Το Πάσχα των μικρών φίλων

Το Πάσχα αυτό ήταν το Πάσχα των μικρών μου φίλων... και των μεγάλων, αλλά κυρίως των μικρών! Αυτοί έκλεψαν την παράσταση....

Ο Παναγιώτης που όταν του δώσαμε τη λαμπάδα του μας προσέφερε τη δική του, χειροποίητη παρακαλώ, και ερχόταν να νανουρίσει τη μικρή Άρτεμις με το αγαπημένο του τραγούδι όταν εκείνη ήταν έτοιμη να κοιμηθεί. Η μικρή Άρτεμις που αυξάνει το λεξιλόγιό της μέρα με τη μέρα και λέει κάθε φράση τόσο όμορφα και εκφραστικά: "No no no" κουνώντας το δάχτυλο για να μην πειράξουμε τα κρύσταλλα. Η Αλίκη που σε κοιτάει μέσα στα μάτια και γελάει συνέχεια, ακόμα και όταν πέφτει ή 'βρίσκει' σε τζάμια και έπιπλα. Η Χριστίνα που σε παίρνει από το χέρι για να σου δείξει το παραμύθι που θέλει να της διαβάσεις και σε 2 λεπτά έχει αλλάξει γνώμη και σε τραβάει στο παζλ, και σε άλλα 2 τρέχει στο τρενάκι. Ο Jorge που θέλει να πατάει το κουμπί των ορόφων στο ασανσέρ αλλά φτάνει μόνο μέχρι το κουμπί του υπογείου "γιατί είμαι μόνο τέσσερα", και ο μικρός Παύλος που στέκεται σκεπτικός και τους χαζεύει όλους. 

Μέσα σε όλους αυτούς τους πολύτιμους φίλους, δεν θα μπορούσα να ξεχάσω την πιο πρόσφατή μου φίλη, η οποία είναι μόλις λίγων ημερών και ακούει, προς το παρόν, στο όνομα Φασολού! Με τα λαμπερά της μάτια, τα μακρυά της δάχτυλα και τους 'ερωτευμένους' γονείς.

Μεταξύ όλων αυτών των μπόμπιρων όλων των ηλικιών, μεσολάβησαν βόλτες με φίλους, καφέδες με εξιστορήσεις ωρών, μαζέματα στο σπίτι, περπάτημα, σεντόνια στους καναπέδες, τηλεφωνήματα από μακριά, χουζούρεμα, δώρα, μαγειρέματα, εννοείται ψησίματα και πολλές ηλιόλουστες φωτογραφίες.

Και εις άλλα με υγεία...........