Οργάνωση της τελευταίας στιγμής πάντα...ξεκουβάλημα του μισού σπιτιού...βαλίτσες...μωρα...αργότερα παιδιά...μετά τσαντισμένοι έφηβοι...γιαγιάδες...τί να πρωτοθυμηθά....να είστε καλά...να ξέρατε πόσο τίς νοσταλγώ εκείνες τις εποχές...και ας μου έβγαινε ο πάτος στην κούραση...είχα και τις γκρίνιες του καθενός και τους τσακωμούς...ωραία χρόνια...
πριν από 25 χρόνια οι διακοπές ξεκίναγαν πάντα την 1 Ιουλίου και τελείωναν 30 μέρες μετά. Το αυτοκινητο {τρομερό renault 20} γέμιζε μπαγκάζια μέχρι και ανάμεσα από τα καθίσματα, ποδήλατα στην οροφή και μια βάρκα να σέρνεται από τον κοτσαδόρο για τα παραγάδια του καλοκαιριού. Εγώ και ο φίλιππος ξαπλωμένοι στο πίσω κάθισμα {χωράγαμε και οι δύο, ο ένας δίπλα στον άλλο}, τα παράθυρα ανοιχτά και ο αέρας να λυσομανά και μια κασέτα νταλάρα, χαρούλας ή διονυσίου στα τσακίρ κέφια! φαντάζομαι ότι αν ακούσετε την ίδια ιστορία από τη μαμά μου θα μοιάζει περισσότερο με την περιγραφή της κ. αλεξάνδρας, αλλά το σίγουρο είναι πως οι διακοπές εκείνες ήταν αξέχαστες!
Και μιά και μιλάμε για διακοπές..οι φετεινές ολιγοήμερες διακοπές μου θα είναι γεμάτες από την συντροφιά καλών παλιών (που έγιναν καινούργιοι) φίλων...γνώσεις και πολύ μα πολύ μεγάλη έλειψη της πολυαγαπημένης μικρής...εκείνο το...... γιαγιά.........πολύ θα μου λείψει...να περάσετε όλοι καλά και με το κεφάλι ψηλά να μου γυρίσετε...ναί???
Έχουμε και λέμε:
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Φίλοι
2. Μουσική
3. Φαγητό
4. Ανάσες
5. Σαγιονάρες
Οργάνωση της τελευταίας στιγμής πάντα...ξεκουβάλημα του μισού σπιτιού...βαλίτσες...μωρα...αργότερα παιδιά...μετά τσαντισμένοι έφηβοι...γιαγιάδες...τί να πρωτοθυμηθά....να είστε καλά...να ξέρατε πόσο τίς νοσταλγώ εκείνες τις εποχές...και ας μου έβγαινε ο πάτος στην κούραση...είχα και τις γκρίνιες του καθενός και τους τσακωμούς...ωραία χρόνια...
ΑπάντησηΔιαγραφήπριν από 25 χρόνια οι διακοπές ξεκίναγαν πάντα την 1 Ιουλίου και τελείωναν 30 μέρες μετά. Το αυτοκινητο {τρομερό renault 20} γέμιζε μπαγκάζια μέχρι και ανάμεσα από τα καθίσματα, ποδήλατα στην οροφή και μια βάρκα να σέρνεται από τον κοτσαδόρο για τα παραγάδια του καλοκαιριού. Εγώ και ο φίλιππος ξαπλωμένοι στο πίσω κάθισμα {χωράγαμε και οι δύο, ο ένας δίπλα στον άλλο}, τα παράθυρα ανοιχτά και ο αέρας να λυσομανά και μια κασέτα νταλάρα, χαρούλας ή διονυσίου στα τσακίρ κέφια! φαντάζομαι ότι αν ακούσετε την ίδια ιστορία από τη μαμά μου θα μοιάζει περισσότερο με την περιγραφή της κ. αλεξάνδρας, αλλά το σίγουρο είναι πως οι διακοπές εκείνες ήταν αξέχαστες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι Μαριάνα μου, έτσι είναι γιατί όπως τα παιδιά και οι σύζυγοι...και οι μαμάδες βγαίνουν με καρμπόν...να το θυμάσαι αυτό..φιλάκια πολλά
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μιά και μιλάμε για διακοπές..οι φετεινές ολιγοήμερες διακοπές μου θα είναι γεμάτες από την συντροφιά καλών παλιών (που έγιναν καινούργιοι) φίλων...γνώσεις και πολύ μα πολύ μεγάλη έλειψη της πολυαγαπημένης μικρής...εκείνο το...... γιαγιά.........πολύ θα μου λείψει...να περάσετε όλοι καλά και με το κεφάλι ψηλά να μου γυρίσετε...ναί???
ΑπάντησηΔιαγραφή