Η πολυτέλεια της επιλογής

Με αφορμή πρόσφατες εξελίξεις ενός αγαπημένου φίλου, το θέμα των επιλογών μου ήρθε πάλι στο νου. Πολλοί από εμάς ‘δεσμευόμαστε’ από τις επιλογές που κάναμε (ή μπορεί και τελικά να μην κάναμε) χρόνια πριν… Είτε αυτό λέγεται αντικείμενο σπουδών, είτε επιλογή εργασιακού χώρου, είτε περιοχή κατοικίας, ακόμη και συντρόφου. Από πείσμα, από φόβο, από ‘βόλεμα’, από ανασφάλεια, από ανάγκη; Αποφασίσαμε στα 18 να σπουδάσουμε το Χ χωρίς τις περισσότερες φορές κάποια γνώση του χώρου και του αντικειμένου. Καταλήξαμε στα 25 να εργαζόμαστε στο Ψ που αν είμαστε τυχεροί ταιριάζει με το Χ που σπουδάσαμε. Πάλι όμως αντικρίζοντας μια καθημερινότητα πολύ διαφορετική από αυτή που ονειρευόμασταν όταν σπουδάζαμε. Όχι απαραίτητα γιατί το αντικείμενο δεν είναι αυτό που περιμέναμε, αλλά επειδή οι συνθήκες δεν ανταποκρίνονται στον πήχη που έχουμε θέσει. Φτάνοντας σιγά – σιγά στην ανατρεπτική δεκαετία των 30, το Χ και το Ψ έχουν απομυθοποιηθεί, η ‘καριέρα’ μάλλον φαντάζει ως δυνάστης σε όλα τα όμορφα που θέλουμε να ζήσουμε  αλλά στερούμε από τον εαυτό μας (ωχ βαρύ ακούστηκε αυτό!), και η ισορροπία μεταξύ ζωής και δουλειάς  έχει προ πολλού χαθεί. Ναι, ναι… βεβαίως υπάρχουν λαμπρές εξαιρέσεις…. Τις βλέπω τριγύρω μου, τις ζω κιόλας κάποιες φορές. Η δουλειά είναι δημιουργία, είναι άγχος, πίεση, deadlines και meetings, αλλά είναι και δημιουργία. Αν αυτός ο συντελεστής χαθεί τότε η εξίσωση δεν βγαίνει!

Ο φίλος λοιπόν Τ. αποφάσισε να προσφέρει στον εαυτό του την πολυτέλεια της επιλογής (γιατί είναι πολυτέλεια να μπορείς να επιλέγεις αν και πότε θα εργαστείς) και να δώσει όλο του το χρόνο και την αγάπη στην οικογένεια που δημιουργεί! Δύσκολη απόφαση ειδικά για αυτούς που είναι αυτοδημιούργητοι, δεν τους περίμενε μία θέση αλλά την διεκδίκησαν αποδεικνύοντας ότι και θέλουν και μπορούν. Οι αποφάσεις όμως που παίρνονται με ειλικρίνεια, ωριμότητα και συνειδητότητα, σίγουρα μας πάνε μπροστά! Εύχομαι λοιπόν σε λίγο καιρό να κοιτάμε πίσω και να λέμε ‘τι καλά που έκανες’! Να πάνε λοιπόν όλα κατ’ευχήν! Και μακάρι να έχουμε πάντα την πολυτέλεια των επιλογών... και βεβαίως την ευθύνη τους.