μια Τετάρτη χωρίς ξυπνητήρι………….

Everything is just ok.

ΥΓ. Η φωτογραφία είναι από τις πρώτες εργασιακές μου εβδομάδες στη συγκεκριμένη εταιρεία: Δεκ. 2007 -Κοπή Πρωτοχρονιάτικης Πίτας